Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

i Cor. XI1, 4 - ii,

159

sanguinis prossuuio laborantis, quae duodecim
per annos artem et medicinam omnem frustra
adhibuisset v. 25. seq., reuocatio denique siliae
lairi in vitam v. 38. seq.? vt dubitare non li-
ceat , quin in bis essiciendis ciuvsqwiv illam maxi-
me oporteat quaeri. Quare, cum istas ^vvafiEts
nostro in loco Paullus ab luparw yjxosofictvi
discernendas esie dicat, illi minime inepti esie
videntur, qui putant, lias duas dotes hactenus
inter se discrepasie, quod illa altiore quadam
et ampliore vi contineretur, qua non modo
omnis generis morbi, ii etiam, qui nulli huma-
nae vi cedere credebantur, depelii, sed alia et-
iam, quae nullius in hominis potestate esie vi-
debantur, effici posient; haec autem, quae no-
men suum a morborum curatione accepisset
ixfAix,tojv) j hac sola vi sanandorum
morborum terminaretur, et eorum quidem, quo-
rum contra vim praesidia cognita et parata ex-
istimarentur. Quod contra dici posset, hoc
modo, quae diuersae essent item tamen impli-
catas facultates fuisse, et ipsa hac discriminis
declaratione tollitur, et, quae praeterea addun-
tur, iis supra satisfactum videtur.
Quod Paullus huic statim subiicit donum,
ITPOOHTEIA2 nomine complectitur; in quo
verbo interpretando etsi parum dissicultatis re-
periunt, haud scio tamen an sit omnium, quae
modo exposuimus, intellectu difficillimum. Vt
enim praetermittam hoc, quod latissime pateat
sitque