Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

legislationis et injlitut. div. I03
thetica. Scilicet institutio de lege morali non
potest animum hominis imbecilli ad verae vir-
tutis constantiam erigere, eumque ad vincen-
dum appetitus imperium, satis roborare, nili
accedat institutio de gratia morali; ad cuius ta-
men gratiae cognitionem ipsa legis internae co-
gnitio ducit. Est igitur haec internae legis in-
firmitas non soium non obiectiua, h. e. non in
ipsa lege eiusque forma, sicut o&vvafjLia, legis
externae, animum tantummodo seruilem gig-
nentis, sed in hominis animo lita; sed est ea
etiam hypothetica tantum, non absoluta. Pot-
est enim huius legis cognitio ad immutationem
moralem sufticere, quatenus ducit ad iustam
Dei gratiaeque diuinae notionem, idoneam il-
lam animo, legis maiestate depresso, ad libera-
lem obedientiam fiduciamque, siue ad fiduciam
practico - moralem, erigendo; quae est eius vis
paedevtica. Sed ea non sulftcit, quatenus co-
gnitio gratiae moralis adhuc deest, et vllo quo-
dam modo impeditur; id quod fieri necesse est
in iis, qui gratiae arbitrariae studio disciplinae
nomotheticae adhuc dediti sunt. Hi quanquam
culpam moralem interdum sentient, tamen fidu-
ciae moralis sensu carebunt, veram gratiae di-
uinae indolem ignorantes. Tales autem erant
Christiani iudaizantes, contra quos disputat Pau-
lus. Hos igitur, cum de c/2vvd[Xtc{, legis in-
ternae admoneret, non poterat non cognitio-
nem huius.legis talem intelligere, qualem illi
habebant, h. e. a gratiae moralis cognitione ad-
G 4 huc