Sylloge commentationum theologicarum (7.1806)

interpretationis fubfidio.

227

ter se diligenter comparatis linguae Graecae ra-
tio discatur. Reliant etiam Scriptorum Grae-
corum, inprimis Poetarum, Interpretes, quos
Scholiastas appellant, qui vel lingua adhuc viua
libros Graecos interpretati sunt, vel, cum plu-
ra eius sublidia suppeterent. Quibus legendis
intelligimus, quomodo et qua ratione in expli-
candis verbis et idiotismis Graecis, tropis ac
figuris Poeticis versari debeamus. Qua ratione
paulatim a vernaculae linguae consuetudine, et
ab istis vitiosis interpretandi rationibus auoca-
mur, et ad subtilitatem intelligendi acuimur.
Si quis autem ita comparatus consuefactusque
ad Orientis linguas accesserit, is non parum
iuuabitur, et illa ipsa assuetudine, et quadam
intelligendi analogia. Etsi enim in lingulis di-
cendi modis linguae Orientales ab Graeca Lati-
naque saepe differunt, multa tamen habent com-
munia et ex iliis adeo ducta, praesertim in Poe-
tarum et Oratorum dictione, inprimisque vni-
■uersam quandam tractandae dictionis in inter-
pretando rationem. Non offendet ille in pecu-
liaribus ebraicis dictionibus; eas enim ad ver-
naculae linguae nostrique temporis vsum exige-
re non volet: neque ex rebus aut ingenii hu-
mani arbitrio aut coniiciendo verba interpreta-
bitur; didicit enim, hanc interpretationem in
nulla omnino lingua esse legitimam: neque vim
iusto maiorem acEmphaseon montes superstruet
Ebraismis exquisitioribus ; plura enim dicendi
genera aeque difficilia in Poetarum praecipue ji-
P 3 bris