Sylloge commentationum theologicarum (4.1803)

Synodi Palmaris.

I05
nis veniam ab rege impetrassent. Sed cum Sym-
machum indicta causa absoluere vellent, idque
iam regis indulgentia liceret: aliter se expedire
lion poterant, quam tota causa Dei iudicio se-
linquenda. Quomodo enim de crimine non ma-
nifesto et nondum probato iudicare potuissent?
Ennodius quidem istam formulam arripuisse vi-
detur, atque inde occasionem captasle fingendi
illius Romani Pont, priuilegii, quod Thomassi-
nus defendit. Sed nec ipse hanc sententiam Pa-
tribus Concilii diserte tribuit, nec aduersarii
eos hoc nomine reprehenderunt; quod facere
non neglexissent, cum res multo leuiores nota-
rint, si eam Patrum sententiam esfe credidissent,
quam Thomassinus nobis interpretatus est. Ce-
terum Ennodius, cum in defendenda Synodo
iudicium de Romano Ep. soli Deo vindicaret,
aliis persuadere potuit, Patres Concilii idem
cogitasfe: quod longe secus esse, et nos modo
vicimus idoneis argumentis, et ipsa decreti for-
mula arguit. Etenim, si Patres secundum En-
nodii sententiam decernere voluissent, decreti
formula longe aliter concipien a erat, in hunc
fere modum. ■ Cum de Romani Pontisicis san-
ctitate dubitari nec possit, nec debeat, ei usque
sit priuilegium proprium, vt a nemine iudice-
tur: nos profecto homunculi de crimine, quod
impii quidam ei obiecerunt nec cognoscere pos-
sumus, nec statuere. Nam cum homo lenis
censeatur et improbus, qui de sanctitate-eius
dubitet: quomodo tandem eum appellemus, qui
in