Worpitz, Georg; Suárez, Cipriano: Clara Et Praeclara Methodus Parandae Eloquentiae: Secundùm Doctrinam & Praecepta Cypriani Soarii è Societate Jesu, Ad Captum Et Praxim Faciliorem Accommodata, à Sacerdote ejusdem Societatis ex priscis & novis Authoribus selecta; Non minùs in usum Candidatorum Eloquentiae ... (Viennae Austriae, 1702) [VD18 90546113]

tatione concluAirm Suat vero quatuor ar^
gumentationisspecies, ad quas ati^ reducun-
tur : de Angulis hic aliquid non Phdo Alpho-
rum rigorem , & latitudinem ledando , sed
captum Rhetorum, dicam aliquid.
§. L
eA oratio seu
Vocatur f
quia seu argumentum inventum artifi-
ciose ponitur, ut aiiquid conciudar, & inferat.
Pattes autem, quibus conAat, sunt
( quse apud Phiiosophos semper vocatur ma-
jor ) ( qux Phi!ohophis minor di-
citur ) & 6&^pF<f^ quas Phiiosophis eA
ConcluAo & consequentia, vel iiiatio. Prima
pars propoAtio dicitur , quia proponit argu-
mentum ex aliquo iocorum Rhetoricorum
desumptum: unde dicit Author:
, id eA argumentatio ex loco
desumptum: accipit enim continens pro con-
tento per Metonymiam. Secunda vocatur aA
Aimptio , quia ad rationem & argumentum
jam propoAtum aAumit, & adjungit id , de
quo eA quas Aio,& dubium. Tertia appeliatur
complexio, quia comple<%tur,& co!{igat duo,
de quibus dubium erat, an conveniat unum al-
teri : dubium enim erat: an prasdicatumsubje*
do conveniat. EAautem Ajbjeclum, ut supra
didumeA, id de quo aliquid dicitur, pr^dica-
Nota



'jia!
$,!M
jiat!
^Dit
DtBtt

ittH!

M!


att
<:

su'].