Vergilius Maro, Publius; Fäsi, Johann Heinrich [Editor]: Virgilii Sacro-Christiani Libri XII: Omnes penè tam Veteris quàm Novi Testamenti historias, unà cum variis parabolis, aliisque fragmentis sacris, complexi, & Virgilio Marone præeunte concinnati (Zürich, 1730) [VD18 14302624]

24

Liber 1.

Quam si dura silex aut flet Marpesia cautes.
Hinc placuit superis mi toto ex orbe relinqui,
Jjlhoc aji animo sixum immotumque sedebat:
Tros lyniisve mihi nullo discrimine aguntor.
Tros Rutulusve fuat nullo discrimine habentor.
Tros Itaiuive mihi pariter dent sanguine poenas.
Una salus miseris nullam sperare salutem,
*Immemor haud fuerat Dominus tamen ipse 'Noachi,
“Teque tuosquelimul, dixit, su perede juvabit.
Hoc qua sieri polset ratione docebat,
Praecipiens magna numerumque modumque carinae,
*Tercentas saltem quae sit protenta per ulnas.
Et pice (ne laxis laterum compagibus illa
Accipiatque inimicum imbrem, rimilque fatiscat.)
* Illita, quam lentum dicunt de cortice gluten.
* Numinis instindu tacito, didamine miro,
* Consinxere dein variae pecudes volucresque,
* Scandentes arcam ; nota ut condantur in alvo.
His facis magno miscetur murmure pontus:
Corruptus coeli tradus : Miserandaque venit
Tempestas, totoque autumni incanduit acstu.
Scilicet immensum ccelo venit agmen aquarum,
Cossedae ex alto nubes : Ruit arduus aether,
Et pluvia ingenti sata laeta, boumque labores
Diluit, implentur fossae,& cava ssumina crescunt.
Et nemora evertit multos ignava per annos,
Antiquasque domos avium, cum stirpibus imis
Eruit 5 illae altum nidis petiere relidis,
Et genus omne neci pecudum datur, omne ferarum*
Ipse Deus, media nimborum in node corusca,
Eulminamoiitur dextra, quo maxima motu
Terra tremit: Fugiunt homines: Mortalia corda
Per genteis humilisflernit moerorquc pavorque
Apparent crebri nantes in gurgite vasto:
Hi summo in ssudu pendent: His unda dehiscens
Terram inter ssudus aperit: Hos ssudus ibidem
Torquet,agens circum, & rapidus vorat aethere vortex
Tres