DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0187
De beeldhouwer Frans Floris wordt schilder ij5
Onze jonge Frans, die voor bijzondere taak had, zijnen va-
der bij het steenhouwen behulpzaam te zijn, of in de kerken
op koperen zerken beelden te snijden, voelde spoedig eene
onweerstaanbare neiging om schilder te worden. Als beeld-
snijder was hij tot behendigen teekenaar opgeleid, en, met
zijne hartstochtelijke zucht om het palet te houden, zal hij dus
ook wel pogingen hebben aangewend om het gebruik der
verven machtig te worden, Althans, niet zoodra was zijn
vader op 17 September 1538 gestorven, of de jonge steenhou-
wer smeet beitel en hamer voor goed van zich af, om zich
uitsluitelijk met de schilderkunst bezig te houden. Twee jaren
later was hij in zijne onderneming reeds zoo verre gevorderd,
dat hij de noodige bekwaamheid bezat om onder de vrij-
meesters onzer Gilde te worden opgenomen, en dan, « 't zijnen
twintich jaren, » besloot hij zijne kunststudiën te gaan vol-
trekken bij den destijds befaamden schilder Lambert Lom-
bard, (i5o6-i56o) van Luik.
Deze Meester had zelf zijne proefjaren te Antwerpen ge-
daan bij den schilder Aart de Beer. Al spoedig had hij event-
wel van dezen afscheid genomen, om onder de leiding van
Jan Gossaert de ïtaliaansche wijze van werken aan te leeren.
Van zoodra Lambert Lombard het penseel kon houden, hun-
kerde hij naar een bezoek aan de eeuwige stad. In 1538 trof
hij daartoe eene gunstige gelegenheid. De Engelsche Kardi-
naal Reginald Pole toog alsdan over de Alpen, en nam den
behoeftigen kunstenaar op zijne kosten met zich. Na Venetië
en Florentië te hebben bezocht, vestigde zich onze schilder
te Rome, waar hij Andrea del Sarto tot meester verkoos.
Verstandig, als hij waarlijk was, besefte Lombard ditmaal,
dat hij er zich niet bij bepalen mocht enkel af te spieden
Onze jonge Frans, die voor bijzondere taak had, zijnen va-
der bij het steenhouwen behulpzaam te zijn, of in de kerken
op koperen zerken beelden te snijden, voelde spoedig eene
onweerstaanbare neiging om schilder te worden. Als beeld-
snijder was hij tot behendigen teekenaar opgeleid, en, met
zijne hartstochtelijke zucht om het palet te houden, zal hij dus
ook wel pogingen hebben aangewend om het gebruik der
verven machtig te worden, Althans, niet zoodra was zijn
vader op 17 September 1538 gestorven, of de jonge steenhou-
wer smeet beitel en hamer voor goed van zich af, om zich
uitsluitelijk met de schilderkunst bezig te houden. Twee jaren
later was hij in zijne onderneming reeds zoo verre gevorderd,
dat hij de noodige bekwaamheid bezat om onder de vrij-
meesters onzer Gilde te worden opgenomen, en dan, « 't zijnen
twintich jaren, » besloot hij zijne kunststudiën te gaan vol-
trekken bij den destijds befaamden schilder Lambert Lom-
bard, (i5o6-i56o) van Luik.
Deze Meester had zelf zijne proefjaren te Antwerpen ge-
daan bij den schilder Aart de Beer. Al spoedig had hij event-
wel van dezen afscheid genomen, om onder de leiding van
Jan Gossaert de ïtaliaansche wijze van werken aan te leeren.
Van zoodra Lambert Lombard het penseel kon houden, hun-
kerde hij naar een bezoek aan de eeuwige stad. In 1538 trof
hij daartoe eene gunstige gelegenheid. De Engelsche Kardi-
naal Reginald Pole toog alsdan over de Alpen, en nam den
behoeftigen kunstenaar op zijne kosten met zich. Na Venetië
en Florentië te hebben bezocht, vestigde zich onze schilder
te Rome, waar hij Andrea del Sarto tot meester verkoos.
Verstandig, als hij waarlijk was, besefte Lombard ditmaal,
dat hij er zich niet bij bepalen mocht enkel af te spieden