Sylloge commentationum theologicarum (2.1801)

33»

Reimants de asfefs. Jynedr. NI.

borum propriam, quae sine interiori linguarum
cultura non perspicitur, pro re exili et vilis
momenti habuerunt: quo factum est, vt nec ve-
rum sensum mysticum , quem res quidem omni-
iio , sed non aliae quam verbis recte intellectis
lignisicatae indicant, assequi potuerint; contra
ab vtroque aberrantes, in vagum et arbitrarium
genus allegoriarum praecipitarint, quibus alia
potius pro lubitu omnia ex verbis, quam id
vnum,quod vere et certo spectauerant sacri seri-
ptores, extorquerentur. Iam ea ratione de-
monstrandi, si vel maxime in verissimis etiam et
grauisslmis capitibus religionis vterentur, ilebat
tamen, vt veritatem ipsam adoersariis Sadducaeis
sion tantum non probarent, sed et dirisui expo-
fierent: qui quanquam succumbentes multitudi-
, ni»
allegoricum cum vestibus contendens. Praes. inPen»
tat. via V. Quod tamen de Pharisaeis et Rabbani-
tis dici solet, eos sensum allegoricum, vt Karraitas
Iiteralem , sequi; id non ita accipi velim, quali
illi non interdum in logum praxi litefae sensum slri-
ctum secuti sint, reiecto iensu tropico. Quin po-
tiUs, stricte interdum interpretantur, quae aduersa-
rii per ‘TOD, aut latius, v. g. in Gradibus pro-
hibitis matrimonii, magis Rabbanitae literam se-
tjuuntur, quam Karraei, cum hi extendant, illi
coerceant iuterdictum. vide Triglaudum de Secta—
Karraeorum p. 135 sqq. Sic phylacteriorum prae-
ceptum proprie interpretantur Pharisaei, prouerbii
inore Karraei. vide Ge. Eliez. Edzardutn ad c. t„
Berachoth p. 51. et 209. sqq. Pharisaei in poenis
irrogandis mitiores, seuerisilmi Sadducaei. rid„
lofejih. T. 1. pag. 663.