DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.52217#0070
l.d,C.siebMtdamn. Caure tamen condonare oportet, ne uni
concedendo veniam, perdantur insiniti. Hinc
Memoria dignum illudBiantis dittun^quidamnaturusquem»
piam ad mortem, illachrymatus esi. Verum cum quidam dixifset:
quid e fi quod desseas i cum in tuo arbitrio sit eumabsolvere , vel
condemnare, Re si: Bias: necessarium quidem e fle natura condcdo-
re; a lege autem drjusiitia regula difcedere, longe periculoflum essse,
Beflold, cl. i, dif. 3. n. 14. Unde
Quaeritur. flsstgandoprincepspojsit aggratiare, sseu veniam de»
littis indulgere ?
1 N hoc jure aggranandi vim summx potestatistanquamdivi»
-» nam aliquam enitescere, ait Bod: derepub: lib 1, ca. 10. eam
tamen in quibuscunque deli&is exercere pessimi exempli res
est. Piincipcmenimdeli&a, qua? lege divina & natura? capi-
talia sunt, condonare, non est uti, led abuti regia potestate.
Superioris enim (cil. Dei & naturae inferior pra?judicare non
potest. Quanta etiam malorum seges ex tam gratioso jure
sarpe proveniat, deprehendi cur exeo, quod delitiorum impu-
nitas sit incensivum delinquendi ; ca, efi jnfta 23. q. 4. qus ad
prohpsionis contagium provocat universos; r. esi inhibendum
Xtdeiohab.cler. rigiditat malos, non emollit benignitas, nec
probos homines lenitas fte&ir. Inde pestes, bella, clades Rc-
rum pubi i carum conscquuntur 5 ut regna de gente in gentem
transferantur. Inde Hispanorum querela? advcrsus Henri-
cumll. Gallia regem, qui a Philippo Rege, utexules pleros-
que restitueret; obtinuit, qui domum reversi judices occide-
rant. Respondeat ergo princeps quod Haspalo olim Philip-
pus Macedo intercedenti pro suo amico: melius eft, ut ipfe qui
deliquit, ignominiam serat, quam ego. Plutarch: in dpophteg,
quamvis autem melius sit,nocentem dimittere,qua m innocen-
tem condemnare : attamen jtifle lemel condemnato abs gravi
, * ' cau-
concedendo veniam, perdantur insiniti. Hinc
Memoria dignum illudBiantis dittun^quidamnaturusquem»
piam ad mortem, illachrymatus esi. Verum cum quidam dixifset:
quid e fi quod desseas i cum in tuo arbitrio sit eumabsolvere , vel
condemnare, Re si: Bias: necessarium quidem e fle natura condcdo-
re; a lege autem drjusiitia regula difcedere, longe periculoflum essse,
Beflold, cl. i, dif. 3. n. 14. Unde
Quaeritur. flsstgandoprincepspojsit aggratiare, sseu veniam de»
littis indulgere ?
1 N hoc jure aggranandi vim summx potestatistanquamdivi»
-» nam aliquam enitescere, ait Bod: derepub: lib 1, ca. 10. eam
tamen in quibuscunque deli&is exercere pessimi exempli res
est. Piincipcmenimdeli&a, qua? lege divina & natura? capi-
talia sunt, condonare, non est uti, led abuti regia potestate.
Superioris enim (cil. Dei & naturae inferior pra?judicare non
potest. Quanta etiam malorum seges ex tam gratioso jure
sarpe proveniat, deprehendi cur exeo, quod delitiorum impu-
nitas sit incensivum delinquendi ; ca, efi jnfta 23. q. 4. qus ad
prohpsionis contagium provocat universos; r. esi inhibendum
Xtdeiohab.cler. rigiditat malos, non emollit benignitas, nec
probos homines lenitas fte&ir. Inde pestes, bella, clades Rc-
rum pubi i carum conscquuntur 5 ut regna de gente in gentem
transferantur. Inde Hispanorum querela? advcrsus Henri-
cumll. Gallia regem, qui a Philippo Rege, utexules pleros-
que restitueret; obtinuit, qui domum reversi judices occide-
rant. Respondeat ergo princeps quod Haspalo olim Philip-
pus Macedo intercedenti pro suo amico: melius eft, ut ipfe qui
deliquit, ignominiam serat, quam ego. Plutarch: in dpophteg,
quamvis autem melius sit,nocentem dimittere,qua m innocen-
tem condemnare : attamen jtifle lemel condemnato abs gravi
, * ' cau-