Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1872)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 399

ταΰθα άκρα αυτών 6α συνέπιπτον άλλήλοις. Προς Ή στήλη κατά ταΰτα ή Ιν τη άρχή των λειψάνων
τούτοις ή συμπλήρωσις, ή προς συνάφειαν των άλ- ΤΚ έπικεφαλίδος έμφανιζομένη ώς τό έργον μετα-
λων λειψάνων απαιτουμένη, κατανοείται έν πολλοίς ™'πτει ε'ί την συνήθη σημασίαν της· σημαίνει δέ,
στίχοις, δτι εϊναι πολλω μείζων η όσον επιτρέπει φαίνεται, την στήλην, ήτις περιείχε τά περί του ερ-
ή σελίόωσις αυτή (πρβ. στίχ. 11 και 12, 16 και 17). ϊου, 5*0» τό ψήφισμα, τους ορούς της εργοδοσίας,
Παρατηρεί τις τελευταϊον, ότι, έάν ή άναγραφή ην *ήυ μίσθωσιν των μερών τοΰ έργου κ.τ.τ. (πρβ. την
γεγραμμένη κατά την σελίδω«ν ταύτην, θά έγίνετο πεΡ' τΰν *55§ πόλεως και των μακρών τειχών στήλην
λόγος πρότερον περί γείσου εν τη κατ' άριστεράν ^αγκ. ΑηΙ. ΗοΙΙ. άρ. 771). Μέρος δε της τοιαύτης
σελίδι και έπειτα περί κρηπιδιαίων λίθων και κρηπΐ- στήλης ήν ή άναγραφή, έν ή έδηλοΰτο ή κατάστα-
δος έν τη μεσαία. Έξ απάντων δε τούτων δεν όύ- οις των εργασιών τοΰ έργου και τά ε'ις αυτό τέως
ναται μεν νά είπη τις άνενδοιάστως, οτι οι της άνα- γενόμενα άναλώματα, είτε, ώς ή άναγραφή αυτη έν»
γραφής στίχοι έβαινον συνεχείς άπό τοΰ ενός άκρου τω τεμαχιω ονομάζεται, μέρος της τοιαύτης στη-
τής στήλης έως είς τό άλλο, άλλα πείθεται, ότι ή λης ήσαν οί λογισμό ί οί ένταΟθα άναγεγραμ-
ύπόθεσις τής στήλης και ή φθορά τών λειψάνων εΙ- μένοι, και ούτως ή πλάξ αΰτη, είς ήν άνήκει τό τε-
ναι τοιαύτη, ώστε δέν δύναται νά έξχκριβωθή νυν, μάχιον, φαίνεται μέρος και συνέχεια τής στήλης
κατά τίνα τρόπον ήσαν τά τής αναγραφής διατεταγ- εκείνης.

μένα, και, καθώς ή έπικεφαλίς τής στήλης, ούτω και Οι λογισμοί (διότι ημείς τουλάχιστον ούτω νο-

ή άναγραφή ουδέν τι συνεχές άλλα λείψανα στίχων μίζομεν, οτι πρέπει νά άναγνωσθη και συμπληρωθη

Ασυνάρτητα δύναται νά παράσχη. ή έν τω 1 στίχω επομένη λέξις άνευ παραβιάσεως

Αλλά και τών ασυνάρτητων τούτων στίχων μέρη τοΰ λίθου) Ιβαινον, φαίνεται, κατά τινα άριθμητικήν

τινά είναι δυσείκαστα (πρβ. στίχ. 1 5, 26, 27). Έκ σειράν, διαστελλομένην κατά λόγον τινά άγνωστον

τών λειψάνων απάντων τά σαφή και αναμφισβήτητα ήμϊν, και την σειράν ταύτην ύπεμφαίνει ϊσως τό περί

πλην ολίγων τινών περιελάβομεν μετά τίνων πιθα- τά τέλη τών λειψάνων τοΰ πρώτου στίχου τής έπι-

νωτάτων συμπληρώσεων εις το ανωτέρω τεΟέν μι- κεφαλίδος κείμενον σημεϊον I, οπερ ένεκα τών έκα-

κροϊς γράμμασιν άντίγραφον. Τους έπιθυμοΰντας τέρωθεν κειμένων τριών στιγμών ουτε ώς γράμμα

τήν έξιχνίασιν απάντων παραπέμπομεν είς τον πίνακα (Ξ, Τ, I) ουτε ώς στίξεως σημεϊον άλλ' ώς άριΟ-

μαλλον δέ εις τον λίθον αυτόν. Ενταύθα δ' έπάγομεν μός πρέπει νά έκληφθη. Ήκολούθει δέ ίσως ή" ε-

παρατηρήσεις τινάς και εικασίας περί τής σημασίας μέλλε νά άκολουθήση άλλη έμοία άναγραφή περί τοΰ

τών λειψάνων και περί τής έποχής τής στήλης. έργου. Κατόπιν τοΰ αριθμού εκείτο ίσως Έργα

Έν τη στήλη, έάν ορθώς τά λείψανα έννοώμεν, τάδε έγένετο ή τι τοιούτον,

ύπήρχεν άναγραφή τής καταστάσεως Τά έν τω δευτέρω στίχω λείψανα Δ ι ο ς Σ ω-

τώνέργασιώνέργουδημοσίου μετά τήρος παρέχουσι μετά βεβαιότητος, ότι τό ερ-

τών τέως είς αΰτάς γενομένων άνα- γον σχέσιν ειχε μετά τοΰ έν Πειραιεΐ ναοΰ του Διός

λ ω μ ά τ ω ν. Το έργον γίνεται δήλον έκ τοΰ τόπου, τοΰ Σωτήρος, περί ου λαλεί έ Στράβων (σελ. 396 0)

ενθα τό τεμάχιον ευρέθη, ότι ήν έν Πειραιεΐ. Ώς ερ· και άλλοι συγγραφείς. Άλλ' έκ τών έν τη άναγραφή

γον δέ θέλουσι τά έν τω πρώτω στίχω τής έπικεφα- ΰπεμφαινομένων μερών τοΰ οικοδομήματος, ά ώνο.

λίδος λείψανα νά ύποδείξωσιν ήμϊν στήληντινά μάσαμεν άνωτέρω, προκύπτει, οτι λόγος δέν ηδύ·

είτε Οεας τίνος μεγάλης επικαλούμενης είτε και αύ- νατο νά ηναι έν τή στήλη ούτε περί έγέρσεως βωμουί

τήν, καθώς μεγάλοι βωμοί, μεγάλην ονομαζομένην οίον ό Δημοσθένης «ένησε» κατά τον ψευδοπλούταρ-

διότι ή συμπλήρωσις μ[εγά]λης φαίνεται ήμϊν ή χον (β. ρητ. Δημ. σελ. 161, ΤαικΗη), ουτε περί τοΰ

μόνη πιθανή. Άλλ' έν τή άναγραφή υπεμφαίνονται αγάλματος ή τοΰ βωμοϋ τοΰ Κηφισοδώρου ή Κηφι-

μέρη οικοδομήματος εν μεν τω 36 στίχω π ρ ο π ύ- σοδότου, περί ών λαλεί έ Πλίνιος (πρβ. Ληκ. τοπογρ.

λ α ι ο ν έν δέ τω 37 κ ί ω ν. Έκ τούτων προκύ* Άθην. γερμ. μετάφρ. εκδ. 2, σελ. 262). "Ίσως έπρό-

πτει, ότι τό έργον ήν ουχί στήλη άλλ' οικοδόμημα, κειτο περί επισκευής η έπαυξήσεως τοΰ ναού.