Van den Branden, Frans Jozef Peter: Geschiedenis der Antwerpsche schilderschool (Antwerpen, 1883)

Hij blijft der goede School getrouw

129

brugge, vast naast de « Drij Koningen. ». 1 In deze woon
arbeidde hij met vlijt en onderscheiding, en zijn zoon, Cornelis,
werd er met zooveel goeden uitslag voor de schilderkunst
opgeleid, dat hij, naast zijnen vader, door Lampsonius in
verzen werd geprezen.

Van Cleve 's huiselijk geluk werd echter spoedig gestoord,
daar de dood hem de moeder zijner kinderen vroegtijdig ont-
rukte. Om zich uit den druk te redden, hertrouwde hij met
Katelijne van Mispelteeren, welke hem geene kinderen
schonk.

Bij den aanvang zijner kunstloopbaan viel het Meester
van Cleve nog al moeielijk, in de behoefte van zijn gezin
te voorzien. Echter niet omdat zijne gewrochten toen min
schoon dan later waren, integendeel. Hij was nog een der
degelijke schilders, wTelke der School van Quinten, ten minste
als kolorist, niet ontrouw werd. Karei van Mander merkt
zeer juist op, dat hij een Meester was, « die in zijnen tijdt wel
den besten coloreerder was, zijn dinghen seer aerdich ron-
dende, en seer vleeschachtigh schilderende, niet hoogende dan
met de carnatie selfs. » Hij noemt hem « een seer constigh
Meester, hebbende een schoon manier van schilderen, » en
meteenen prijst hij hem,mis « een der besonderste peerlen
oft vercieringhen « in de kunst.

Om zooveel mogelijk aan den verbasterenden invloed te
ontsnappen, bepaalde Joos van Cleve zich doorgaans bij het
portretmalen, dat toch van alle schildervakken het best met
ons eigenaardig kunstkarakter kon blijven strooken. Maar
met de voortdurende verbreiding van den uitheemschen

1 Scabinale protocollen der stad Antwerpen, 1527, sub Keyser Rijt? fol.

9