Sylloge commentationum theologicarum (4.1803)

Synodi Palmctris.

93
tum magnopere faceret. Et insunt quaedam
praecipua, quae, 11 valerent, rem totam consi-
cerent; adeoque a nobis nec omittenda, et re-
liquis praeferenda. Ex iis autem demonstrabi-
mus, Ennodiutn non solum se ipsum commen-
tis suis implicasse, et non cohaerentia protulisse,
sed etiam ea slatu i sse, quae tum plane noua at-
que inaudita essent, ipssque Symmacho et Patri-
bus concilii Palmaris incognita, quamuis postea
ab iis arrepta et probata. Et primo quidem eo
loco vtemur, in quo est respunlio ad quaestio-
nem aduersariorum: an a Petro cum reliquis
priuiiegiis etiam peccandi licentia ad successbres
venerit? Quod plane negat Ennodius et haec
addit: Petrus 'perennem meritorum dotem cum
haereditate innocentiae mifit ad pofleros. —
Quis enim fandum esfe dubitet, quem apex tan-
tae dignitatis attollit, in quo si desini bona ac-
quifita per meritum, [ufficiunt quae a loci de~
cefsore praesantur? Aut enim claros ad haec
sajligia erigit, aut qui eriguntur, illujlrat °).
Hic nemo non videt impudentiam adulatoris,
qui coeca assentandi cupiditate captus, ea homi-
nibus suis persuadere voluit, de quibus nec co-
gitauerat quisquam , nec poterat cogitare. Et-
enim, vt alia taceam, Patres concilii noslti, cum
essent Symmacho deditissimi, nunquam tamen
huius rei mentionem fecerunt, cum saepe op-
portunitas, immo necessstas fuerit. Quid? quod
ipli

>) apud Coletum £onciI. T. V. pagi 432. C.