DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30162#0113
ROZDZIAŁ V.
Wrażenie pracy Delegacji. Rozwój analogicznych prac w zaborze austrjackim.
Inicjatywa Karola Kremera oraz ogólny charakter prac Krakowskiego Towarzy-
stwa Naukowego. Instrukcje inwentaryzacyjne krakowska i rosyjska z r. 1851.
Wystąpienie J. Łepkowskiego i jego rola jako inwentaryzatora. Pierwszeństwo Kró-
lestwa w zakresie inwentaryzacji oficjalnej przy jednoczesnym upadku ruchu nau-
kowego. Kraków ośrodkiem badań naukowych na polu historji sztuki i archeo-
logji, pierwsze krytyczne prace z tego zakresu. Świadomość konieczności inwenta-
ryzacji zabytków i jej odbicie w społeczeństwie — albumy malownicze i wystawy
archeologiczne. Przewodnik do opisu dawnych pomników sztuki, wydany przez
Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.
akończenie w r. 1855 misji Stronczyńskiego odbiło się z bie-
^Vgiem czasu na szpaltach prasy urzędowej. Oficjalny «Dzien-
nik Powszechny» nie zaniedbał podkreślić, że Rząd Królestwa
Polskiego i na tem polu nie dał się wyprzedzić, zgłaszając je-
szcze w r. 182/ akces do tego ogólno-europejskiego ruchu
Wrażenie dokonanej pracy było dość silne, skoro współcześnie
i nawet po upływie szeregu lat kilkakrotnie podnoszono jej
znaczenie i wartość *). Co więcej, jeszcze w toku prac Delegacji
powoływano się na jej autorytet w celu zabezpieczenia dalszej
egzystencji zabytku, jak to uczynił T. Zieliński, naczelnik po-
wiatu kieleckiego, w swym memorjale z dn. 7/19. IV. i8ąy r.
w sprawie zamku po-biskupiego w Kielcach ^). Udział w czyn-
nościach Delegacji wywarł też swój wpływ na jej współpraco-
wnikach. Urokowi tej pracy uległ Chrząński i «pamiętny tych
wrażeń» Adam Lerue, który we wstępie do wydanego przez
siebie I-go zeszytu «Albumu Lubelskiego» wyjaśnił, jak dalece
zawdzięcza to dzieło współpracy ze Stronczyńskim. Przedewszy-
stkiem jednak niedokończona jeszcze inwentaryzacja posłużyła
za punkt oparcia książce Sobieszczańskiego, będącej pierwszą
próbą syntetycznego ujęcia historji sztuki w Polsce.
Wrażenie pracy Delegacji. Rozwój analogicznych prac w zaborze austrjackim.
Inicjatywa Karola Kremera oraz ogólny charakter prac Krakowskiego Towarzy-
stwa Naukowego. Instrukcje inwentaryzacyjne krakowska i rosyjska z r. 1851.
Wystąpienie J. Łepkowskiego i jego rola jako inwentaryzatora. Pierwszeństwo Kró-
lestwa w zakresie inwentaryzacji oficjalnej przy jednoczesnym upadku ruchu nau-
kowego. Kraków ośrodkiem badań naukowych na polu historji sztuki i archeo-
logji, pierwsze krytyczne prace z tego zakresu. Świadomość konieczności inwenta-
ryzacji zabytków i jej odbicie w społeczeństwie — albumy malownicze i wystawy
archeologiczne. Przewodnik do opisu dawnych pomników sztuki, wydany przez
Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.
akończenie w r. 1855 misji Stronczyńskiego odbiło się z bie-
^Vgiem czasu na szpaltach prasy urzędowej. Oficjalny «Dzien-
nik Powszechny» nie zaniedbał podkreślić, że Rząd Królestwa
Polskiego i na tem polu nie dał się wyprzedzić, zgłaszając je-
szcze w r. 182/ akces do tego ogólno-europejskiego ruchu
Wrażenie dokonanej pracy było dość silne, skoro współcześnie
i nawet po upływie szeregu lat kilkakrotnie podnoszono jej
znaczenie i wartość *). Co więcej, jeszcze w toku prac Delegacji
powoływano się na jej autorytet w celu zabezpieczenia dalszej
egzystencji zabytku, jak to uczynił T. Zieliński, naczelnik po-
wiatu kieleckiego, w swym memorjale z dn. 7/19. IV. i8ąy r.
w sprawie zamku po-biskupiego w Kielcach ^). Udział w czyn-
nościach Delegacji wywarł też swój wpływ na jej współpraco-
wnikach. Urokowi tej pracy uległ Chrząński i «pamiętny tych
wrażeń» Adam Lerue, który we wstępie do wydanego przez
siebie I-go zeszytu «Albumu Lubelskiego» wyjaśnił, jak dalece
zawdzięcza to dzieło współpracy ze Stronczyńskim. Przedewszy-
stkiem jednak niedokończona jeszcze inwentaryzacja posłużyła
za punkt oparcia książce Sobieszczańskiego, będącej pierwszą
próbą syntetycznego ujęcia historji sztuki w Polsce.