DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.12175#0004
382
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ.
Βαρβακείω αγορασθέν τώ 1870 υπδ της Αρχαιολο-
γικής "Εταιρίας. Έλεγε δέ περί τοΰ τεμαχίου δ πω·
λήσας αύτδ εις τήν Έταιρίαν, δτι εύρεν έν Εύβοια εν
οικία χωρικού έν χωρίω κειμένω μεταξύ Αγίας "Αγ-
νής καΐ Ξηροχωρίου, άλλ' δτι- ούτε τοΰ χωρικοϋ ούτε
τοϋ χωρίου το δνομα ένθυμεϊται. "Αλλος δέ τις εξ
Αθηνών, συγχρόνως ών μετά τοΰ πωλητού εν Εύβοια,
Ιβεβαίου, δτι τδ τεμάχιον υπήρχεν εν τω χωρίω της
Ευβοίας Βάθεια, τω πλησίον της Ερέτριας κειμένω,
έγένετο δέ γνωστόν εις τόν πωλητήν 6πδ τοΰ γραμ-
ματέως τής δημαρχίας Νέων Ψαρών. Ούτος, νομί-
ζομεν, έλεγε πιθανώτερα.
Ή διαφωνία αύτη των ειδήσεων περι τοϋ χωρίου
της Εύβοιας, ενθα δ λίθος ευρέθη κείμενος, δεν δύνα-
ται μέν νά διεγείρη υποψίαν περι της γνησιότητος
τοΰ λίθου, άλλ' αφαιρεί ήμΐν ίσχυρδν νέον τεκμήριον
περι της θέσεως της Αμαρύνθου, ην νομίζουσί τίνες,
οτι εκείτο, ενθα υπάρχει νυν τδ χωρίον της Εύβοιας
Βάθεια (δρ. Αρχ. Έφ. Π. Β. σελ. 325).
Άλλα τδ τεμάχιον είτε είναι εκ της έν Άμαρύνθω
ιστάμενης στήλης, είτε είναι έκ της στήλης της έπι
Κηναίω εν τω ίερω άνακειμένης, είναι πολλοΰ λόγου
άξιον, διότι Ιπικυροϊ τάς των αρχαίων μαρτυρίας,καθ'
ας οί 'Ερετριεΐς έχρώντο τω Ρ αντί τοϋ Σ και έκω-
μωδοϋντο δια την χρήσιν ταύτην ί°Ορ. ΑΙίΓι,ηβ άβ
(ΙϊαΙβοΙ. §γ. I σελ. 227, 236. IIσελ. 71).Παρέχει δ η-
μϊν παραδείγματα περι της χρήσεως ταύτης,περιέχον
τάς λέξεις δπόραι, άρχουριν, δ μ ν υ ο ύ ■
ρας, παραβαίνωριν άντί των κοινών οπόσαι,
οίρχουσιν, δμνυούσας, παραβαι'νωσιν. Επειδή 8έ αί
συνθήκαι είναι των Έρετριέων και 'ίστιαιέων, πρέπει
νά εικάσωμεν, δτι ή χρήσις αύτη τοΰ Ρ, ήν ό Σουίδας
(έν λ. ΧαλκιΕίζειν) επεκτείνει εις τους Χαλκιδείς,
έπεξειείνετο και εις τους Ίστιαιεΐς.
Ή χρήσις αύτη τοΰ Ρ άντί τοΰ Σ υπήρχε μεν
ίσως επί πολύν τινα χρόνον έν τή ομιλία, άλλ' έν τή
γραφή βεβαίως έξέλιπεν ενωρίς. Διότι έν τή περί εξα-
γωγής της λίμνης συνθήχ'/] των Έρετριέων μετά τοΰ
Χαιρεεάνους (Άρχ. Έφ. Π. Β. άρ. 404), ήτις μετά
τάς συνθή*ας ταύτας της συμμαχίας είναι τό άρχαιό-
τερον μνημεϊον έξ Έρετρίας, όπερ γνωρίζομεν, ανή-
κει δ' αναμφιβόλως είς τους Μακεδόνικους χρο'νους
(δρ. αύτόθ. σελ. 332), ούδέ ίχνος τοιαύτης τοΰ Ρ χρή-
σεως ύπεμφαίνεται.
Ή στήλη είναι μαρμάρου εγχωρίου φ α ι ο υ χαΐ
ακριβώς στοιχηδδν γεγραμμένη, τά δέ γράμματα εί-
ναι ευμεγέθη και εύκρινή, τά 'Ρώ και Βήτα γωνιώδη.
Έν τή ορθογραφία τής στήλης, ως μαρτυρεί τδ τε-
μάχιον, έπεκράτει ανωμαλία είς την χρήσιν τής δι-
φθόγγου ΟΤ, γραφομένης ότέ μεν Ο, ότέ δέ ΟΤ, ώς
δεικνυουσι τά έπανανεΟσθαι, τοΰ Απόλλωνος.Ή δίφ-
θογγος η έγράφετο, φαίνεται, μονίμως ΙϊΙ, ώς μσρ-
τυροΰσι τά έκατέρει τεϊ στήλει, ήτις γραφή από τής
102 Όλ. εμφανίζεται έν ταΐς Άττικαΐ; έπιγραφαΐς
(πρβ. 'Ραγ. ΑΗ 385,393)χαί συχνότερα γίνεται κατά
τούς Μακεδόνικους χρόνους. Άλλ' υπάρχει έν τω τε-
μαχίω και ανωμαλία εις την χρήσιν τής διφθόγγου
ω, γραφομένης ότέ μεν ω ότέ δέ ΟΙ,ώς δεικνύουσιν αί
λέξεις επί ΚηναίΩΙ, έν τΟί ίερΟϊ. Τδ δέ Άμαρυνθοϊ
έχει βεβαίως ώς τά Αττικά Θορικοϊ, Άθμονοϊ κττ.
Τής ανωμάλου ταύτης γραφής τής διφθόγγου ω πα-
ράδειγμα έκ των Άττ'.κών επιγραφών τής μετ' Εύ-
κλείδην γραφής ημείς τουλάχιστον δεν δυνάμεθα νά
προσαγάγωμεν. Προς τούτοις Ίσστιαιας γέγραπται
διπλω σίγμα, ώς και άλλαχοϋ (ΟΙ6 25) τδ ΣΤ προη-
γουμένου 1 άπηντήθη διπλούν έχον τό σίγμα. Άλλ'έ
χαράκτης είτε ό γραμματεύς, γράφων τδ Όλυμπιάς,
δέν μετέβαλε τδ μ είς ν, ώς άπανταται άλλαχοΰ,
(016. 11, πρβ. Εγ. ΕΙ. ορ. §γ. σελ. 49), άλλ' άκο-
λουθών τήν προφοράν έγραψε διπλούν μ. Έκ των ανω-
μαλιών τούτων πλήν τής διά τοΰ ΕΙ γραφής τής
διφθόγγου η τής δοτικής ουδεμία άλλη εμφανίζεται
έν τω περί έξαγωγής τή; λίμνης λίθω τών 'Κρετριέων.
Αί συνθήκαι ήσαν βεβαίως σύντομοι. Τοΰτο μαρ-
τυρεί ή υφή αύτών και τδ πλάτος και πάχος τής στή-
λης. Μετά τούς δρους τών συνθηκών, οϊτινες δέν πρέ-
πει νά ήσαν πολλοί, και ών κυριώτερος φαίνεται ή
ζημία τών δέκα ταλάντων, ή έπικειμένη είς τούς πα-
ραοάτας,ή*ολουθουν τά τοΰ όρκου (πρβ. θουκ. 5, 47).
Οί πρώτοι κολοβοί στίχοι τοΰ τεμαχίου, κρινόμενοι
έκ τών επομένων έπανανεοϋσθαι δε τον δρκον τάς
άρχάς, φαίνεται δτι είναι έκ τοϋ μέρους τών συνθη-
κών, ενθα ώρίζετο, τίνες ώφειλον νά όμόσωσι τον
πρώτον δρκον. Άλλα πολλήν δυσκολίαν παρέχουσιν
είς τήν άνο'ρθωσιυ τή; εννοίας ταύτης τά διασωθέντα
λείψανα και μάλιστα τά έν τω 4ςίχω εί δέ. Δοκιμής
χάριν ήθέλαμεν συμπληρώσει ούτω πως τδ μέρος τοΰτο
τών συνθηκών,τά ίχνη τοΰ λίθου πι^ώς άκολουθοΰντες*
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΕ.
Βαρβακείω αγορασθέν τώ 1870 υπδ της Αρχαιολο-
γικής "Εταιρίας. Έλεγε δέ περί τοΰ τεμαχίου δ πω·
λήσας αύτδ εις τήν Έταιρίαν, δτι εύρεν έν Εύβοια εν
οικία χωρικού έν χωρίω κειμένω μεταξύ Αγίας "Αγ-
νής καΐ Ξηροχωρίου, άλλ' δτι- ούτε τοΰ χωρικοϋ ούτε
τοϋ χωρίου το δνομα ένθυμεϊται. "Αλλος δέ τις εξ
Αθηνών, συγχρόνως ών μετά τοΰ πωλητού εν Εύβοια,
Ιβεβαίου, δτι τδ τεμάχιον υπήρχεν εν τω χωρίω της
Ευβοίας Βάθεια, τω πλησίον της Ερέτριας κειμένω,
έγένετο δέ γνωστόν εις τόν πωλητήν 6πδ τοΰ γραμ-
ματέως τής δημαρχίας Νέων Ψαρών. Ούτος, νομί-
ζομεν, έλεγε πιθανώτερα.
Ή διαφωνία αύτη των ειδήσεων περι τοϋ χωρίου
της Εύβοιας, ενθα δ λίθος ευρέθη κείμενος, δεν δύνα-
ται μέν νά διεγείρη υποψίαν περι της γνησιότητος
τοΰ λίθου, άλλ' αφαιρεί ήμΐν ίσχυρδν νέον τεκμήριον
περι της θέσεως της Αμαρύνθου, ην νομίζουσί τίνες,
οτι εκείτο, ενθα υπάρχει νυν τδ χωρίον της Εύβοιας
Βάθεια (δρ. Αρχ. Έφ. Π. Β. σελ. 325).
Άλλα τδ τεμάχιον είτε είναι εκ της έν Άμαρύνθω
ιστάμενης στήλης, είτε είναι έκ της στήλης της έπι
Κηναίω εν τω ίερω άνακειμένης, είναι πολλοΰ λόγου
άξιον, διότι Ιπικυροϊ τάς των αρχαίων μαρτυρίας,καθ'
ας οί 'Ερετριεΐς έχρώντο τω Ρ αντί τοϋ Σ και έκω-
μωδοϋντο δια την χρήσιν ταύτην ί°Ορ. ΑΙίΓι,ηβ άβ
(ΙϊαΙβοΙ. §γ. I σελ. 227, 236. IIσελ. 71).Παρέχει δ η-
μϊν παραδείγματα περι της χρήσεως ταύτης,περιέχον
τάς λέξεις δπόραι, άρχουριν, δ μ ν υ ο ύ ■
ρας, παραβαίνωριν άντί των κοινών οπόσαι,
οίρχουσιν, δμνυούσας, παραβαι'νωσιν. Επειδή 8έ αί
συνθήκαι είναι των Έρετριέων και 'ίστιαιέων, πρέπει
νά εικάσωμεν, δτι ή χρήσις αύτη τοΰ Ρ, ήν ό Σουίδας
(έν λ. ΧαλκιΕίζειν) επεκτείνει εις τους Χαλκιδείς,
έπεξειείνετο και εις τους Ίστιαιεΐς.
Ή χρήσις αύτη τοΰ Ρ άντί τοΰ Σ υπήρχε μεν
ίσως επί πολύν τινα χρόνον έν τή ομιλία, άλλ' έν τή
γραφή βεβαίως έξέλιπεν ενωρίς. Διότι έν τή περί εξα-
γωγής της λίμνης συνθήχ'/] των Έρετριέων μετά τοΰ
Χαιρεεάνους (Άρχ. Έφ. Π. Β. άρ. 404), ήτις μετά
τάς συνθή*ας ταύτας της συμμαχίας είναι τό άρχαιό-
τερον μνημεϊον έξ Έρετρίας, όπερ γνωρίζομεν, ανή-
κει δ' αναμφιβόλως είς τους Μακεδόνικους χρο'νους
(δρ. αύτόθ. σελ. 332), ούδέ ίχνος τοιαύτης τοΰ Ρ χρή-
σεως ύπεμφαίνεται.
Ή στήλη είναι μαρμάρου εγχωρίου φ α ι ο υ χαΐ
ακριβώς στοιχηδδν γεγραμμένη, τά δέ γράμματα εί-
ναι ευμεγέθη και εύκρινή, τά 'Ρώ και Βήτα γωνιώδη.
Έν τή ορθογραφία τής στήλης, ως μαρτυρεί τδ τε-
μάχιον, έπεκράτει ανωμαλία είς την χρήσιν τής δι-
φθόγγου ΟΤ, γραφομένης ότέ μεν Ο, ότέ δέ ΟΤ, ώς
δεικνυουσι τά έπανανεΟσθαι, τοΰ Απόλλωνος.Ή δίφ-
θογγος η έγράφετο, φαίνεται, μονίμως ΙϊΙ, ώς μσρ-
τυροΰσι τά έκατέρει τεϊ στήλει, ήτις γραφή από τής
102 Όλ. εμφανίζεται έν ταΐς Άττικαΐ; έπιγραφαΐς
(πρβ. 'Ραγ. ΑΗ 385,393)χαί συχνότερα γίνεται κατά
τούς Μακεδόνικους χρόνους. Άλλ' υπάρχει έν τω τε-
μαχίω και ανωμαλία εις την χρήσιν τής διφθόγγου
ω, γραφομένης ότέ μεν ω ότέ δέ ΟΙ,ώς δεικνύουσιν αί
λέξεις επί ΚηναίΩΙ, έν τΟί ίερΟϊ. Τδ δέ Άμαρυνθοϊ
έχει βεβαίως ώς τά Αττικά Θορικοϊ, Άθμονοϊ κττ.
Τής ανωμάλου ταύτης γραφής τής διφθόγγου ω πα-
ράδειγμα έκ των Άττ'.κών επιγραφών τής μετ' Εύ-
κλείδην γραφής ημείς τουλάχιστον δεν δυνάμεθα νά
προσαγάγωμεν. Προς τούτοις Ίσστιαιας γέγραπται
διπλω σίγμα, ώς και άλλαχοϋ (ΟΙ6 25) τδ ΣΤ προη-
γουμένου 1 άπηντήθη διπλούν έχον τό σίγμα. Άλλ'έ
χαράκτης είτε ό γραμματεύς, γράφων τδ Όλυμπιάς,
δέν μετέβαλε τδ μ είς ν, ώς άπανταται άλλαχοΰ,
(016. 11, πρβ. Εγ. ΕΙ. ορ. §γ. σελ. 49), άλλ' άκο-
λουθών τήν προφοράν έγραψε διπλούν μ. Έκ των ανω-
μαλιών τούτων πλήν τής διά τοΰ ΕΙ γραφής τής
διφθόγγου η τής δοτικής ουδεμία άλλη εμφανίζεται
έν τω περί έξαγωγής τή; λίμνης λίθω τών 'Κρετριέων.
Αί συνθήκαι ήσαν βεβαίως σύντομοι. Τοΰτο μαρ-
τυρεί ή υφή αύτών και τδ πλάτος και πάχος τής στή-
λης. Μετά τούς δρους τών συνθηκών, οϊτινες δέν πρέ-
πει νά ήσαν πολλοί, και ών κυριώτερος φαίνεται ή
ζημία τών δέκα ταλάντων, ή έπικειμένη είς τούς πα-
ραοάτας,ή*ολουθουν τά τοΰ όρκου (πρβ. θουκ. 5, 47).
Οί πρώτοι κολοβοί στίχοι τοΰ τεμαχίου, κρινόμενοι
έκ τών επομένων έπανανεοϋσθαι δε τον δρκον τάς
άρχάς, φαίνεται δτι είναι έκ τοϋ μέρους τών συνθη-
κών, ενθα ώρίζετο, τίνες ώφειλον νά όμόσωσι τον
πρώτον δρκον. Άλλα πολλήν δυσκολίαν παρέχουσιν
είς τήν άνο'ρθωσιυ τή; εννοίας ταύτης τά διασωθέντα
λείψανα και μάλιστα τά έν τω 4ςίχω εί δέ. Δοκιμής
χάριν ήθέλαμεν συμπληρώσει ούτω πως τδ μέρος τοΰτο
τών συνθηκών,τά ίχνη τοΰ λίθου πι^ώς άκολουθοΰντες*