Zoepfl, Heinrich: De Tutela Mulierum Germanica: Specimen quo Annuente Inclyto Jurisconsultorum Ordine ad Disputationem Publicam pros Facultate Docendi in Universitate Rupert-Carolina Rite Obtinenda die XI. Augusti ... Habendam invitat (Heidelbergae: Osswald, 1828)

— —
vGericht und in jeglicher Klage mit Recht ihre Vormunde
»bei sich haben, oder sie soli der Richter nicht hoeren.
»Das ist davon gesetzt, dafs sie vor den Mannen desto bas
»ihr Recht moegen belialten, was sie sprechen, das
nihnen Schad ist vor Gericht, dafs sie nie-
vmand iiberzeugen mag, ob sie das laeugnen.K Non
igitur opus est, ut mulier consilium petat a Tutore, nec
hujus officium, ut consilium praestet 5 testis potius munere
ille Fungi videtur, quam consiliarii. Haud quidem naturae
Tutelae, quae a tuendo dicitur, adversatur, quod mulie-
rem consilio suo adjuvet: sed ut supra pluribus demonstra-
vimus, ea ipsa minime ratio fuit, ex qua tam in Germania,
quam apud Romanos institueretur mulierum Tutela: vera
ratio erat tuitio et conservatio bonorum se. hereditatis, quam
agnati sperabant: hi tuti erant, quum mulierem tueri vide-
rentur. Jam vero Tutelis legitimis sublatis, sublata simul
est instituti ratio, quod non feminarum, sed agnatorum uti-
litatem spectaverat: sed Tutela mulierum adhuc obtinente,
Romani quidam autores, ut nunc Germanici, imbecillita-
tem sexus necessitatemque, mulierem consilio adjuvandi,
contendebant causam. Verum enim vero ex proxima in-
stituti historia apparet, priore instituti ratione sublata,
alteram huicce substitui non posse: mox enim utroque
jure mulieribus facultate eligendi Tutorem data , Romanus
mulierum Tutor invitus auctor fieri cogebatur (Gajus
1. c.); cum vero apud nos mulierum Tutor cogi non possit,
ut invitus auctor fiat, mulieri, si auctoritatem inter-
ponere ille recusat, licet, eum dimittere, alium-
que , qui auctoritatem interponere paratus sit, si bi pos-