Van den Branden, Frans Jozef Peter: Geschiedenis der Antwerpsche schilderschool (Antwerpen, 1883)

528

Hij ioekt troost in het reiden

geliefde moeder te rusten. Voor dit graf, dat zijne twee duur-
baarste schatten besloot, maakte hij zelf een opschrift, en hij
hing er een tafereel boven, dat ook door hem vervaardigd
was. Die laatste plichtkwijting tegenover zijne betreurde gade,
viel Rubens des te pijnlijker, daar zijne lichaamskrachten
toen werden ondermijnd door zulke hevige koortsen, dat zijn
leven in gevaar verkeerde. Den 22n October was zijn toestand
verbeterd; want toen schreef hij : « Alhoewel de koorts mij
heeft verlaten, gevoel ik echter nog een weinig van mijne
laatste ongesteldheid. Evenals de zee, na eenen storm, niet
onmiddellijk hare kalmte herneemt, maar nog steeds eene
zekere ontroering behoudt, ofschoon geneigd bedaarder te
worden, zoo bevind ik mij in eenen uitzonderlijken toestand,
veeleer buiten gevaar dan ontheven van krankheid. » Nadat
zijne lichaamskrachten hadden toegenomen, deed hij, op het
einde van November 1626, in Frankrijk, de langbetrachte
reis, welke zijn hartewee moest lenigen met zijne verbeelding
af te wenden van de herinnering aan zijne onvergetelijke gade.