quaedam euangeliorum loca. 133
commentario suo ea, quae Luc. XX. 37. legi-
mus, dubitandum e siet z). Neque enim re-
celle ell, vt argumentatio ex loco Pentateuchi,
qua Iesus h. 1. vtebatur, falsae Judaeorum ar-
7 gumentaodi atque interpretandi methodo accom-
modata habeatur a). Quae vero Marcioni, F/Io-
sis et librorum V. T. contemtori, causa esse
potuerit, eandem praetermittendi, in promtu
etr,
6) P raeterea hypothesis illa, quae Lucam,
non Marcionem, loca huius generis (Obs, 5.)
omisisse, haecque serius demum a Catholicis
Lucae addita esfe slatuit, eo saltera haud com-
mendari videtur, quod, fatente iplo eius au-
ctore, ad omnium huius generis locorum omis-
sionem explicandam haud sufficit, sed duo sal-
tem loca (Luc. III. 1-22 IV. r - 13.) a Luca,
prosecta, a Marciane demum eiecta sumit, et
vnius
r) I. c. p. 504 sq. ,,Luc XX. 37- Beweis aus
Mose sfar die Unsterblichkeit. Lucas mufs die Stellt
abfichtlich ausgelajftn habeti; da dieser Beweis noth-
wendig voraussetzte, dass der, wclcher ihn fas-
len , ihn ais Beweis gelten lassen sollte, fich ganz
in den Irrwegen der jiidischen Bibelerklarung ver*
loren habe Diese Stelle musste in einem Bucbe,
das siir Heidenchristen bestimmt war, um so mehr
wegfallen, da sie nur dazu dienen konnte, den
Leter an Jesus irre zu machen, wecher selbst auch
nur dieien Beweis xur u.vSgwrcov gebraucht batte.1»
a) cf. quae ad illustrandam «anc Iesu argumentatio-
nem obfrruauit S. V Stokrivs de beata vita post
mortem §. 111, (Opusc, acad. Yol» II, p. 96.)
commentario suo ea, quae Luc. XX. 37. legi-
mus, dubitandum e siet z). Neque enim re-
celle ell, vt argumentatio ex loco Pentateuchi,
qua Iesus h. 1. vtebatur, falsae Judaeorum ar-
7 gumentaodi atque interpretandi methodo accom-
modata habeatur a). Quae vero Marcioni, F/Io-
sis et librorum V. T. contemtori, causa esse
potuerit, eandem praetermittendi, in promtu
etr,
6) P raeterea hypothesis illa, quae Lucam,
non Marcionem, loca huius generis (Obs, 5.)
omisisse, haecque serius demum a Catholicis
Lucae addita esfe slatuit, eo saltera haud com-
mendari videtur, quod, fatente iplo eius au-
ctore, ad omnium huius generis locorum omis-
sionem explicandam haud sufficit, sed duo sal-
tem loca (Luc. III. 1-22 IV. r - 13.) a Luca,
prosecta, a Marciane demum eiecta sumit, et
vnius
r) I. c. p. 504 sq. ,,Luc XX. 37- Beweis aus
Mose sfar die Unsterblichkeit. Lucas mufs die Stellt
abfichtlich ausgelajftn habeti; da dieser Beweis noth-
wendig voraussetzte, dass der, wclcher ihn fas-
len , ihn ais Beweis gelten lassen sollte, fich ganz
in den Irrwegen der jiidischen Bibelerklarung ver*
loren habe Diese Stelle musste in einem Bucbe,
das siir Heidenchristen bestimmt war, um so mehr
wegfallen, da sie nur dazu dienen konnte, den
Leter an Jesus irre zu machen, wecher selbst auch
nur dieien Beweis xur u.vSgwrcov gebraucht batte.1»
a) cf. quae ad illustrandam «anc Iesu argumentatio-
nem obfrruauit S. V Stokrivs de beata vita post
mortem §. 111, (Opusc, acad. Yol» II, p. 96.)