DOI Artikel:
Papabasileios, Georgios A.: Epigraphē Xenokrateias
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13160#0090
80 ^ Επιγραφή Ξενοκρατείας' ύπδ Γ Παπαβασάείον.
άγαϋών, άλλος δέ τις επιτελές τών αγαθών (ΑΕ τεταραγμένη κατά πασαν πιθανότητα το μεν ένεκα
1910, 174), ήμεΐς δέ έπιτελέστων άγαϋ'ών. αμελείας και άταξίας του γράψαντος αύτήν, το δέ
Δικαίως λέγει Ό κ. Στάης δτι ή επιγραφή αύτη ένεκα άμαθίας και απροσεξίας τοΰ χαράκτου. Και
παρέχει ουκ όλίγας δυσχέρειας περί τε τήν συν- δ μέν γράψας αύτήν εγραψεν ώδε"
ταξιν και τήν έρμηνείαν. Και ή μέν σύνταξις είναι
Κηφισο(ι)1 ιερόν ίδρΰσατο
ξυνβώμοις τε θεοΐς
θύεν τώι βουλομένωι
και άνέθηκεν
διδασκαλίας τόδε δώρον
έπιτελέστων 2 αγαθών
Ξενοκράτεια
Ξενιάδο θυγάτηρ
και μήτηρ έκ Χολλειδών
ο δέ χαράκτης αμαθής ών άντι νά χάραξη μετά
τήν λέξιν Ξενοκράτεια τάς κάτωθεν αυτής γεγραμ-
μένας λέξεις, Ξενιάδο(ν) ϋυγάτηρ και μήτηρ εκ
Χολλειδών, έπειτα τάς έν τη πρώτη στήλη και
τελευταΐον τάς έν τη δευτέρα, έχάραξε κατά σει-
ράν πρώτον τάς έν τω πρώτω στί/ω της πρώτης
και δευτέρας στήλης Κηφισοι ιερόν ίδρΰσατο και
άνέϋ"ηκεν, είτα τάς έν τώ δευτέρω στίχω και των
τριών στηλών, ξννβώμοις τε ϋεοϊς, διδασκαλίας
τόδε δώρον, Ξενιάδο ϋυγάτηρ και μήτηρ έκ Χολ>-
λειδών, και τελευταΐον τάς έν τω τρίτω στί/ω της
πρώτης και δευτέρας στήλης, ϋνεν τώ βουλομένω
έπιτελέστων άγαϋών.
Κατά ταύτα ή επιγραφή αυτη έ'δει νά χαρα/θη
ώδε, ίνα μηδεμία ταραχή ύπάρνη περί τε τήν σύν-
ταξιν τών λέξεων και το νόημα:
Ξενοκράτεια Ξενιάδο ϋυγάτηρ και μήτηρ έκ
Χολλειδών Κηφισό (ι) ιερόν ίδρΰσατο ξννβώμοις τε
ϋεοΐς, ϋνεν τώι βουλομένωι, και άνέϋηκεν διδα-
σκαλίας τόδε δώρον έπιτελέστων άγαϋ'ών.
Και ταύτα μέν περί της συντάξεως" νΟν ελθω-
μεν και έπί τήν έρμηνείαν."Οτι σύμβωμοι. τώ Κη-
φισώ θεοί οΰδένες άλλοι δύνανται νά εινε, ώς και
Ό κ. Στάης λέγει, ή αί γεραιραΧ γενέϋλιαι Ννμ-
φαι, Απόλλων Ό Πνϋιος, ή Λητώ, ή λ,οχεία Αρ-
τεμις και ή Είλείϋυια μαρτυροΰσιν ή τε έν τώ αύτώ
τόπω ευρεθείσα έπιγραφή (ίδέ ΑΕ 1909, 244)
και αύτή ή ανατεθείσα ύπο της Ξενοκρατείας εϊκών
(ίδέ ΑΕ 1909 πίν. 8).
1 Ή παράλειύις τοΰ προσγεγραμμένου ι έν τ?} λέξει Κηφισό Οπό
του γ αράκτου προήλθεν εκ μ.εταπηδη'σεως του οφθαλμού εις τό έν τϊ|
άρχη της επομένης λέξεως ιερόν Οπάρ/ον ι.
2 Ή λέξις επιτέλεοτος, αν, ώς ημείς φρονοΰμεν, ορθώς άναγινοί-
σκομεν, δεν είναι κατειλβγμένη έν τοις λεξικοίς, άλλ' εΤναι εσνηματι-
σμένη ορθώς έ/. του επιτελεΐν και μόνη ένταΰθα παρέχει τόν προσή-
κοντα νουν.
'Εκ της ύπό του χαρά/.του γενομένης ταραχής
τών λέξεων δύναται τις παραχθείς νά ύπολάβη ό'τι
ή λέξις ίερδν κεΤται ώς κατήγορουμενον του τόδε
δώρον και ού/Ί ώς άντικείμενον τοΰ ίδρΰσατο .
Τούτο ομως δέν είναι ορθόν, ώς πας τις δύναται
νά πεισθη έκ τών έπομένων λέξεων, ϋύεν τώ βον-
λομένω. Καθ' ή μας ή Ξενοκράτεια προς τω ίερφ,
δπερ ίδρύσατο, ίνα θύη ό βουλόμενος, άνέθηκε τώ
Κηφισψ και τοις συμβώμοις θεοϊς ώς δώρον διδα-
σκαλίας και το αυτόθι κατά χώραν εϋρεθέν άνά-
γλυφον.
Αλλά τίνα αρά γε διδασκαλίαν νοητέον ; Όρθό-
τατα λέγει ό κ. Στάης ό'τι ένταυθα δέν δυνάμεθα
νά νοήσωμεν διδασκαλίαν δράματος ύπο της Ξε-
νοκρατείας γενομένην είτε ώς ποιήτριας είτε ώς
ύποκριτρίας, διότι τούτο ού μόνον ό'λως άπίθανον
εινε, άλλά και αντίκειται ρητή μαρτυρία τών αρ-
χαίων, καθ'ην ούδέποτε έν τοις θυμελικοΐς άγώσιν
έδίδαξεν ή ύπεκρίνατο γυνή. Ούχί όρθώς άρα Ό κ.
\νί11ΐθ1ΐϊΐ έν τη προς τόν κ. Στάην έπιστολη (ίδέ
ΑΕ 1909, 249 σημ. 2) αποχωρίζω ν τό διδασκα-
λίας τού δώρον ύπολαμβάνει ώς γενικήν απόλυτον
και ερμηνεύει τήν φράσιν ώδε' ή Ξενοκράτεια άνέ-
ϋηκε τόδε δώρον προς διδασκαλίαν τών προσερχο-
μένων και ϋεωρούντων τήν παράστασιν. Αν, ώς
φρονεί ό κ. \νΐΠΐθ1πΐ, έκληφθή τό διδασκαλίας ώς
γενική απόλυτος, κατ' ανάγκην πρέπει νά νοηθή
ή μετοχή ούσης, άλλά τότε δέν δύναται νά έρμη-
νευθή ή γενική προς διδασκαλίαν, άλλά δταν η ή
γίνηται διδασκαλία. Παραλεί ποντες οτι, και αν οε·
χθώμεν τήν έρμηνείαν ταύτην ώς όρθήν, άνάγκη
εινε νά ϋποθέσωμεν, ό'τι έν τώ Νυμφαίω ή πα-
ρ' αύτο υπήρχε θεατρίδιάν τι, ενθα έδιδάσκοντο δρά-
ματα ή τι τοιούτον (τούτο ό'μως ού'τε έκ της ύπΌ
του κ. Στάη γενομένης ανασκαφής έδείχθη ού'τε
Έτνπ. 21.9.11.
άγαϋών, άλλος δέ τις επιτελές τών αγαθών (ΑΕ τεταραγμένη κατά πασαν πιθανότητα το μεν ένεκα
1910, 174), ήμεΐς δέ έπιτελέστων άγαϋ'ών. αμελείας και άταξίας του γράψαντος αύτήν, το δέ
Δικαίως λέγει Ό κ. Στάης δτι ή επιγραφή αύτη ένεκα άμαθίας και απροσεξίας τοΰ χαράκτου. Και
παρέχει ουκ όλίγας δυσχέρειας περί τε τήν συν- δ μέν γράψας αύτήν εγραψεν ώδε"
ταξιν και τήν έρμηνείαν. Και ή μέν σύνταξις είναι
Κηφισο(ι)1 ιερόν ίδρΰσατο
ξυνβώμοις τε θεοΐς
θύεν τώι βουλομένωι
και άνέθηκεν
διδασκαλίας τόδε δώρον
έπιτελέστων 2 αγαθών
Ξενοκράτεια
Ξενιάδο θυγάτηρ
και μήτηρ έκ Χολλειδών
ο δέ χαράκτης αμαθής ών άντι νά χάραξη μετά
τήν λέξιν Ξενοκράτεια τάς κάτωθεν αυτής γεγραμ-
μένας λέξεις, Ξενιάδο(ν) ϋυγάτηρ και μήτηρ εκ
Χολλειδών, έπειτα τάς έν τη πρώτη στήλη και
τελευταΐον τάς έν τη δευτέρα, έχάραξε κατά σει-
ράν πρώτον τάς έν τω πρώτω στί/ω της πρώτης
και δευτέρας στήλης Κηφισοι ιερόν ίδρΰσατο και
άνέϋ"ηκεν, είτα τάς έν τώ δευτέρω στίχω και των
τριών στηλών, ξννβώμοις τε ϋεοϊς, διδασκαλίας
τόδε δώρον, Ξενιάδο ϋυγάτηρ και μήτηρ έκ Χολ>-
λειδών, και τελευταΐον τάς έν τω τρίτω στί/ω της
πρώτης και δευτέρας στήλης, ϋνεν τώ βουλομένω
έπιτελέστων άγαϋών.
Κατά ταύτα ή επιγραφή αυτη έ'δει νά χαρα/θη
ώδε, ίνα μηδεμία ταραχή ύπάρνη περί τε τήν σύν-
ταξιν τών λέξεων και το νόημα:
Ξενοκράτεια Ξενιάδο ϋυγάτηρ και μήτηρ έκ
Χολλειδών Κηφισό (ι) ιερόν ίδρΰσατο ξννβώμοις τε
ϋεοΐς, ϋνεν τώι βουλομένωι, και άνέϋηκεν διδα-
σκαλίας τόδε δώρον έπιτελέστων άγαϋ'ών.
Και ταύτα μέν περί της συντάξεως" νΟν ελθω-
μεν και έπί τήν έρμηνείαν."Οτι σύμβωμοι. τώ Κη-
φισώ θεοί οΰδένες άλλοι δύνανται νά εινε, ώς και
Ό κ. Στάης λέγει, ή αί γεραιραΧ γενέϋλιαι Ννμ-
φαι, Απόλλων Ό Πνϋιος, ή Λητώ, ή λ,οχεία Αρ-
τεμις και ή Είλείϋυια μαρτυροΰσιν ή τε έν τώ αύτώ
τόπω ευρεθείσα έπιγραφή (ίδέ ΑΕ 1909, 244)
και αύτή ή ανατεθείσα ύπο της Ξενοκρατείας εϊκών
(ίδέ ΑΕ 1909 πίν. 8).
1 Ή παράλειύις τοΰ προσγεγραμμένου ι έν τ?} λέξει Κηφισό Οπό
του γ αράκτου προήλθεν εκ μ.εταπηδη'σεως του οφθαλμού εις τό έν τϊ|
άρχη της επομένης λέξεως ιερόν Οπάρ/ον ι.
2 Ή λέξις επιτέλεοτος, αν, ώς ημείς φρονοΰμεν, ορθώς άναγινοί-
σκομεν, δεν είναι κατειλβγμένη έν τοις λεξικοίς, άλλ' εΤναι εσνηματι-
σμένη ορθώς έ/. του επιτελεΐν και μόνη ένταΰθα παρέχει τόν προσή-
κοντα νουν.
'Εκ της ύπό του χαρά/.του γενομένης ταραχής
τών λέξεων δύναται τις παραχθείς νά ύπολάβη ό'τι
ή λέξις ίερδν κεΤται ώς κατήγορουμενον του τόδε
δώρον και ού/Ί ώς άντικείμενον τοΰ ίδρΰσατο .
Τούτο ομως δέν είναι ορθόν, ώς πας τις δύναται
νά πεισθη έκ τών έπομένων λέξεων, ϋύεν τώ βον-
λομένω. Καθ' ή μας ή Ξενοκράτεια προς τω ίερφ,
δπερ ίδρύσατο, ίνα θύη ό βουλόμενος, άνέθηκε τώ
Κηφισψ και τοις συμβώμοις θεοϊς ώς δώρον διδα-
σκαλίας και το αυτόθι κατά χώραν εϋρεθέν άνά-
γλυφον.
Αλλά τίνα αρά γε διδασκαλίαν νοητέον ; Όρθό-
τατα λέγει ό κ. Στάης ό'τι ένταυθα δέν δυνάμεθα
νά νοήσωμεν διδασκαλίαν δράματος ύπο της Ξε-
νοκρατείας γενομένην είτε ώς ποιήτριας είτε ώς
ύποκριτρίας, διότι τούτο ού μόνον ό'λως άπίθανον
εινε, άλλά και αντίκειται ρητή μαρτυρία τών αρ-
χαίων, καθ'ην ούδέποτε έν τοις θυμελικοΐς άγώσιν
έδίδαξεν ή ύπεκρίνατο γυνή. Ούχί όρθώς άρα Ό κ.
\νί11ΐθ1ΐϊΐ έν τη προς τόν κ. Στάην έπιστολη (ίδέ
ΑΕ 1909, 249 σημ. 2) αποχωρίζω ν τό διδασκα-
λίας τού δώρον ύπολαμβάνει ώς γενικήν απόλυτον
και ερμηνεύει τήν φράσιν ώδε' ή Ξενοκράτεια άνέ-
ϋηκε τόδε δώρον προς διδασκαλίαν τών προσερχο-
μένων και ϋεωρούντων τήν παράστασιν. Αν, ώς
φρονεί ό κ. \νΐΠΐθ1πΐ, έκληφθή τό διδασκαλίας ώς
γενική απόλυτος, κατ' ανάγκην πρέπει νά νοηθή
ή μετοχή ούσης, άλλά τότε δέν δύναται νά έρμη-
νευθή ή γενική προς διδασκαλίαν, άλλά δταν η ή
γίνηται διδασκαλία. Παραλεί ποντες οτι, και αν οε·
χθώμεν τήν έρμηνείαν ταύτην ώς όρθήν, άνάγκη
εινε νά ϋποθέσωμεν, ό'τι έν τώ Νυμφαίω ή πα-
ρ' αύτο υπήρχε θεατρίδιάν τι, ενθα έδιδάσκοντο δρά-
ματα ή τι τοιούτον (τούτο ό'μως ού'τε έκ της ύπΌ
του κ. Στάη γενομένης ανασκαφής έδείχθη ού'τε
Έτνπ. 21.9.11.