DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.12177#0027
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΜΜΕΡΙΣ.
433
υπάρχον έν τή άναγραφή ταύτη καί έν τή επί Δεξι-
θέου καί έν ταϊς μετά ταύτα, δπερ έν τ$ έπί ΊΟυ-
κλέους άρχοντος λέγεται άσταθμος, καθώς εν τοις
προ Εύκλείδου ταμιακοϊς λίθοις (όρ. άναγρ. των έν τω
ΙΙαρθενώνι δΐίΛ. 2 σελ. 165, των έντω Έκατομπέδω
οελ. 188, των έντω Προνέω σελ. 201). Τοιούτον εί-
ναι το έπίθετον μ ι κ ό ς,τό υπάρχον έν τω λίθω τούτω
(ς·. 8) και έν τω έπι Δεξιθέου άρχοντος (ορ.ΟΙΟ 151
ς-. 9 τοΰ κειμένου), καθώς έν τη επί Καλλιστράτου
άρχοντος (Όλ. 106 2) άναγραφή των χρημάτων του
έν Δήλω ναού (Άρχ. Έφημ.. Π. Α 111 ς. 18,20
=Ταγκ.' 857, πρβ. 8ί3&· 2 β'. σελ. 330). Τοιαύτη
είναι προς τούτοις η εκφρασις άριστεΐατήθεώ
έν τω λίθω τούτω (ς. 32) και έν τή επί Δεξιθέου
άρχοντος αναγραφή (δΐίΐι. 2 β'. σελ. 267), καθώς
καί έν τω λογιστικώ λίθω τοΰ έν Δήλω ναοΰ (ΟΙΟ
158 Α 31 =δΐδ!>. 2 β'. σελ. 9ο) τω εκ των "Ολυμ-
πιάδων 100 4 έως 101 3 κείται άριστεϊον τω θεώ.
Και το π ο λ ι έ ω ς, δπερ υπάρχει έν τω τεμαχίω
τούτω (ς. 22) άντί του πολιώς, τοΰ κειμένου εν τη
έπί Ίθυκλέους άρχοντος αναγραφή (ΟΙΟ 150 Δ 47)
καί έν ταϊς προ Ευκλείδου ταμιακαΐς άναγραφαΐς των
έν τω Έκατομπέδω (δρ. δίδΐι. 2 β'. σελ. 18ο328, σελ.
187,9,παρά 'Ραγκ. ΑηΙ.ΙΙβΙΙ. I σελ. 113,114άρ.103
καί 104 λείπει έν τη των λίθων συμπληρώσει), υπο-
δεικνύει, δτι ό λίθος ούτος απέχει περισσότερον των
τοΰ Εύκλείδου χρόνων ή δ έπί 'ίθυκλέους άρχοντος.
Ήουναντο μεν ταΰτα νά λέγωνται συγχρόνως, άλλ'ά-
πίθανον εΐναι, ότι έν ταίς άναγραφαΐς τοΰ είδους τού-
του άλλος μεν των γραμματέων ε'γραφεν άσταθμος
άλλος δέ άστατος, άλλος μικρός και άλλος μικός,
άλλος πολιώς και άλλο; πολιέως, έκαστος κατά
άρέσκειαν.
Έάν λοιπόν α! είκαοίαι τοΰ Βοικχίου, η τε περί
της έπί Λάχητος άρχοντος άναγραφής καί ή περί
της έπί Μίκωνος άρχοντος αναθέσεως του στεχάνου,
είναι πιθαναί, αί δέ ανωτέρω λεκτικαί ένδείξεις εί-
ναι διακριτικαί των χρόνων, η αναγραφή αύτη είναι
νεωτέρα της έπί Ίθυκλέου; άρχοντος καί έπομένως
της 95 Όλυμπιάδος. Ταλαντεύεται δέ μεταξύ των
Όλυμπιάδων 96 1 έως 98 2, π. Χ. 396—387. Ε-
πειδή ούτε είς την "Ολυμπιάδα 98 3 δύναται νά
άνήκη, διότι οί έν αύτη ταμίαι, οϊς έγένετο ή παρά-
δοσις, είναι διάφοροι των ταμιών των έπί Δεξιθέου
άρχοντος (Όλ. 98,4)' ο έκτος λ. χ. ταμίας είτε ό
τη; Οίνηίδος φυλής έν τη αναγραφή ταύτη ονομά-
ζεται Φανόκριτο; Άχαρνευς, ο δέ έν τή έπί Δεξιθέου
άρχοντος εχτος ταμίας ο μόνος πλήρης διασωδείς
ονομάζεται Νικόμαχος Άχαρνεΰς.
Τοιουτοτρόπως έζεταζομένη ή άναγραφή φαίνεται
κειμένη μεταξύ της έπί Τθυκλέους άρχοντος (Όλ.
95 3) αναγραφής καί της έπί Δεξιθέου (Όλ. 98 4),
απέχει δε, ώς έκ των είρημένων γίνεται καταφανές,
τοσούτον εκατέρωθεν ή καί αύτη καί έκεΐναι εΐναι
κολοβαί καί τοσούτον ελλιπείς κατά την έπικεφα-
λίδα, ώστε εξ αντιπαραβολής των ταμιών καί των
γραμματέων δέν δύναται τις νά πορισθή τον άρχοντα
αύτης. Αί δέ έλλείψεις αύται τών επικεφαλίδων προ-
βαίνουσιν έπί τοσούτον, ώστε δέν δύναται νά είπη τις,
οτι ή άναγραφή αύτη δέν άνήκει εις την Όλ. 96 1,
ό'περ θά ή τον δυνατόν, έάν έν τή άναγραφή ταύτη
(ς·. 5) ύπηρχεν άναγεγραμμένος ό γραμματεύς τών
προτέρων ταμιών ή τουλάχιστον έν τώ τρίτω ετει
της έπί Ίθυκλέους άρχοντος άναγραφής έσώζετο
(ς. 10) ό έκ της ένατης φυλής ταμίας, ου λείψα-
νου .....ς'Ραμνούσιος υπάρχει (ς. 5)
εν τω προτέρωέτη ταύτης. "Ενεκα όμοιας ελλείψεως
δεν δύναται τις νά είπη καί ότι ή άναγραφή δέν ανή-
κει είς τήν Όλ. 98 2, δπερ θά ήτον δυνατόν, έάν έν
τη επί Δεξιθέου άρχοντος άναγραφή ύπήρχον (ς-. 4,5)
οί πρότεροι ταμίαι άναγεγραμμένοι, ίνα άντιπαρα-
βληθώσι προς τούς ταύτης ταμίας, οίς έγένετο ή πα-
ρίδοσις. Σημειοΰμεν δ' ένταϋθα, ότι ό έν τώ τεμα-
χίω τούτω.....ς 'Ραμνοόσιος ό έκ τοΰ προ-
τέρου έτους δέν Βύναται νά ήναι ό αύτδς τώ έν τή
άναγραφή τοϋ αμφιβόλου άρχοντος (Αρχ. Έφημ.
Π. Α. 26=δΙ*Ιι 2 β'. σελ. 301) είτε ή έπί Λάχητος
(Ολ. 95 1) είναι αύτη είτε ή έπι Θεοδότου ('Ολ.
98 2).
'Εξ άντιπαραβολής άρα τών έκ τής έπικεφαλίδος
λειψάνων της άναγραφής ταύτης προς τά τών άλ-
λων άναγραφών, ών εΐναι γνωστός ό άρχων, δέν εί-
ναι δυνατόν νά όρισθή έγγύτερον τό έτος καί ό άρ-
χο)ν αύτής. Έκ δέ τής άντιπαραβολής τών άναγρα-
φών5 ών τό έτος άγνοεϊται, προκύπτει μόνον, οτι τό
τεμάχιον 016 152 (=δ1δ1ι. 2 β'. σελ. 278), κατα-
λέγον ούχί πλείονας τών 20 υδριών, είναι άρχαιο-
τερον τούτου καί έπομένως άνηκει εις τάς μικτάς
4
433
υπάρχον έν τή άναγραφή ταύτη καί έν τή επί Δεξι-
θέου καί έν ταϊς μετά ταύτα, δπερ έν τ$ έπί ΊΟυ-
κλέους άρχοντος λέγεται άσταθμος, καθώς εν τοις
προ Εύκλείδου ταμιακοϊς λίθοις (όρ. άναγρ. των έν τω
ΙΙαρθενώνι δΐίΛ. 2 σελ. 165, των έντω Έκατομπέδω
οελ. 188, των έντω Προνέω σελ. 201). Τοιούτον εί-
ναι το έπίθετον μ ι κ ό ς,τό υπάρχον έν τω λίθω τούτω
(ς·. 8) και έν τω έπι Δεξιθέου άρχοντος (ορ.ΟΙΟ 151
ς-. 9 τοΰ κειμένου), καθώς έν τη επί Καλλιστράτου
άρχοντος (Όλ. 106 2) άναγραφή των χρημάτων του
έν Δήλω ναού (Άρχ. Έφημ.. Π. Α 111 ς. 18,20
=Ταγκ.' 857, πρβ. 8ί3&· 2 β'. σελ. 330). Τοιαύτη
είναι προς τούτοις η εκφρασις άριστεΐατήθεώ
έν τω λίθω τούτω (ς. 32) και έν τή επί Δεξιθέου
άρχοντος αναγραφή (δΐίΐι. 2 β'. σελ. 267), καθώς
καί έν τω λογιστικώ λίθω τοΰ έν Δήλω ναοΰ (ΟΙΟ
158 Α 31 =δΐδ!>. 2 β'. σελ. 9ο) τω εκ των "Ολυμ-
πιάδων 100 4 έως 101 3 κείται άριστεϊον τω θεώ.
Και το π ο λ ι έ ω ς, δπερ υπάρχει έν τω τεμαχίω
τούτω (ς. 22) άντί του πολιώς, τοΰ κειμένου εν τη
έπί Ίθυκλέους άρχοντος αναγραφή (ΟΙΟ 150 Δ 47)
καί έν ταϊς προ Ευκλείδου ταμιακαΐς άναγραφαΐς των
έν τω Έκατομπέδω (δρ. δίδΐι. 2 β'. σελ. 18ο328, σελ.
187,9,παρά 'Ραγκ. ΑηΙ.ΙΙβΙΙ. I σελ. 113,114άρ.103
καί 104 λείπει έν τη των λίθων συμπληρώσει), υπο-
δεικνύει, δτι ό λίθος ούτος απέχει περισσότερον των
τοΰ Εύκλείδου χρόνων ή δ έπί 'ίθυκλέους άρχοντος.
Ήουναντο μεν ταΰτα νά λέγωνται συγχρόνως, άλλ'ά-
πίθανον εΐναι, ότι έν ταίς άναγραφαΐς τοΰ είδους τού-
του άλλος μεν των γραμματέων ε'γραφεν άσταθμος
άλλος δέ άστατος, άλλος μικρός και άλλος μικός,
άλλος πολιώς και άλλο; πολιέως, έκαστος κατά
άρέσκειαν.
Έάν λοιπόν α! είκαοίαι τοΰ Βοικχίου, η τε περί
της έπί Λάχητος άρχοντος άναγραφής καί ή περί
της έπί Μίκωνος άρχοντος αναθέσεως του στεχάνου,
είναι πιθαναί, αί δέ ανωτέρω λεκτικαί ένδείξεις εί-
ναι διακριτικαί των χρόνων, η αναγραφή αύτη είναι
νεωτέρα της έπί Ίθυκλέου; άρχοντος καί έπομένως
της 95 Όλυμπιάδος. Ταλαντεύεται δέ μεταξύ των
Όλυμπιάδων 96 1 έως 98 2, π. Χ. 396—387. Ε-
πειδή ούτε είς την "Ολυμπιάδα 98 3 δύναται νά
άνήκη, διότι οί έν αύτη ταμίαι, οϊς έγένετο ή παρά-
δοσις, είναι διάφοροι των ταμιών των έπί Δεξιθέου
άρχοντος (Όλ. 98,4)' ο έκτος λ. χ. ταμίας είτε ό
τη; Οίνηίδος φυλής έν τη αναγραφή ταύτη ονομά-
ζεται Φανόκριτο; Άχαρνευς, ο δέ έν τή έπί Δεξιθέου
άρχοντος εχτος ταμίας ο μόνος πλήρης διασωδείς
ονομάζεται Νικόμαχος Άχαρνεΰς.
Τοιουτοτρόπως έζεταζομένη ή άναγραφή φαίνεται
κειμένη μεταξύ της έπί Τθυκλέους άρχοντος (Όλ.
95 3) αναγραφής καί της έπί Δεξιθέου (Όλ. 98 4),
απέχει δε, ώς έκ των είρημένων γίνεται καταφανές,
τοσούτον εκατέρωθεν ή καί αύτη καί έκεΐναι εΐναι
κολοβαί καί τοσούτον ελλιπείς κατά την έπικεφα-
λίδα, ώστε εξ αντιπαραβολής των ταμιών καί των
γραμματέων δέν δύναται τις νά πορισθή τον άρχοντα
αύτης. Αί δέ έλλείψεις αύται τών επικεφαλίδων προ-
βαίνουσιν έπί τοσούτον, ώστε δέν δύναται νά είπη τις,
οτι ή άναγραφή αύτη δέν άνήκει εις την Όλ. 96 1,
ό'περ θά ή τον δυνατόν, έάν έν τή άναγραφή ταύτη
(ς·. 5) ύπηρχεν άναγεγραμμένος ό γραμματεύς τών
προτέρων ταμιών ή τουλάχιστον έν τώ τρίτω ετει
της έπί Ίθυκλέους άρχοντος άναγραφής έσώζετο
(ς. 10) ό έκ της ένατης φυλής ταμίας, ου λείψα-
νου .....ς'Ραμνούσιος υπάρχει (ς. 5)
εν τω προτέρωέτη ταύτης. "Ενεκα όμοιας ελλείψεως
δεν δύναται τις νά είπη καί ότι ή άναγραφή δέν ανή-
κει είς τήν Όλ. 98 2, δπερ θά ήτον δυνατόν, έάν έν
τη επί Δεξιθέου άρχοντος άναγραφή ύπήρχον (ς-. 4,5)
οί πρότεροι ταμίαι άναγεγραμμένοι, ίνα άντιπαρα-
βληθώσι προς τούς ταύτης ταμίας, οίς έγένετο ή πα-
ρίδοσις. Σημειοΰμεν δ' ένταϋθα, ότι ό έν τώ τεμα-
χίω τούτω.....ς 'Ραμνοόσιος ό έκ τοΰ προ-
τέρου έτους δέν Βύναται νά ήναι ό αύτδς τώ έν τή
άναγραφή τοϋ αμφιβόλου άρχοντος (Αρχ. Έφημ.
Π. Α. 26=δΙ*Ιι 2 β'. σελ. 301) είτε ή έπί Λάχητος
(Ολ. 95 1) είναι αύτη είτε ή έπι Θεοδότου ('Ολ.
98 2).
'Εξ άντιπαραβολής άρα τών έκ τής έπικεφαλίδος
λειψάνων της άναγραφής ταύτης προς τά τών άλ-
λων άναγραφών, ών εΐναι γνωστός ό άρχων, δέν εί-
ναι δυνατόν νά όρισθή έγγύτερον τό έτος καί ό άρ-
χο)ν αύτής. Έκ δέ τής άντιπαραβολής τών άναγρα-
φών5 ών τό έτος άγνοεϊται, προκύπτει μόνον, οτι τό
τεμάχιον 016 152 (=δ1δ1ι. 2 β'. σελ. 278), κατα-
λέγον ούχί πλείονας τών 20 υδριών, είναι άρχαιο-
τερον τούτου καί έπομένως άνηκει εις τάς μικτάς
4