DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0622
6io
On\e eerste kerk{ichtschilders
niet geboekt. Men noemt Hendrik van Steenwijck I als zijnen
meester ; doch vati dezen Hollandschen kunstenaar is er te
Antwerpen geen ander spoor, dan dat hij ten jare 1577 lid
werd onzer Schilder-Kamer; maar hij schijnt te Frankfort in
i6o3 te zijn gestorven. Om hunnen zoon in den vreemde ter
studie te doen waren de ouders van Peter Neefs te onvermo-
gend. Ook bleven er in de Scheldestad meesters genoeg,
welke den begaafden jongeling tot eenen bekwamen schil-
der konden opleiden. Hoe het zij, Peter Neefs trad te Ant-
werpen op met de schildering van kerkzichten, een vak, voor
de Antwerpsche School, als het ware, nog onbehandeld.
Echter was hij er de uitvinder niet van. De oudere Steenwijck
ging hem daarin voor, en in ons museum kan men zich over-
tuigen, dat zelfs Rogier van der Weyden en Hans Memling
reeds tweehonderd jaar vroeger onze ogivale tempels op het
paneel tooverden. Peter Neefs echter maakte van deze soort
van schildering een bepaald vak, dat hij niet ophield te be-
handelen, en hij werd daarin een onzer groote meesters. Hij
bepaalde er zich niet bij, onze grootsche tempels meetkundig
juist en in volmaakt doorzicht weer te geven ; tusschen
de bosschen van hooge zuilen en onder hunne wijde welfsel-
bogen, bracht hij in het luchtruim eene lichtspeling, die al
het zichtbare met haar dichterlijk leven beglansde. Nu eens
doet hij de warme zonnestralen door de bontgekleurde glas-
ramen dringen, en vervult heel den tempel met zielsgenot
en blijheid, met tonen en tinten, die versmelten en als
verdwijnen, terwijl zij het oog verrukken; dan weer laat hij de
opdoomende duisternis de avondschemering overheerschen,
en alles in eenen somberen wasem hullen ; of hij doet de stra-
len der spookachtige waslichten het nachtelijk donker peilen
On\e eerste kerk{ichtschilders
niet geboekt. Men noemt Hendrik van Steenwijck I als zijnen
meester ; doch vati dezen Hollandschen kunstenaar is er te
Antwerpen geen ander spoor, dan dat hij ten jare 1577 lid
werd onzer Schilder-Kamer; maar hij schijnt te Frankfort in
i6o3 te zijn gestorven. Om hunnen zoon in den vreemde ter
studie te doen waren de ouders van Peter Neefs te onvermo-
gend. Ook bleven er in de Scheldestad meesters genoeg,
welke den begaafden jongeling tot eenen bekwamen schil-
der konden opleiden. Hoe het zij, Peter Neefs trad te Ant-
werpen op met de schildering van kerkzichten, een vak, voor
de Antwerpsche School, als het ware, nog onbehandeld.
Echter was hij er de uitvinder niet van. De oudere Steenwijck
ging hem daarin voor, en in ons museum kan men zich over-
tuigen, dat zelfs Rogier van der Weyden en Hans Memling
reeds tweehonderd jaar vroeger onze ogivale tempels op het
paneel tooverden. Peter Neefs echter maakte van deze soort
van schildering een bepaald vak, dat hij niet ophield te be-
handelen, en hij werd daarin een onzer groote meesters. Hij
bepaalde er zich niet bij, onze grootsche tempels meetkundig
juist en in volmaakt doorzicht weer te geven ; tusschen
de bosschen van hooge zuilen en onder hunne wijde welfsel-
bogen, bracht hij in het luchtruim eene lichtspeling, die al
het zichtbare met haar dichterlijk leven beglansde. Nu eens
doet hij de warme zonnestralen door de bontgekleurde glas-
ramen dringen, en vervult heel den tempel met zielsgenot
en blijheid, met tonen en tinten, die versmelten en als
verdwijnen, terwijl zij het oog verrukken; dan weer laat hij de
opdoomende duisternis de avondschemering overheerschen,
en alles in eenen somberen wasem hullen ; of hij doet de stra-
len der spookachtige waslichten het nachtelijk donker peilen