Sylloge commentationum theologicarum (8.1807)

quasdam euangeliorum loca.

109
Marcionitarum formidine, illi obiicere potnis-
set, imo aliam omnirro refellendi haeretici ra-
tionem , quam eam, qua vsus est , inire debuis-
set. Neque enim, antiquiorem Marcionis euan-
gelio esTe catholicorum Lucam inde contra hae-
reticum efficere potuisfet, quod hunc mutandum
sibi elegerit, et frior res jit pafsione, ^h. e.
mutatio supponat id quod mutationem patitur
tanquam prius tempore) n), si Marcion no 1
mutatum ab ipso , sed alicubi repertum affirmas-
set euangelii sui textum. Nec (quod in eadem
disputatione sacere videtur) o) , tanquam con-
ces-
n) 1. c. cap. 4. ,,F.go meum dico verum, Marcion
suum; ego Marcionis adsirmo adulteratum, Mar-
cion meum. Quis inter nos defermi iabit, nili
temporis ratio, ei praescribpns auctoritatem , quod
antiquius reperietur; et ei praejudicans vitiationem,
quod posterius reuincetu.r ? In quantum enim sal-
sum corruptio est veri, in tantum praecedat necejfe
est veritas falfum■ Prior erit res passione , et ma-
teria aemulatione. — Si id euangelium , quod
Lucae refertur penes nos, ipsum est, quod Mar-
cion per antitheses suas arguit, vt interpolatum a
protectoribus Iudaismi ad concorporationem legis
te prophetarum vtique non potuisset arguere nisi
quod inuenerat. Nemo pojlfutura reprehendit, quae
ignorat futura; emendatio culpam non antecedit. —
Itaque dum emendat (Marcion euangelium), vtrum-
que consirmat: et nostrum anterius, id emendans
quod innentt; et id pofterius, quod de nossri emeti*
datione consutuens, suum et nonum fecit. ’
t>) 1. c. rap. 3. „Si opostoios praeuarieationis et
simulationis suspectos (Gal II. 13 13.) Marcion
ha-