Vergilius Maro, Publius; Fäsi, Johann Heinrich [Editor]: Virgilii Sacro-Christiani Libri XII: Omnes penè tam Veteris quàm Novi Testamenti historias, unà cum variis parabolis, aliisque fragmentis sacris, complexi, & Virgilio Marone præeunte concinnati (Zürich, 1730) [VD18 14302624]

* Excubias divum aeternas; ex aere lebetes,
* Crateres aurosolidos; mensas , paterasque,
* Arcam cumprimis (medius cui insedit &ov<ej
“Et geminos inter, dubitet ne quis, Cherubims)
* Palladium verum, lignumque perennis amoris.
Nec minus interea barbas, incanaque menta
“ Hircorum juilit tonderi setigerorum,
* Usum in castrorum domini, quae (aera fuerunt.
* Vellera quid memorem Tyrios incoda rubores,
"‘ Tegmina tentori ? Pidas varieque tapetas,
“Quorum mox laterum juncluras fibula mordit1?
* Quidque sacerdotem, cui talos fluxit ad imos
“Arte laboratus vellis habitus, variusque?
“Et cui praeterea fuerat quoque sutilis alvo
* Balteus: Ornarunt gemmae cui pectus honesttim j
“Aurea sed mollem cingebat lamina frontem,
“Inscriptum fuerat cui iandum nomen tfov*:
Infula cui sacra redimibat tempora vitta.
“Haec sunt divina, fidae non Palladis, arte
“Fada, tamen gemino res has curante magistro,
*Bezaleel didus qui tunc, nec non Acboliab,
“Ille fuit tfuda de sanguine scilsus, at ille
“Eli gavisus avo, Danis qui nomine venit.
“His inspiravit dominus mentemque animumque
“ Tam dodum , scirent islhaec ut mox fabricare.
Insuper & Mofes patribus dat jura vocatis
"Indicitque forum, charis prohibens & amicis
Vana superllitio ne cui pia pedora laedat,
Inllauransque diem donis, pecudumque reclusis
Pedoribus inhians, spirantia consulat exta.
“Colloquioque frui vetuit simul aethere calli,
“Infelix & ne fortalse adeatur aruspex,
“Aut ubi quis Magica demens inllrudus ab arte.
Neve sinistra cava praedica? ab ilice cornix.
“Et non lint curae dilcrimina sluita dierum,
“More profanorum, queis talia saepe canuntur:
Ipsa dies alios alio dedit ordine luna,
E 5 felice