Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

i Cor. Xll, 4-11.

*55

pe }vvetfJLiv demonstrat magno doctrinae appara-
tu, de poteftate cmili saepe dictam occurrere,
^wd/ueig igitur in potefiate conjlitutos esse pos-
se, hic quidem, vbi de profanis magisiratibus
cogitari nequeat, magistratus ab Apostolis in-
troductos, vt de controuersiis Christianorum ci-
uilibus iudicarent, nec hi quidem cogerentur
ad profanos iudices contugere, id quod maxime
improbat Paullus cap. VI, initio; tantae aucto-
ritatis viros dignos profecto fuissse, qui statim
pofl Apostolos ceterosque doctores, v. 2^. loci
nostri, collocarentur; a Paullo denique pro
vctfjLecn, quae smt in quaestione, Rom. Xil, g.
nTgctedfJisviiS politos e sse, quo fiat, vt vel a cer-
titudine parum absit, tivvd/uiig eodem sensu no-
stro in loco accipi debere. Quae etsi aliquam
veri rationem habent, facileque iis placere pos-
sunt, qui, verborum obscuritate aut popinaris
sententiae difficultatibus offensi, quaerunt ali-
quid in quo consistere possint idque celerrime
arripiunt; permulta sunt tamen quae impediant,
quo minus queam praeclaro interpreti assentiri.
Primum quaererem; quid sit, quod fingat Apo-
stolos buiusmodi iudices constituisse, aut, vt in
retractatione g) corrigit sententiam, edixisie,
quinam Christiani ad hoc indicandi negotium
maxime apti viderentur, ceterum cuilibet reli-
qui sse, vtri horum aut quibus quis vellet vti?
Nihil enim vel decretorum vel exemplorum,
quae

;) I, c. Coli, II, p, 255, seq.