Sylloge commentationum theologicarum (4.1803)

in interpretatione libb. sacr. ,141
ratio P), vel posthaec euenturae praedictio q),
item-
Versiones quaedam exprimunt, et aliqui Patres ac-
cipiunt, an tale supplementum renuamus. Etenim
in vtroque loco verb. thou commode potell expli-
cari ita, vt sit; contingere , vel adejje. Cf. Pear-
sonvs ad Symbol, Npojl. p. 54.3.
Nec vero grauior existat vniuersae sententiae
mutatio, (i in praecepto Ciiristi: /u.y fittpiuicZrs t5?
C/uuv Matth. VI, 25. ante voc. rjj faxii par-
ticulam h subintelligamus cum Cl. Imman. Berge-
ro , in dem Verfuch einer moralifchen Einleitmig in
das N. T. P. I. p. 166. (Lemgou. 1797.) qui verba
illa sic vertit: Ne [olicite curate in animo vejh o etc.
discedens ab hac vulgari eorum interpretatione:
Ne foliciti eftote de vita vejlra scil. sustentanda. Si-
quidem palam est, voc. «J/vpj# in N. T. de animo
pariter ac de vita vsurpari, curasque illas anxias,
a Christo interdictas, et animo volui , et ad vitae
fujlentationem ac tutelam pertinere, vti verba ad-
juncta : r/ (puyijTi, r/ 7r/j;r« indicant.
Denique nec illud ad inuertendum quasi rei car-
dinem momenti quidquam facere videtur, quod hic
Vir Doctisiimus in l. c. p. 215. ad verba Christi:
t/ i«( Xsytis Matth. XIX, 17. repetitam
ex commate anteced. vocem subintelligi
cupit: quam rationem nec alii Interpretes displicere
sibi ostenderunt. Contextus enim demonllrat, prae-
slantiam doctoris ibi aptam nexamque lilii ex mo-
rali bonitate et persectione, quam in Deo snmmam
esse ita lesus pronunciat, vt videatur inde caussam
obsequii, praeceptis diu. praellandi, deducere. Vi-
de Vitringae Obferuatt. f lib. III. c. V. p. 569.
et S. R. RosenmUuleri Schol. ad h. I. I.
P- 3S3,

p) Quae