Sylloge commentationum theologicarum (2.1801)

i si vatie in, lerem.

245

Ita quidem haec prodit sententia:
Quid dilectioni meae in familia mea eji, sc.
eni iHa adhuc inhaereat? i. e. Quae tandem su-
perest populo Iudaico virtus, quae amorepi me-.
Utn ipsi reconciliare possit?
Perpetrantt iam fceius isud, quod omnium
sane ejl maximum !
Num forte s acer dotes s quos fequeris et fci-
eri si eia, quae mihi vel nunc osfers, perdita genss
peccata tua delebunt atque expiabunt?
Exfultas adeo ipsis his temporibus, quibus
grauifsimis premeris criminibus!
Exauditurum sese versu , qui proxime ante-
eedit, negauerat Iehoua Iudaeos, si irruentibus
tandem, quas toties minatus sit, calamitatibus
circumuenti commissa. scelera deprbeaturi cle-
mentiamque suam inuocaturi essent; atque nunc
causam addit, quare ipsorum preces aspernaturu*
sit. Prorsus enim corruptum esse populum, pri-
fiinarum virtutum ne vna quidem superstite, quae
suum ipsi reconciliare possit amorem. Omnem
itaque illum abire odioque contra locum dare,
quum non solum nulla laude commendetur sed
ipsis adeo flagitiis iisque turpissimis sit inquina-
.tus. Neque sane umquam ea deleri polTe atque
expiari, quum tantum absit vt commissa doleat;
Vt ne ingrata quidem Ipsi sit eorundem recorda-
tio, neque gaudia interpellat, quibus quasi opti-
Q $ me