Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1862(1863))

235 - ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΕ. 23θ

άναπλήρωσις αυτη έγένετο μάλλον χάριν παράδειγμα- τω λίθω μετά χδ Ν βλέπει τι; καμπύλης τινά γραμμήν

τος, διότι πρώτον μεν και άλλο τι δύναται τις να άνα- Ιχομίνήν τοΰ Ν άνωθεν, -ήτις και τό έφεςής Ρ. 3 ε/ει δ

πλήρωση, οίον Πολύλαος, έπειτα δέ τις εγγυάται ήμΐν Φουρμόντος , μαρτυροΰσιν οτι δ Καλλίφρων ούτος εΐνε δ

ότι καλώς δ Φουρμόντος άνέγνω τό δεύτερον Λ, άφ' ου αύτός τω κήρυκι Καλλίφρονι τω εν τω 32 στίχω, δπο

τόσα άλλα κακώς άνέγνω; ώσαύτως φαίνεται το αυτά σημεΐον μετά τό Ν και επ-

Στ. 12. "Ιχνη τών γραμμάτων ΣΜ, άτινα δ*λα άνε- είτα κατά Φουρμόντον ΡΟΤ. 'Εκ των γραμμάτων 6-

γινώσκοντο επί Φουρμόντου, φαίνονται και νΰν ετι εν μως τούτων ουδέν έόυνήθην νά έςαγάγω,
τω λίθω. Στ. 22. Έν τω τέλει τοΰ στίχου μετά τό Σ, ου νΰν

Στ. 15. "Επονται οί αγώνες τά Άντινόεια, Άδριά- μόλις φαίνονται ίχνη, δ Φουρμόντο; άνέγνω και I, δ-

νεια, Φιλαδέλφεια, θησεία κ. λ. κατά γενικήν δήλον δτί περ εΓη άν τό πρώτον γράμμα τοΰ δημοτικού όνόμα-

πτώσιν. Περί τών αγώνων δέ τούτων πρβλ. ΒοβοΙΛ τος, οΓον τοΰ Ίτεαϊος.

έν τη έπιγραφή ταύτη. Στ. 23. Τούτου τό πρώτον γράμμα δεν φαίνεται
Στ. 18. Τάν στίχον τοΰτον άνεπλήρωσα Π ε ίσα ν- σαφώς τί ήτο, εκ δέ τών ίχνών άσαφών δντων δύναται
δρος Πεισάνδρου Γαργήττιος, διότι μεταςύ τοΰ τις νά είκάση Ε, ως άνέγνω δ Φουρμόντος, ή Σ, και τό-
πρώτου και δευτέρου όνόματος υπάρχει έν τω λίθω τό- τβ ή εχομεν τά παράόοςα όνόματα Έμηνοχάρης και
πος ένός γράμματος κενός και ίχνη έν αύτω ουχί εμ- Σμηνοχάρης, ή χωρίζοντίς τό Ε ή Σ από τοΰ έπομέν»
φανή της κορωνίδος ήτοι τοΰ μηνοειδοΰς της δμωνυμίας όνόματος εχομεν τό όνομα Μηνο-/άρης, δπερ νο-
σημείου, οιόν που φαίνεται δ'τι είδε και δ Φουρμόντος, ου μίζομεν πιΟανώτερον. Τό δέ πρώτον γράμμα ή άν-
καλώς δέ έν τω 0. I. Ο. έσημειώθη ώς δποστιγμή· τό ήκει τότε είς τον προηγούμενο-; στίχον, ή εϊς τά κα-
δέ δεύτερον όνομα κακώς άντέγραψεν δ Φουρμόντος ΕΙII, τωτέρω. Νά άναφέρωμεν όμως αυτό ει; τον προηγού-
διότι καθαρά φαίνεται έν τω λίθω ΓΑΡ. 'Όθεν τό μεν μενον στίχον, και νά υποθέσωμεν ότι εν γράμμα τοΰ έν
σημεΐον έκεΐνο έςέλαβον ώς τ6 γνωστόν Ικ. τών έπιγρα* τω προηγουμένω στίχω δημοτικού όνόματος (α) συντε-
φών σημεΐον τό σημαίνον τό τοΰ πατρός ό'νομα δμω- τμημένου (ές άπαντος εάν Ε) ή μη ό'ντος έγράφη έν
νύμου ό'ντος τω υιώ, τό δέ δεύτερον όνομα ώς τό δημο- τω επομένι» στίχω δεν είνε πιθανόν, διότι ή συντομία
τικόν Γαργήττιος. τών δημοτικών ονομάτων ήδύνατο νά γένη πολλαχώς
Στ. 19. Ωσαύτως και έν τω στίχω τούτω υπάρχει και νά άποφύγη τό τοιούτο δ γράφων. Έπειτα δέ μένει
μεταςύ τών δύο ονομάτων τόπος κενός όλίγω μείζων τά ό'νομα Μηνοχάρης μόνον μετά τοΰ δημοτικού, δπερ
τών δύο γραμμάτων, ουδέν δέ Ιν αύτω Γχνος γραμμά- κακόν, νά υποθέσωμεν δέ οτι μετά τό Μηνοχάρης ήτο
των ειμή ΐχνη ουχί εμφανή τοΰ μηνοειδοΰς σημείου ευ- το δμωνυμικον σημεΐον, ώστε νά ήνε Μηνοχάρης Μη*
θύς μετά τό Σ. Διά ταΰτα λοιπόν τά μεν ίχνη εκείνα νοχάρους, δέν δυνάμεθα, διότι ούόέν ίχνος τοΰ σημεί»
έκλαμοάνω ώς το δμωνυμικόν σημεΐον τοΰ όνόματος τοΰ τούτου φαίνεται έν τω λίθω. Διά ταΰτα λοιπόν φαίνεται
πατρός, τό δέ δεύτερον ό'νομα τό ΕIII ώς τό δημοτικόν, πιθανώτερον το πρώτον τοΰτο γράμμα νά άποοώσωμεν
τοΰτ' έ'στιν 'Επικηφήσιος, ο'περ έπιβεβαιοΐ και ή άπο'στα- εις τά κατωτέρω και τότε θέλει είναι τό πρώτον γράμμα
σις ή συνήθως άπαντωμένη μεταςύ τοΰ δμωνυμικοΰ ση- τοΰ πρώτου όνόματος τοΰ δευτέρου άγωνοθέτου έν συντο-
μείου και τοΰ δημοτικού όνόματος. Ουκ ορθώς δέ μία ό'ντος, και τοΰτο ουχί πλέον τό Ε ώ; ουδέν σημαΐ-
δ Βοβοΐίΐι εκλαμβάνει αυτό αντί τοΰ ΕΠΙΝΙΚΙ9Ν, διότι νον , άλλά το Σ και το πλήρες Σέςτος. Σημειωτέον δέ
δ άγων ούτος μνημονεύεται κατωτέρω έν τω οϊκείω τό- δ'τι το πρώτον γράμμα τοΰ 23 στίχου έπρεπε νά ήνε
πω μεταςύ τών άλλων αγώνων έν στ. 27, ουδεμία δέ γεγραμμένον ένδοτέρω και ουχί υποκάτω τοΰ θ κατά
άνάγκη νά έννοηθή άγωνοθέτης αυτών δ Στέφανος ου- τά έν τω 10, 18, 19 και 26 στίχω, άλλ' εντελής άκρι-
τος, διότι ρητώς μνημονεύεται δ κοσμητής και οί σω- βεια' δέν φαίνεται ώς πράς τοΰτο έν τη επιγραφή ταύτη,
φρονισταί. ώς έκ τοΰ28 και 31 στίχΒ δήλον, και ουδέν έντεΰθεν πρέ-

Στ. 20. Τοΰ όνόματος Καλλίστου νΰν φαίνονται : ~ ............

• 'ν' ΙΧΙΛ*. « ι -< ' > Τ «ι (α) Λέγοαέν οτι το τελευταιΟν όνομα ηθελεν είναι το δη-

ασαφη Ίννη του Σ, δ οε Φουρμόντος ανεγνω και I , οθεν \α) *^η „ ·" ' ,

Τ ' . ' , , . , , „ , ' ' μοτικόν, διότι άλλως, αν οηλαοη οι ουο ούτοι άνδρες είχον

μετα του ΒόβίΜΐ άνεπλήρωσα Κάλλιστου. τ, ^ 8ημοτικ?)ν επόμενον χαχά πλγ.θ. Αριθμόν, τότε ϊ-

Στ. 21. Μετά τά Κ αλλ ίφ ρω ν δ φουρμόντος άνέγνω πρεπε ν^ συνδέονται διά τοΰ συνδέσμου ΚΑΙ, ώς δήλον ν.αΧ

ΙΡ και δ Βοοοίνΐΐ άνεπλήρωσε Πρ[ωτ .... αλλά νΰν εν ά'λλοθεν καΐ έκ τοΰ 20 στίχου της έπιγρα-ίής ταύτης.