legislationis et inJUtut. div. ? r
feuelationem contemtui exponet. Sic enim, co-
gnitio historiae sacrae per se necessaria habebi-
tur et practicae pietati aut aequiparabitur aut
praeferetur, id quod ad Particularismum ducit
et ad dehonestandum summum reuelationis be-"
neficium pertinet. Quidni igitur tandem in hac
quaestione grauissima ad nos ipsos redeamus, et
fateamur id, quod iam ob oculos et in manibus
est: absolutam necesfitatem , auctoritati in reli-
gione credendi, scopo reuelationis practico-mo-
rali aduersari, atque hunc moralem scopum in
pragmaticum et theoreticum ita mutare, vt re-
uelatio praecipua sua laude priuetur? Sic qui-
dem satis apparere puto, nullam adesse causam,
quare lesu consilium tribuamus , hanc necessita-
tem hominibus imponendi, cum Spiritus pro-
missio ab eo data, sensum admittat, huic consilio
contrarium. Si quis autem fuerit, qui has ra-
tiones nostras libi iam sufficere neget, ab eo
iure optimo postulabimus, vt contrariam sen-
tentiam argumentis apodicticis probet. Quod
tamen fieri non potest. Nam cum summus re-
uelationis scopus necesiario habendus sit pro
morali, atque omnis institutio lesu ad hunc fi-
nem, cui minime repugnat, referenda et ex eo
diiudicanda sit, fieri non potest, quin omnia
aduersariorum argumenta, quae ab auctoritate
repeti solent, in orbem redeant et nihil ef-
ficiant.
E 4 Ita
/
feuelationem contemtui exponet. Sic enim, co-
gnitio historiae sacrae per se necessaria habebi-
tur et practicae pietati aut aequiparabitur aut
praeferetur, id quod ad Particularismum ducit
et ad dehonestandum summum reuelationis be-"
neficium pertinet. Quidni igitur tandem in hac
quaestione grauissima ad nos ipsos redeamus, et
fateamur id, quod iam ob oculos et in manibus
est: absolutam necesfitatem , auctoritati in reli-
gione credendi, scopo reuelationis practico-mo-
rali aduersari, atque hunc moralem scopum in
pragmaticum et theoreticum ita mutare, vt re-
uelatio praecipua sua laude priuetur? Sic qui-
dem satis apparere puto, nullam adesse causam,
quare lesu consilium tribuamus , hanc necessita-
tem hominibus imponendi, cum Spiritus pro-
missio ab eo data, sensum admittat, huic consilio
contrarium. Si quis autem fuerit, qui has ra-
tiones nostras libi iam sufficere neget, ab eo
iure optimo postulabimus, vt contrariam sen-
tentiam argumentis apodicticis probet. Quod
tamen fieri non potest. Nam cum summus re-
uelationis scopus necesiario habendus sit pro
morali, atque omnis institutio lesu ad hunc fi-
nem, cui minime repugnat, referenda et ex eo
diiudicanda sit, fieri non potest, quin omnia
aduersariorum argumenta, quae ab auctoritate
repeti solent, in orbem redeant et nihil ef-
ficiant.
E 4 Ita
/