DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Eis Thessalias epigraphas
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14277#0186
154 Εις Θεσσαλίας επιγραφάς· νπδ Α. Αρβανιτοποΰλου.
τα IX2 353 (καταλ. άρι&. 92). Τό λίαν
σημαντικον τοΟτο άνάγλυφον εϊχον θεωρήσει, το
κατ αρχάς, άρχαϊστικόν' αλλ ή επιγραφή, ήτις
έγράφη επί της θέσεως της προτέρας, έξαλειυθεί-
σης, ουδέν κοινΌν έχει προς τήν παράστασιν. Ει-
κόνα αύτοΰ θά εκδώσω έν τοις Πλαστικοΐς μνη-
μείοις Θεσσαλίας, άτινα θά οημοσιεύσω προσεχώς.
ΐσ IX2 354 (καταλ. άριΰ·. 105) . Στήλη
μαρμάρου λευκοοαίου συμπαγούς, ακέραιος πλην
άνω μικράς άποκοπής' άνω λήγει εις αέτωμα μετά
μεγάλων ακρωτηρίων, κεκοσμημένων δι άναγλύ-
φων ελίκων, ών έσώθη το άριστερον και ή βάσις
του δεξιού' κατά τάς λόξας πλευράς τοΟ αετώμα-
τος εσω έδηλώθησαν γεισόποδες, επί δέ τοΟ μέσου
του τυμπάνου υπάρχει εκτυπος φιάλη σπονδική
μετ' εξέχοντος όμφαλοΟ. "Τψ. 0'89, πλάτ. 0'50,
πάχ. 0 18.
Έπ'ι τοΟ έπιστυλίου έχαράχθη λίαν βαθέως και
καλώς ή έπιγραφή, ομοιότατα τη της προηγουμέ-
νης στήλης" ΰψ. γραμμ. 0"01-0'023, διάστιχ.
0"006" ή εσω κεραία του πρώτου Η τοϋ μνήμης
υπάρχει" ή ύπό του λνΠαηιο'ίνϊίζ μετ' αμφιβολίας
προτεινομένη διόρθωσις είναι απίθανος.
Τπ'αύτήν ΰπάρ/ουσι λίαν έκτΰπως άναγεγλυμ-
μένη δεξιά τω θεατή γυνή, ή μήτηρ Φάηματίς,
ορθή ίσταμένη κατ' ένώπιον, φέρουσα χιτώνα πο-
δήρη άχειρίδωτον καϊ ίμάτιον, ήρμένον επί της
κεφαλής ώς πέπλον, 6ν κρατεί διά της υψωμένης
δεξιάς, φέρουσα τήν άριστεράν οριζοντίως προς το
έτερον πλευρόν, έ'νθα κρατεί ήπίως το ίμάτιον,
και αριστερά αύτώ κοράσιον, το τέκνον ή Φιλοκρά-
τε{ι)α, ομοίως ίστάμενον, φορούν ποδήρη χιτώνα και
ίμάτιον και κρατοΟν οι αμφοτέρων τών χειρών προ
τοΟ μέσου τοΟ σώματος πτηνόν ίσως, έφθαρμένον
και άπεσχισμένον. Ιπ' αϋτάς ύπάρχει έπι του μέ-
σου μικρότατος άνάγλυφος έρμης Έρμου χθονίου.
"Εογον μέτριον της Α' πΧ εκατονταετή ρ ίδος.
Χ# IX2 355 (καταλ. άριΰ. 108). Στήλη
μαρμάρου λευκού, ολίγον ύπομέλανος, κάτω μό-
νον άποκεκομμένη- άνω λήγει εις άνθέμιον μετ' ά-
6'αθών άναγλύφων συνήθων κοσμημάτων, άποτρι-
βέντων. Τψ. 0-92, πλάτ. 0-48, πάχ. 0Ί45.
'ΕπΊ τοΟ έπιστυλίου υπάρχει επιγραφή, άβαθώς
και άμελώς κεναραγμένη και λίαν έυθαρμένη' ΰψ.
γραμμ 0Ό17-0 027- ίχνη του Ο του Φάώτας
διακρίνονται.
1 πό το γεΐσον απεδόθησαν δυο εκτυποι ρόδακες
μετα τεσσάρων άκτίνων, και υπ'αύτοϋς άψιδοειδές
βάθυσμα, λεϊον τά ένδον, προς ύ~οδονήν γραπτής
παραστάσεως.
Β'). Περραιβία.
α'). Τρίπολις. 1) Δολίχη.
Ότι αί επιγραφαί ΙΟ IX2 1268-1280 άνή-
κουσιν όντως τή ΑοΜχϊ), λέγομεν έν τη Κβνιΐθ
£ρί§Γ&ρ1ιίς[ΐΐθ 1913' φαίνεται δ' ό'τι προσμαρ-
τυρεΐ τή γνώμη μου, καθ'ήν αί έπιγραφάί ΙΟ IX2
1296· 1301· 1305· 1307· (1309)· 1313· 1315·
(1316) άνήκουσιν όντως τή Άζώρω, άλλα τε καί
ό της κάτω επιγραφής 1(3 IX2 1296 στίχ. 20, ώς
άναγινώσκεται κα'ι συαπλϊΐοουται ϋπ' εαοΰ 1.
ΙΟ IX2 1268 (είκ. 10- καταλ. άριΰ. 40).
Ο λίαν σημαντικός ούτος λίθος είναι μαρμάρου
έρυθροφαίου κροκαλοπαγοΟς λίαν εϋθρύπτου, ομοι-
άζοντος, πλήν της σκληρότητος καί του χρώμα-
τος, τώ άτραγίω' πάσαι αί έδραι είναι λεΐαι' άφ'οδ
χρόνου άντεγράφη 6πο τοΟ Ηβαζ6γ /αί Κθγπ,
επαθεν ετι ίκανά, εκτεθειμένος ών ήμεϊς έξηγάγο-
μεν αυτόν έκειθεν, ώς δέ ήτο έκ τοΰ έπικειμένου
βάρους καί της επήρειας της ατμοσφαίρας διερρω-
γώς, άπεκόπη εις δύο μεγάλα καί δώδεκα μικρά
τμήματα διατηρηθέντα, πλήν ενός μικροΟ δεικνυ-
1 Οί λόγοι, ών ένεκα νοαίζω ότι ή ρ.έν Δολίχη κείται έπ'ι τοϋ Κά-
στρου του νΰν χωρίου Δούκλιστα;, ή δέ "Αζωρος έπί τοϋ Παλαικά-
στρου τοϋ νΰν χωρίου Βουβάλας, είναι οί ές"ή;* α') ό'τι διά τοϋ ανω
έν σελ. 144 καθορισμού τη; έτερα; Μητροπόλεως καί τών Μυλών,
υπο'/ρεούαεθα νά θεωρη'σωαεν τά έν Παλαιοζάστρω όπερ τό νΰν χω-
ρίον Συκιάν ερείπια ώ; ό'ντα τη; Μονδαίας, ιχή υπαρχόντων έτερων
β') επειδή οί Μονδαιεΐς αγωνίζονται περί όρων προ; του: Άζωρια-
οτάς έν τώ ψηοίσαατι τών Κορκυραίων 16 IX1 689 = ΌίΗβηϋ.
8^11.2 453, ή "Αζωρο; δεν δύναται νά κήται παρά τήν Δούκλισταν,
άλλ' έν Παλαικάστρω Βουβάλας, διότι άλλως θά παρενέβαινον οί'Ολο-
οσσόνιοι. γ') έπειδή έν 16 IX2 1296 στί/. 20 (ο')ς άναγινώσκεται
ΰπ' έαοϋ) αναφέρεται απελευθερωτής οίκων έν Δολίχη έπί λίθου ευρε-
θέντος έν Παλαικάστρω Βουβάλα;, τό Παλαίκαστρον τοϋτο δεν είναι
ή Δολ.ί/η' έπειδή δ'ουδέ τό Πύθιον η άλλο τι δύναται νά είναι, άναγ-
καίω; θά είναι ή "Αζωρο;· δ') έν τη περί όρων Λατινική έπιγραφη τη
εύοεθείση παρά τό Χάνι Χατζηζοίγα, αναφέρονται συνορεύοντες τοις
Έλιαειώται; οί Δολι-/ηνοί καί Άζωριασταί κατα τρόπον καθιστώντα
πιθανωτάτην τήν έκδονήν ότι ή "Αζωοο; κείται, ένθα έτέθη έν τοϊ;
ποοειρηυ.ένοι;.
τα IX2 353 (καταλ. άρι&. 92). Τό λίαν
σημαντικον τοΟτο άνάγλυφον εϊχον θεωρήσει, το
κατ αρχάς, άρχαϊστικόν' αλλ ή επιγραφή, ήτις
έγράφη επί της θέσεως της προτέρας, έξαλειυθεί-
σης, ουδέν κοινΌν έχει προς τήν παράστασιν. Ει-
κόνα αύτοΰ θά εκδώσω έν τοις Πλαστικοΐς μνη-
μείοις Θεσσαλίας, άτινα θά οημοσιεύσω προσεχώς.
ΐσ IX2 354 (καταλ. άριΰ·. 105) . Στήλη
μαρμάρου λευκοοαίου συμπαγούς, ακέραιος πλην
άνω μικράς άποκοπής' άνω λήγει εις αέτωμα μετά
μεγάλων ακρωτηρίων, κεκοσμημένων δι άναγλύ-
φων ελίκων, ών έσώθη το άριστερον και ή βάσις
του δεξιού' κατά τάς λόξας πλευράς τοΟ αετώμα-
τος εσω έδηλώθησαν γεισόποδες, επί δέ τοΟ μέσου
του τυμπάνου υπάρχει εκτυπος φιάλη σπονδική
μετ' εξέχοντος όμφαλοΟ. "Τψ. 0'89, πλάτ. 0'50,
πάχ. 0 18.
Έπ'ι τοΟ έπιστυλίου έχαράχθη λίαν βαθέως και
καλώς ή έπιγραφή, ομοιότατα τη της προηγουμέ-
νης στήλης" ΰψ. γραμμ. 0"01-0'023, διάστιχ.
0"006" ή εσω κεραία του πρώτου Η τοϋ μνήμης
υπάρχει" ή ύπό του λνΠαηιο'ίνϊίζ μετ' αμφιβολίας
προτεινομένη διόρθωσις είναι απίθανος.
Τπ'αύτήν ΰπάρ/ουσι λίαν έκτΰπως άναγεγλυμ-
μένη δεξιά τω θεατή γυνή, ή μήτηρ Φάηματίς,
ορθή ίσταμένη κατ' ένώπιον, φέρουσα χιτώνα πο-
δήρη άχειρίδωτον καϊ ίμάτιον, ήρμένον επί της
κεφαλής ώς πέπλον, 6ν κρατεί διά της υψωμένης
δεξιάς, φέρουσα τήν άριστεράν οριζοντίως προς το
έτερον πλευρόν, έ'νθα κρατεί ήπίως το ίμάτιον,
και αριστερά αύτώ κοράσιον, το τέκνον ή Φιλοκρά-
τε{ι)α, ομοίως ίστάμενον, φορούν ποδήρη χιτώνα και
ίμάτιον και κρατοΟν οι αμφοτέρων τών χειρών προ
τοΟ μέσου τοΟ σώματος πτηνόν ίσως, έφθαρμένον
και άπεσχισμένον. Ιπ' αϋτάς ύπάρχει έπι του μέ-
σου μικρότατος άνάγλυφος έρμης Έρμου χθονίου.
"Εογον μέτριον της Α' πΧ εκατονταετή ρ ίδος.
Χ# IX2 355 (καταλ. άριΰ. 108). Στήλη
μαρμάρου λευκού, ολίγον ύπομέλανος, κάτω μό-
νον άποκεκομμένη- άνω λήγει εις άνθέμιον μετ' ά-
6'αθών άναγλύφων συνήθων κοσμημάτων, άποτρι-
βέντων. Τψ. 0-92, πλάτ. 0-48, πάχ. 0Ί45.
'ΕπΊ τοΟ έπιστυλίου υπάρχει επιγραφή, άβαθώς
και άμελώς κεναραγμένη και λίαν έυθαρμένη' ΰψ.
γραμμ 0Ό17-0 027- ίχνη του Ο του Φάώτας
διακρίνονται.
1 πό το γεΐσον απεδόθησαν δυο εκτυποι ρόδακες
μετα τεσσάρων άκτίνων, και υπ'αύτοϋς άψιδοειδές
βάθυσμα, λεϊον τά ένδον, προς ύ~οδονήν γραπτής
παραστάσεως.
Β'). Περραιβία.
α'). Τρίπολις. 1) Δολίχη.
Ότι αί επιγραφαί ΙΟ IX2 1268-1280 άνή-
κουσιν όντως τή ΑοΜχϊ), λέγομεν έν τη Κβνιΐθ
£ρί§Γ&ρ1ιίς[ΐΐθ 1913' φαίνεται δ' ό'τι προσμαρ-
τυρεΐ τή γνώμη μου, καθ'ήν αί έπιγραφάί ΙΟ IX2
1296· 1301· 1305· 1307· (1309)· 1313· 1315·
(1316) άνήκουσιν όντως τή Άζώρω, άλλα τε καί
ό της κάτω επιγραφής 1(3 IX2 1296 στίχ. 20, ώς
άναγινώσκεται κα'ι συαπλϊΐοουται ϋπ' εαοΰ 1.
ΙΟ IX2 1268 (είκ. 10- καταλ. άριΰ. 40).
Ο λίαν σημαντικός ούτος λίθος είναι μαρμάρου
έρυθροφαίου κροκαλοπαγοΟς λίαν εϋθρύπτου, ομοι-
άζοντος, πλήν της σκληρότητος καί του χρώμα-
τος, τώ άτραγίω' πάσαι αί έδραι είναι λεΐαι' άφ'οδ
χρόνου άντεγράφη 6πο τοΟ Ηβαζ6γ /αί Κθγπ,
επαθεν ετι ίκανά, εκτεθειμένος ών ήμεϊς έξηγάγο-
μεν αυτόν έκειθεν, ώς δέ ήτο έκ τοΰ έπικειμένου
βάρους καί της επήρειας της ατμοσφαίρας διερρω-
γώς, άπεκόπη εις δύο μεγάλα καί δώδεκα μικρά
τμήματα διατηρηθέντα, πλήν ενός μικροΟ δεικνυ-
1 Οί λόγοι, ών ένεκα νοαίζω ότι ή ρ.έν Δολίχη κείται έπ'ι τοϋ Κά-
στρου του νΰν χωρίου Δούκλιστα;, ή δέ "Αζωρος έπί τοϋ Παλαικά-
στρου τοϋ νΰν χωρίου Βουβάλας, είναι οί ές"ή;* α') ό'τι διά τοϋ ανω
έν σελ. 144 καθορισμού τη; έτερα; Μητροπόλεως καί τών Μυλών,
υπο'/ρεούαεθα νά θεωρη'σωαεν τά έν Παλαιοζάστρω όπερ τό νΰν χω-
ρίον Συκιάν ερείπια ώ; ό'ντα τη; Μονδαίας, ιχή υπαρχόντων έτερων
β') επειδή οί Μονδαιεΐς αγωνίζονται περί όρων προ; του: Άζωρια-
οτάς έν τώ ψηοίσαατι τών Κορκυραίων 16 IX1 689 = ΌίΗβηϋ.
8^11.2 453, ή "Αζωρο; δεν δύναται νά κήται παρά τήν Δούκλισταν,
άλλ' έν Παλαικάστρω Βουβάλας, διότι άλλως θά παρενέβαινον οί'Ολο-
οσσόνιοι. γ') έπειδή έν 16 IX2 1296 στί/. 20 (ο')ς άναγινώσκεται
ΰπ' έαοϋ) αναφέρεται απελευθερωτής οίκων έν Δολίχη έπί λίθου ευρε-
θέντος έν Παλαικάστρω Βουβάλα;, τό Παλαίκαστρον τοϋτο δεν είναι
ή Δολ.ί/η' έπειδή δ'ουδέ τό Πύθιον η άλλο τι δύναται νά είναι, άναγ-
καίω; θά είναι ή "Αζωρο;· δ') έν τη περί όρων Λατινική έπιγραφη τη
εύοεθείση παρά τό Χάνι Χατζηζοίγα, αναφέρονται συνορεύοντες τοις
Έλιαειώται; οί Δολι-/ηνοί καί Άζωριασταί κατα τρόπον καθιστώντα
πιθανωτάτην τήν έκδονήν ότι ή "Αζωοο; κείται, ένθα έτέθη έν τοϊ;
ποοειρηυ.ένοι;.