Sylloge commentationum theologicarum (4.1803)

12 Noesselt: obferucitiones
Iesaiae c. VI, 3. ter fanctus, non propter vo-
luntatis integritatem sununam, sed quoad vene-
rabilis maxime esset sumtnoque honore dignissi-
mus; et Jaerum in primis Dei nomen, in hymno
Mariae Luc. I, 49. i. e, venerabile; praemitti-
tur enim: magna ille validi [fimus in me contulit
(sTcoinri sJL-i (/.eyciXHCi 6 Svvxrcf), quem pro-
pter ea animus magnificat meus, v. 46.; vbi
sanctitatis, quae est in amando colendoque eot
quod rectum est,' nullum vestigium apparet.
Etsi igitur non ignoro, sanetitatem, quae Deo
tribuitur, etiam in puniendis impiis Deumque
contemnentibus cerni in eamque partem hoc
ipsum verbum transferri, vt videtur in locoEze-
chielis cap. XXXVI, 23., (quamquam haec iu-
stitia potius appellanda esset quam voluntatis in-
tegritas) : tamen vel in illo loco Deus dici pos-
set riyistc&yvoii aut ccytu^eiv t0 ovo.sA.ei «utS ha-
ctenus, vt se contemni nullo modo patiatur, sed
maxima se dignitate conspicuum venerabilemque
vlcisendo demonstret. Sunt sane dyid(eiv et
(ikovrCpYifjL&v t0 ovosAd ra ©aS disiuncta, vt,
quem ad modum hoc contemtu Dei continetur,
qui proditur vitae morumque prauitate, lac. II,
6. Rom. II, 23,24. , sic illud de Dei cultu pie-
tateque in eum vniuersa vsurpetur, quae, quam-
quam maxime animi et vitae sanctitatem comple-
ctitur, ad Deum relata tamen, confidentia non
minus quam virtutis amore ac studio cernitur,
et,v licuti id, quo quis colitur, a cultu ipso, at-
que officium ipsum per se, ab eo, quod alterius;
caussa.