DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.20670#0989
Frans Stamp art
977
trad hij in 1674 als vrijmeester bij Antwerpens Schilders-
Kamer. Nadat hij zich hier getoond had als een behendig
portretschilder, begaf hij zich naar Londen, waar hij
ditmaal aan het Hof van Karei II bewijzen van talent mocht
geven. Vier jaren later toog hij naar Parijs. Daar bekwam
hij den meesten bijval. Men noemde zelfs onzen kweekeling
den Franschen van Dijck, ja, eenen der grootste schilders van
Frankrijk. Op 3o Maart 1686 verwierf hij het lidmaatschap
der Parijsche Academie, met zijn prachtig portret van Frank-
rijks Hofschilder Charles Lebrun, dat nu nog in den
Louvre prijkt. De gevierde Largillière mocht in zijne geboorte-
stad eene menigte portretten malen, waarvan er nu nog ver-
scheidene in bijzondere verzamelingen worden bewaard. In
de museums vindt men van hem, te Dresden : eenen Rid-
der in Harnas; te Brunswijk : den reiziger Jan Baptist
Tav er nier, benevens Graaf Dehu, in staatsiekleed; te
Stockholm : den Veldmaarschalk Erike Spar re; te Flo-
rentië : den dichter Jean Baptiste Rousseau; te Ma-
drid : vijf Prinsessen, en te Dresden : den Hertog de
la Rochefoucauld in harnas.
De meester huwde te Parijs op 14 September 1699,
de schildersdochter Maria Elisabeth Forest. Hij stierf den
2011 Maart 1746 als negentigjarige kanselier der Koninklijke
Academie van Parijs.
Ook Frans Stampart schilderde nog tamelijk goede por-
tretten, maar bleef insgelijks niet altijd in onze stad werkzaam.
Den i6n Januari 1675 ontving hij het doopsel binnen onze
Sint Jacobskerk, en ten jare 1689 ging hij het schilderen lee-
ren bij den onbekenden Antwerpschen meester Gislein van
der Sijpen. In 1693, toen Frans Stampart achttien jaren telde,
62
977
trad hij in 1674 als vrijmeester bij Antwerpens Schilders-
Kamer. Nadat hij zich hier getoond had als een behendig
portretschilder, begaf hij zich naar Londen, waar hij
ditmaal aan het Hof van Karei II bewijzen van talent mocht
geven. Vier jaren later toog hij naar Parijs. Daar bekwam
hij den meesten bijval. Men noemde zelfs onzen kweekeling
den Franschen van Dijck, ja, eenen der grootste schilders van
Frankrijk. Op 3o Maart 1686 verwierf hij het lidmaatschap
der Parijsche Academie, met zijn prachtig portret van Frank-
rijks Hofschilder Charles Lebrun, dat nu nog in den
Louvre prijkt. De gevierde Largillière mocht in zijne geboorte-
stad eene menigte portretten malen, waarvan er nu nog ver-
scheidene in bijzondere verzamelingen worden bewaard. In
de museums vindt men van hem, te Dresden : eenen Rid-
der in Harnas; te Brunswijk : den reiziger Jan Baptist
Tav er nier, benevens Graaf Dehu, in staatsiekleed; te
Stockholm : den Veldmaarschalk Erike Spar re; te Flo-
rentië : den dichter Jean Baptiste Rousseau; te Ma-
drid : vijf Prinsessen, en te Dresden : den Hertog de
la Rochefoucauld in harnas.
De meester huwde te Parijs op 14 September 1699,
de schildersdochter Maria Elisabeth Forest. Hij stierf den
2011 Maart 1746 als negentigjarige kanselier der Koninklijke
Academie van Parijs.
Ook Frans Stampart schilderde nog tamelijk goede por-
tretten, maar bleef insgelijks niet altijd in onze stad werkzaam.
Den i6n Januari 1675 ontving hij het doopsel binnen onze
Sint Jacobskerk, en ten jare 1689 ging hij het schilderen lee-
ren bij den onbekenden Antwerpschen meester Gislein van
der Sijpen. In 1693, toen Frans Stampart achttien jaren telde,
62