DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0271
XIII
Voorname Schilders der xvie eeuw
sju wij den laatsten hoofdman van onze Schil-
U derschool der xvie eeuw hebben zien ten grave
I dalen, is het noodig, dat wij nog eenen vluch-
o^o^/o tjgen terugblik slaan op eenige zijner tijdgenoo-
ten, wier glorie ook nog niet heeft uitgeblonken.
Een kunstenaar, die ons, als een oorspronkelijk
talent, gansch alleen staande, de eerste in het oog
valt, is Peter Breughel. Hij werd omstreeks 1525 geboren in
het dorpken Breughel, bij Breda, waarvan hij den naam be-
hield, terwijl zijn onbeduidende familienaam verloren ging.
Zijne ouders waren eenvoudige boeren, maar toch wijs
genoeg, om den kunstaanleg van hun wonderbaar kind niet te
verhinderen. Trouwens, Breughel was nog een knaapje, toen
hij reeds te Antwerpen kwam aangezeild, om er leerling van
Peter Goecke te worden. Hoe de boerenjongen, in welken zoo
veel geest en vroolijke luim stak, het in zijn hoofd kreeg, om
dien schepper van onzen stuurschen Ommegangreus en van
Voorname Schilders der xvie eeuw
sju wij den laatsten hoofdman van onze Schil-
U derschool der xvie eeuw hebben zien ten grave
I dalen, is het noodig, dat wij nog eenen vluch-
o^o^/o tjgen terugblik slaan op eenige zijner tijdgenoo-
ten, wier glorie ook nog niet heeft uitgeblonken.
Een kunstenaar, die ons, als een oorspronkelijk
talent, gansch alleen staande, de eerste in het oog
valt, is Peter Breughel. Hij werd omstreeks 1525 geboren in
het dorpken Breughel, bij Breda, waarvan hij den naam be-
hield, terwijl zijn onbeduidende familienaam verloren ging.
Zijne ouders waren eenvoudige boeren, maar toch wijs
genoeg, om den kunstaanleg van hun wonderbaar kind niet te
verhinderen. Trouwens, Breughel was nog een knaapje, toen
hij reeds te Antwerpen kwam aangezeild, om er leerling van
Peter Goecke te worden. Hoe de boerenjongen, in welken zoo
veel geest en vroolijke luim stak, het in zijn hoofd kreeg, om
dien schepper van onzen stuurschen Ommegangreus en van