DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0487
Zijne voornaamste werken
475
ren, tenzij men veronderstelle, dat hij zich als kunstenaar
door zelfonderricht ontwikkelde, bij het bestudeeren der
schilderijen, welke zijn vader op het kraam ventte. Pepijns
hoedanigheden als kolorist waren niet steeds van de beste.
Voor de groote historieschildering maalde hij doorgaans met
te krachtelooze kleuren, terwijl zijne penseeling te stijf en
te uitvoerig was. Behoorde hij, wat het koloriet betreft, bij
onze eerste ïtaliaansche navolgers, als teekenaar, als samen-
steller, als dramatische schepper streefde hij met zijne tijdge-
nooten voorwaarts. Zijne samenstellingen getuigen van goeden
smaak en waarheidsliefde. Zijne hoofdfiguren zijn meestal
wijs gekozene typen, rechtstreeks naar het leven afgebeeld.
Hunne wezens zijn vol karakter en bezieling. Zoo in houding
als gebaren zijn ze natuurlijk en levendig voorgesteld. Buiten
ons land vindt men geene van Pepijns werken. In het Brus-
selsche museum toont men, als van hem gemaald, een onge-
teekend tafereel met levensgroote figuren : de Patrones der
Weezen. Antwerpen integendeel bezit nog een dozijn zijner
voorname gewrochten. Inde kerk van ons Gasthuis prijkt van
hem een paneel, voorstellende Pastoor Robrecht Hubar
op zijn Doodsbed, benevens twee volledige altaartafels,
elk van vijf tafereel en. In de eerste toont ons het middenstuk
Sinte Elisabeth hare Schatten uitreikende; de
luiken : Sinte Elisabeth geknield voor Jezus, en
Sinte Elisabeth stervende; hunne keerzijden in grauw-
schildering stellen voor : Sinte Elisabeth de voeten
eens Armen wasschende,endeBehoeftigenbij
Sinte Elisabeth. Op de paneelen der andere altaartafel
ziet men in het middenstuk : den Doop van Sint Augus-
tinus door Sint Ambrosius; dp de luiken : Sint Au-
475
ren, tenzij men veronderstelle, dat hij zich als kunstenaar
door zelfonderricht ontwikkelde, bij het bestudeeren der
schilderijen, welke zijn vader op het kraam ventte. Pepijns
hoedanigheden als kolorist waren niet steeds van de beste.
Voor de groote historieschildering maalde hij doorgaans met
te krachtelooze kleuren, terwijl zijne penseeling te stijf en
te uitvoerig was. Behoorde hij, wat het koloriet betreft, bij
onze eerste ïtaliaansche navolgers, als teekenaar, als samen-
steller, als dramatische schepper streefde hij met zijne tijdge-
nooten voorwaarts. Zijne samenstellingen getuigen van goeden
smaak en waarheidsliefde. Zijne hoofdfiguren zijn meestal
wijs gekozene typen, rechtstreeks naar het leven afgebeeld.
Hunne wezens zijn vol karakter en bezieling. Zoo in houding
als gebaren zijn ze natuurlijk en levendig voorgesteld. Buiten
ons land vindt men geene van Pepijns werken. In het Brus-
selsche museum toont men, als van hem gemaald, een onge-
teekend tafereel met levensgroote figuren : de Patrones der
Weezen. Antwerpen integendeel bezit nog een dozijn zijner
voorname gewrochten. Inde kerk van ons Gasthuis prijkt van
hem een paneel, voorstellende Pastoor Robrecht Hubar
op zijn Doodsbed, benevens twee volledige altaartafels,
elk van vijf tafereel en. In de eerste toont ons het middenstuk
Sinte Elisabeth hare Schatten uitreikende; de
luiken : Sinte Elisabeth geknield voor Jezus, en
Sinte Elisabeth stervende; hunne keerzijden in grauw-
schildering stellen voor : Sinte Elisabeth de voeten
eens Armen wasschende,endeBehoeftigenbij
Sinte Elisabeth. Op de paneelen der andere altaartafel
ziet men in het middenstuk : den Doop van Sint Augus-
tinus door Sint Ambrosius; dp de luiken : Sint Au-