Sylloge commentationum theologicarum (5.1804)

34

Gurlitt: explicatio

V. io. in hoc commate ter occurrit
et duplicem significatum habet. i) @gs
et est i* q* ivSoxtx, dehtijux ©s#,
beneficium dminum t conuersio extraordinaria.
2) in fine versus est vis diuina, qua ad-
iutus sum, quae in me operatur. Haec autem
dicitur quia Deus, propter benignita-
tem, vim suam in nobis adhibet. Ex hoc igi-
tur loco intelligitur, vocabulum gratiae in
Theologorum sormulis vsurpatum pro vi siue
operatione Dei in animis nostris, non esse inane,
neque vt nonnulli, in primis Pelagiani, putant,
a libris N. T. alienum, et e scriptoribus eccle-
siasticis tantum ductum. Solent quidem in li-
bris dogmaticis loca quaedam afferri non satis
idonea, hic autem ess idoneus. Quouli voca-
bulum ipsum non occurreret, res tamen occur-
rit in Scr. S.; quae quia est beneficium Dei,
recte dici potelt gratia Dei. Statuisse igitur
vtique videntur apostoli vim diuinam immediate,
vt dicitur, non media aliqua vi scripturae ss-
crae, quod Ernestius contendebat, sese in ani»
mis humanis exserere. De origine opinionis
huius et de eius comparatione cum decretis hu-
manae sapientiae hic non quaeritur. Hoc certe
conssat, reperiri eam etiam apud alios populos
ad psychologiae et physices subtilitatem non-
dum excultos, vt e sexcentis locis Homeri alio-
rumque antiquislimorum scriptcrum patet. —
xevri dici potest dupliciter : i) quando ho-
mo operationes gratiae diuinae repudiat. 2)
quan-