Sylloge commentationum theologicarum (8.1807)

qraedam euangeliorum loca, i a i
vehementer dubitamus. Quomodo enim Pau-
linorum proprium fieri potuit hoc dogma, quod
ipfe Paulus ne vno quidem omnium episto larum
loco tetigit? Aut quonam, quaeso, propriare
nexu cum propriis Pauli Paulinorumque dogma-
tibus , h, e. cum Antimdaismo Paulino copula-
tum fuerit illud dogma, ex quo auctoritas,
quam, silente licet Paulo, consecutum illud
fuerit, explicari posiit? Dogma certe de spiri-
tu quodam fuperiore, s. aeone, qui idem Chri-
stus , aut cum Iesu coniunctus fuerit — dogma
hoc, quod Pauli Paulindrumque proprium
fuilse dicitur — tantum abest vt supernaturalem
hominis Iesu conceptionem statuendi neceffita-
tem imposuerit, vt potius illis tantum, qui
Christum nonnisi hominem habuisle dicuntur, h,
e. Iudaeochrijlianis haec hypothesis neceffaria
videri potuerit, ne nimis magna intercederet
inter Chrillum, MeJJiam, et alios homines si-
militudo, quae cum -dignitate Messiana minus
conueniret. Probe quidem nouimus , rationes
has parum valituras, si modo argumentis hijlo-
ricis euinci pollet, fuisse Paulinorum proprium
dogma, de quo loquimur. Sed haec ipsa argu-
tae n-
riam sententiam de dogmate isto, Iudaeochrijlianis
Palaeslinmsibus proprio, profitetur Ven. Ziecile.
rvs in S. R. Gableri ueuest. theolog. Journal
T. IX. p. 26. vbi ita: „Der blosse palaejlinensische
Sude walilte seiner Denkungsart gemass lieber die
UbernatUrliche Zeugung Jesu durch einc unmittel-
bare Krast Gottes, um die Holieit oder Gottlich-
Iteit der Messiaswtirde Jesu da/auRellen."