DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.66444#0119
LIBER I. 119
)
,% 1
! Q&
Cofa
Araife
'ralio^
r,etohiQ
'des ^
! eos^
non eh
is· ^
'meram
eri;tfj
ilii, ^
^ Hehn
d domui
'nis,^
'Xperia
nWta
1 eumfa
mmvh
centi #
p@, ^
itr^sk
ißi @
iaco h^
auxilbi
ivertit ^
sar, unos ex omnibus Sequanos nihil earumre-
rum facere, quas ceteri facerent, sed tristes,
capite demisso, terram intueri.Ejus rei caussa quae
esset miratus, ex ipsis qu^sivit. Nihil Sequani
respondere, sed in eadem tristitia taciti perma-
nere. Cum ab iis saepius quaereret, neque ul-
lam omnino vocem exprimere posset , idem Di-
vitiacus ^duus respondit ; Hoc eJJe miferio-
rem , gramovemque sortunam Sequanorum,
quem reliquorum , quod fbh ne in occulto qui·
dem queri, neque auxilium implorare auderent;
Ösentisque Hriovtfi crudelitatem, velut si co-
ram adesset, horrerent : propterea quod reliquis
tamen fugte facultas daretur ; Sequanis vero^qui
intrasines fuos Hrchiovißum receptent , quo«
rum oppida omnia inpoteßate ejus essent, om·
nes cruciatus eJJent perserendis
ΧΧΧ1Ι1. His rebus cognitis , C^sar Gal-
lorum animos verbis confirmavit : pollicitus-
que est, sibi eam rem curae futuram: magnam
se habere spem ; & beneficio suo, & audori-
tate addu&um Ariovistum, finem injuriis fa-
sturum. Hac oratione habita , concilium di-
misit Et secundum ea multae res eum horta-
bantur, quare sibi eam rem cogitandam , &
suseipiendam putaret ; in primis, quod 2Eduos,
fratres consanguineosque i fepenumero a se-
natu appellatos, in servitute, atque in ditio-
ne
I Ex antiquissimo foedere soli Gallorum ^dui, ut
inquit Tacitus, sraternitatis nomen cum populo
Rom. usurparunt.
)
,% 1
! Q&
Cofa
Araife
'ralio^
r,etohiQ
'des ^
! eos^
non eh
is· ^
'meram
eri;tfj
ilii, ^
^ Hehn
d domui
'nis,^
'Xperia
nWta
1 eumfa
mmvh
centi #
p@, ^
itr^sk
ißi @
iaco h^
auxilbi
ivertit ^
sar, unos ex omnibus Sequanos nihil earumre-
rum facere, quas ceteri facerent, sed tristes,
capite demisso, terram intueri.Ejus rei caussa quae
esset miratus, ex ipsis qu^sivit. Nihil Sequani
respondere, sed in eadem tristitia taciti perma-
nere. Cum ab iis saepius quaereret, neque ul-
lam omnino vocem exprimere posset , idem Di-
vitiacus ^duus respondit ; Hoc eJJe miferio-
rem , gramovemque sortunam Sequanorum,
quem reliquorum , quod fbh ne in occulto qui·
dem queri, neque auxilium implorare auderent;
Ösentisque Hriovtfi crudelitatem, velut si co-
ram adesset, horrerent : propterea quod reliquis
tamen fugte facultas daretur ; Sequanis vero^qui
intrasines fuos Hrchiovißum receptent , quo«
rum oppida omnia inpoteßate ejus essent, om·
nes cruciatus eJJent perserendis
ΧΧΧ1Ι1. His rebus cognitis , C^sar Gal-
lorum animos verbis confirmavit : pollicitus-
que est, sibi eam rem curae futuram: magnam
se habere spem ; & beneficio suo, & audori-
tate addu&um Ariovistum, finem injuriis fa-
sturum. Hac oratione habita , concilium di-
misit Et secundum ea multae res eum horta-
bantur, quare sibi eam rem cogitandam , &
suseipiendam putaret ; in primis, quod 2Eduos,
fratres consanguineosque i fepenumero a se-
natu appellatos, in servitute, atque in ditio-
ne
I Ex antiquissimo foedere soli Gallorum ^dui, ut
inquit Tacitus, sraternitatis nomen cum populo
Rom. usurparunt.