Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1862(1863))

281 ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ. . 282

σον τά τέρματα τών γραμμάτων πολλαχοΰ όςύτερα γ{- θησαν τραχεία;, (πρβλ τη; παρ. έφημ. σΞλ· 14$ ) β

νονται και τά συνήθη έν υστερωτέροις χρόνοι;τέρμια δηλαδή δ σηκός ουτο; ΙσωΟεν γραφαΐ; πεποικι/.μενο,,

γραμμίόια προσέλαβαν, αί δέ κορυφαί τών Α και Λ υ- ών μόλις διαγινώσκει νυν ίχνη σκέλους ανδρείου προ,

ψοΰνται άνω της συμπτώσεως τών πλαγίων κανόνων και' τό άριστερόν μέρο; τη; μέση; επιφάνεια; δ προσεκτικό,

που και νεύουσι προς άριστερα'ν τδ θ μένει κύκλο; δμ- θεατή;! ζωηρότερα δέ διεσώθησαν τά χρώματα άνω υπο

φαλδν έχων σημεΓον, οϋχ οΤον τδ της κόρης τοΰ άνΟρω- το αέτωμα κατά τον οϋρανόν του σηκοΰ, όπου ολον^ο

πίνου δφΟαλμοΰ, άλλα τριγωνικον, δποία που ην η μορφή δια'γραμμα τή; γραφή; καταφαίνεται, παρέχει 03 6109,»

της ακωκής τοΰ γλυφάνου τοΰ άμελοΰς τεχνίτου. μαια'νδρου ή γραφή αυτη. άίιον δέ σημεκυσεως εν Χψ

έν τω μέσω δέ τής επιγραφής ύπεφαίνοντο ίχνη σήκω τούτω ευρίσκω και τδδε· ότι αί αρμοί τών λίθων

γραμμάτων άπεςεσμένων ταΰτα σπουδάσας εγώ υστε- εςωΟεν ευρέθησαν μέ συνήθη άμμοκονίαν αλειμμένοι, I-

ρον, εύρον ασφαλώς, ώ; νομίζω, τδ έ;αλειφ6έν υπό τής σωΟεν δέ αί δπαί και αί λοιπαι του λίθου ελλείψει; μέ

σμίλης όνομα· ήν δέ άργιλώδη τινά λευκήν υλην στουποψέναι. οπως άπο-

ΚΟΡΑΛΛΙΟΝ ή ^ν^ζια γα]- Γ·?^; ~ιΨ ^ΡφΑφοί®1 ~Ρίσ"

άπλοΰν δηλαδή τδ τής γυναικός δνομα πρότερον έπειτα Ψ0Ρ0*· ν

δέ εκρίθη εΰλογον υπό τών άπογόνων τυχόν νά σαζάνι- " δέ τετχίον, Ιφ οδ Ιστανται τ* σήματα ταύτα.^νε

σΟη καλλίτερα, έκφανέν δέ τήν έιεομένην τδ άνάγλϋφον, έκ μικρών λίθων κτισμένον, ώ; και τά συνήθη καθ η-

£δειςε γυναίκα καλήν καΟημένην έπι δίφρου πρός άρι- μ5ν ™1 Ρ^ν $ «>» 'ά ™ν πτώχοτίρων ο?χ£η'-

στεράν τώ θεωμένω και δεςιολαβημένην μέ άνδρα ά- μ«"« κτίζονται, ή πρόσοψις δ'μως αυ:οΰ, προ; (,ορέαν

πέναντι αυτής ίστάμ'ενον, σγουρδν έχοντα γένειον, δς σεμ- δν#Οί έστραμένη, δπου βλέπουσι και τά επ αυτού σή-

νώς και βλοσυρώς αυτήν προσβλέπει άχΟόμενος έπί τω ματα,ϊνεμε άμμοκονίαν καλώ; άλειμμένη· τό άνω δέ μέ-

' παθήματι τής γυναικός, ή γλυφή τών δυο τούτων προσ'- τ°ν τειχίου, όπου ΐστανται τά οήματζ ίνε αρκετά

ώπων προεςέχει τής στεφάνης τοΰ όλου άναγλύφβ- μέ- και άφίνει ώς ήμίσεος γαλλικού μέτρου τόπον ε-

σο; δ' αυτών ισταται βαθύτερα και οίον άπωτέρω έτερος λεύΟερον προ τών σημάτων, μέ πλίνθου; δ-τά; (ή πλά-

καΟεστηκυίας ήλικίας άνήρ, σγουρδν έχων και αύτός τδν *Κ κηλίνα;) κεκαλυμμένον, αί δποΐαι δριζοντίως κείμε-

πώγωνα. άλλά βραχύτερον, ή §έ γλυ-φή αύτοΰ ολίγον Ι;έ- ναι κάμπτουσι κατά τήν εφημένην βορείαν έπιφάνειαν

χει· ώσαύτως δε δλίτον εςέχουσα γέγλυπται και κεφαλή τοΰ τειχίου και άποτελουσι Ορίγκωμα κά/.λο; αμα και

νεανική προς άριστεράν τής Κοραλλιού εις τό . βάθος τοΰ άσφάλειαν παρέχον εις τό τειχίον. τό πλάτος τοΰ τει-

άναγλύ^ου- κατά δέ τό δποπόδιον κυνάριον ιχικρόν μαλ- 7>υ ώ» ί?δΟ γαλλ. μ., τδ δέ υψο; μένει ακόμη άν-

λιαρόν'τών εγκολπίων αναστρέφει προς' τήν κυρίαν τήν είε^ευΝΤητον. τόσον δέ μόνον έβεοαιώΟη μέχρι τοΰ δ ε,

κεφαλήν, τοιαύτη ή τοΰ άναγλύφου παράστασι;. 'διεσώΟη- υπεΡ τδ Ρ·~ΤΡον χωρησάσης ει; τινα μέρη προ; τά

δέ σώον, ώς είτιεΐν, μονοκόμματον. και τδ μέν σχέδιον τής ™τω τής άνασκαφής δεν ευρέθη ή βάσις και τδ άρχαίον

Εχνογραφήσεως καλα'ν φαίνεται και καθόλου και έπί μέ- έδαφος.

ρους εςεταζόμενον, ή γλυπτική δμως έςεργασία ίνε άτε- πλησίον δέ τοΰ άναγλύφου τή; Κοραλλιού προ; άνα-

λής και εν τισιν ουκ δλίγην άμέλειαν μαρτυρεί, δλον τδ τολά; ευρέθησαν ίχνη μικρού σηκοΰ κατεστραμμένου,

^ψο; τοΰ άναγλύφου τούτου ίνε 1,60 γαλλ. μέτ., τδ μέσον .και όπισθεν αύτοΰ υδρία τών συνήθων μετά άναγλύφου

οε πλάτος 0,07 και το πάχος 0,20. ανευ έπιγραφής· όπισθεν δέ τής στήλης Αγάθωνος εύ-

_. = ρω μνημάτων, ή

στήλη δ-,ρ^ή τοΰ Αγάθωνος και δ σηκδ; αύτοΰ. αίρε- Ρεί δέ καί'επιγραφήν γράμμασιν ηύ καλοΐς τήνδε.

ϊοΰ 2 1 σΓ;ίλγΐ εί; δΨ0ί μέτΡων'4'5 \ιίΙΡι χορούς · ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ

^^«υτόίίι(3 25σα ^ ^ ^3ίν °'62 ΔΙΟΣ]ΚΟΤΡΙΔΟΥ

έπί τοΰ αύΧ02 τε'ιχίου ?3τατ0([ ζαί δ σψΜ τώ >Α ά. ΑΙΓ]ΙΛ1ΕΤΣ

Οωνο, εν τη άρχ^ του 0έσε[ πχήρη- πλήν ζτι το άί. έν τούτοι; αί έζιτυχιαι ™ΰ κυρίου το2 χωρίοα τούτου 1'ταύ-

τωμα αυτού δαν{ο„„^ μ β » 2 3 οι Ρου Μέταξ» (έπικαλειται ο ο αυτο; και ' 1 ψηλα'ν-·/ι;) διν,-Ξίραν

δψΓς 2,15, τόΓ ί ι:"" ^λα^ Ι0, ^ ε?{ ά>ιλλ«ν ^ τον συνορεύοντα ^ ^ ί»% γΙ|να

ζω&εν 6,54,τδ έσω,°1 ^ο^' ^' "° °! ΓψΑ' 8ί ^ν ?? Μαίου ^ «δτήν τοΰ

■ , _- , Λ , .ι»|«ον 0έ ραοος του σηκου ίνε ϋ,Ίο. τειχιοο, φύραν ιρέντε μβτρα γαλλική μακρύτερα τοΰ οηκοΰ τοΰ
αι π/^υραι οε αυτού οέν εί-νο([ ·λεί2([ έςεσμέναι,'άλλ' άφέ- Αγάθωνος σκάψα;, _εΰΟϋ_; ττροοέκρουοεν ει; μνημεΐόν τι περί-

ς λίθου πεντελι/οΰ σωος,
ομοιάζων μάλλον τ<ο έν
σγ-,κω τοΰ ΆρισΓοναΰτου.
Γούτφ κατά τήν αδτήν θέσιν και φοράν άλλα