Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1862(1863))

61 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡ1Σ. 62

νβανίας· έξ ου έςάγ=ται £τι μετά μεγάλης προφυλάςεως σθή· δ σχηματισμός των χαρακτήρων τοΰ προσώπηο

ουναταί τις ίκ των εικόνων των αγγείων γνώμας νά προοίδουσι μεγάλην άρχαιοπρέπειαν, ολίγον προς ταύτην

σχηματίζη- ούτως εχει λοιπόν καί μέ τόνΈρμήν ώς τά αντίθετος φαίνεται ή επί των δύο τοΰ μετώπου μερών

ε?ς τήν άνω ρηθεΐσαν διατριβήν μ» προσενεχθέντα άγγεΤα των τριχών διάΟεσις, αί'τινες είναι μεν της βοστρυχοει-

*αι άγα'λματα αύτοΰ άποδεικνύπσι· μάλιςα δέ τό ές όπτής δοΰς των αρχαίων της τέχνης έργων διάφορος, δεν είναι

Υης, το' πρότερον μεν ε?ς τήν κατοχήν τοΰ Κ. Ξανθοπού- εν τούτοις και £λως έλευθέρας έπεςεργασίας εις δυο κε-

Χβ, νΰν δέ της αρχαιολογικής εταιρίας έν Αθήναις (8) το χωρισμένα! ώς ε?ς αρχαία τοΰ'Απόλλωνος αγάλματα· ήμε-

εν Βερολίνω χαλκοϋν, δπερ δ καθηγητής Κ. ΡνίβάοποΗδ λημένης εργασίας είναι και δ κριός, όστις εις έτερα δμοίας

Απόλλωνα Νόμιον, ή μέ τό άρνίον ώνόμασε, χωρίς λό- παραστάσεως έ'ργα πάντοτε ζωηρότητα μεγαλειτέραν

γον τινα άποχρώντα πρός δποστήριςιν τοΰ (σχυρισμοΰ του παρέχει. "Αν δ Ερμής έφερε χλαμύδα, τοϋτο δυσκόλως

τούτου νά προσαγάγη, έν φ αί άρχαΐαι μαρτυρίαι περί δυναταί τις νά άποφασίση διά τήν άκρωτηρίασιν, τό

παραστάσεων τοΰ Απόλλωνος Νομίου τουναντίον λέγου- στήθος είναι τουλάχιστον εντελώς γυμνόν, τουναντίον

σιν (Παυσ. 4, 33, Φ 7, 20, 3.) (9) τοΐς άγαλματίοις ή έν τώ ταναγραίω· άν τά επί τών ολως ατελώς άπει-

τούτοις προσήλθεν ήδη και τρίτον δμοίας παραστάσεως έ; κασμένων χειρών, μεθ' ων τους πόδας τοΰ κριοΰ δ Έρ-

οπτής γης, ευρισκόμενον ε?ς τήνσυλλογήν της εν Αθήναις μης κρατεί, άμυδρώς φαινόμενα πτυχών τινα ίχνη, τής

αρχαιολογικής εταιρίας, δ γραμματεύς τής δποίας είχε χλαμύόος είναι, ή τοΰ στήθους καμπαί, τοΰτο καίτοι

τήν χαρακτηρίζουσαν αύτόν εύγενή καλοσυνην νά μοί έ- ποχυ προσπαθήσας δεν ήδυνήθην νά έςακριβώσω. Έν

πιτρέψη τήν δημοσίευσιν αύτοΰ· τό άγαλμάτιον τοΰτο, τ0υτοις κατά τοσοΰτον θεωρώ τό άγαλμάτιον τοΰτο σπ«-

ή μάλλον τό τμήμα αύτοΰ, έπειδή, ώς έν τώ έμπροσθεν δαΐον καθόσον και δι' αύτοΰ αποδεικνύεται, δ'τι δ Ερμής

άπεικονίσματι του φαίνεται, μόνον τό άνω τοΰ σώ- *«1 δπδ τής άρχαίας τέχνης ώς^νεανίας άπεικάζετο, καί

, . ά ' , δΊι γι τελειοποίησις τοΰ ιοανικου αυτού τύπου ητο ουνα-

ματος μέρος μέχρι της κο(λιας ήμιν περιήλθε, παρίστησι ^ ,()^χα ^ τελε[0πο[ηθ^ ώς 6?? ',ήν περί

τον Ερμην ώς νεανίαν τόν συνήθη αύτοΰ πΐλον έπί τής χούτ0ϋ πραγματείαν μου έγνωμάτευσα.

κεφαλής φέροντα, καί τόν κριόν έπί τών ώμων δυστυ- Σ. Λογιωτατίδης.

χώς τό περισωθέν τοΰ αγαλματίου τμήμα είναι τόσον _

υπό τοΰ χρόνου τετριμμένον, ώστε διά τοΰτο καί τήν δ-
λως ήμελημένην αύτοΰ έργασίαν μόλις δυναταί τις έ-
αύτοΰ περί τής τέχνης ή τής τοΰ προτύπου τί νά έκφρα- ά) Κ^ωσκτ^ς ΰπ Δρ. 37 ίπγραφψ.
--■-- Ή έν τώ" β' τεύ/ει υπ' άριθ. 37 έπιγραφή άντιγρα-

(8) Τό άγαλμάτιον τοΰτο έδημοσίευσε τδ πρώτον δ Κοηζβ - γΛ ^ ^ χο~ ^ μεχατυπ(5ν3Χα[ έν μ|ν ^

εις τα Αηηίΐΐι άβΐΐ Ιηίιίαίο άι οοπΊδροηάβηζα &π:ηίο1θ£η(!& /γι , ·, / ~ V Γί__χ~'„~ ρ,,.

ν,Λΐ ρπ ^ ο.α𠣄 τ ι, λ' ί~\ ι-ϊ . ,7 κατωτέρω ξυλογραφία επιμέλεια του Κ. ΙΙα,.αΟακη οπω,

vοΐ 00 ρ. 347 επ. ΤΛ <Γ 8,§8 Ο, 1858. Εί; την περί τούτου γ * ιγ τ ι ~ ■ 1

διατριβήν μου εΤχον έχφράσεί τήν γνώμην, δχι ήτο αδύνατον έπ1 το5 λίθου §Χεί> ένταΰ0α οέ μικροΐς γραμμασι.

νά φέρη στλεγγίδα, ώς ό Κοηζβ έγραφε, καί τω δντι ηδη μετά Μοιρίδιοι κλωστήρες, ίώ, πανα'φυκτον ανάγκη

ακριβή παρατήρησιν έμοΰ τε, καί άλλων ειδημόνων περί τά Ζεΰγμ' έπί δυστήνοις παισ[ί] βροτών δεμένοι,

τοιαύτα, ευρέθη δτι ή στλεγγίς τοΰ Κοηζβ είναι ή έςακολοό- Τοΰ με χα'ριν προφυγόντα πιχ'ράν ώδϊνα τεκούσης

θηαις της έχ τοΰ ώμου κατερχόμενης τοΰ ιματίου πτυχής. Ήγά^ετ' είμερτοΰ προς φάος ήελίου;

(9) "Ιδε πλείω είς τήν διατριβήν μου Όνάτας σελ. 28. [Νΰν μεν] τοι σπείρασι λιπών αιώνια πένθη,
σγ!μ· 23. Είχοσέτης φΟιμένων στύγ[ν' υπό δώματ' εβην].

Ι^Ο\ ΡΙΑΙΟ]]< ΑΓΛ%ΤΗ?ζΣ1η !

ΤονΑ\ΡΥΛρΐ°ΤΠΝβΕ/νΛΕ//οΓ

Η ΠΑ Γ ΕΙ Τ ΡΙΛλ 1/νΓΓροΦΥΓο^ΤΑπ/^ΡΑ/νΑΔ//νΑΤ6/<ο/^Σ

Δ ΠΟΙΚΙΛΑ-