αε 1914
Θεσσαλικοί έπιγραφαί- ύπό Α. Αρβαητοπούλου.
ΑΝΤΙΜΑΧΟΣ Αντίμαχος ΗΡΑΚΛΗΟΗΓ ..Ο Ήραχλ[ή]ς Ή[ρ](ο)σ-
^ΥΗΟΙΔΟΥ Ε]ύη(#)ίδου. ..ΑΤΟ τρ]«το[υ.
Ό χαράκτης παρέλιπεν, ή άπέοωκε γραπτώς, Δύναται τις να άναγνω /^.Ηρακλής ηρως [Δη-
τήν εσω στιγμήν του Θ. 'αο~ κττ·) οτράτο υ.
Έκ του σχήματος των γραμμάτων, ανηκόντων του σΧ''1{Αατοί τών γραμμάτων εμφαίνεται
τω πρώτω τουλάχιστον ήμίσει της Γ' πΧ εκατόν- 6τ' ή έπιγραφή ανήκε τοις ολίγον πΧ ή μΧ /?ό-
ταετηρίδος, καθίσταται πιθανόν οτι ό έν τω άνω νοίς· ^° *ε °νο\*·Ά Η90οτρατος Οά ήτο νέον έν ταϊς
ψηφίσματι άριθ. 124 ταγός ΕνηΜδης Άντι μά - θεσσαλιχαϊς έπιγραφαϊς.
χου δύναται νά είναι υιός του έν τη περί ής ό λό-
γος στήλη έμφανιζομένου. 194 (είκ· 2' ™ταλ· *9&· 150). Στήλη
μάρμαρου λευκοφαίου, έκ ούο τμημάτων συναρμο-
*Λρΐ*. 192 (καταλ. άριύ. 143). Στήλη μαρ- ^™ ά*έΡα!0ς< πλ*)ν *νω *ατά ™ ^σον άποκο-
~ , . '„' ~ή?' κατωτάτω σώζονται έκνύυιχτα ΐλολύβδου,ύπό·
ααρου υπομεΛανος, εκ των πΛευοων ακεοαιο;" ανω - λ. ι- ι
>γ ■ ~ \ , ' λ , Λοιπά τήςάρμογής αυτής έν τόρμω βάθοου-έποιτΟτ,
σώζεται μέρος του λείου γραπτού ποτε ανθεμίου, Μ ) ν^ .. ,
λ, ν - - , '-νι π.Μ!7 ■> η οη 0 εν ε'οει να'ισκου κατα μίμησιν στενής πλευοά;
αποσ/ισθεντος τα ποΛΛα. ϊψ. () ο7, πλ. Ο"*", Ν( ' ' ' ; '· ι *
πά 0Ό95 ναόΟ" οιότι άνιυ λήγει εις αέτωμα μετ ακρωτηρίων,
ι?, * λ ~ « , λ ιηη λπ/ι , > „ άποκοπέντων τά άκρα' έπί τοΟ μέσου τοΟ τυμπάνου
Ευρέθη μετα των ανω αριθ. 1 Η( γ 1Η1 ύπό του , , ,
ύπαρνει έκτύπως άναγεγλυμμένη άσπίς" άνέγουσι
αύλακος. >, . \ , «,, » ,
■ τγ , , , , Λ , η λ. < οε τό άέτωαα οΰο κίονε; άνευ αΰλάκων μετά 3ρα-
η επιγραφή ε/αρα/θη μετρίως ραθεως και σ/ε- , , „ν,, . η,. . Α ,
- ' λ λ] ι λλο- 5 , λ λ/ο χεων κιονόκρανων. Ιψ. 1-06, πλ. 0-8/, πάχ.009.
οον καλώς- υψ. γρ. υ 1)14-1) ϋοζ οιάστ. Ι) ϋ1·ν .^, , , , Τ ,. .
ηύρεθη εν τη οικία 1 ριανταφυλΛου 1ουγουλα
ΠΕΙΈΙΣ Πεΐσις εν ^ερελί, δστις λέγει οτι εύρεν αυτήν Βορειοόυ-
ΦΙΛΕΤΑΙΡΟΥ Φ,λεταίρου. ^ικώς τών τεί*ών ά^*ς ™λεως ^
το Τουοκικον νεκοοταί&εϊον.
Τό όνομα Ζ7εΓσίς (πρβ. /7είσί'ας) είναι νέον έν Έπ1 το° ^ιστυλίου έχαράχθη βαθέως και έπι-
ταΐς θεσσαλικαΐς έπιγραφαΐς. Τπ' αυτήν ύπάρχει ^ελώ? ή Επιγραφή· ύ'ψ. γραμμ. 0-023-0*05·
το σύνηθες διά γραπτήν παράστασιν κενόν διά-
:η μα.
ΔΑΦΝΑΙΛΥΣΙΟΥΗ "ΧΡΗΣΤΕΧΑΙΡΕ
Δαφνάι Λυσίου - ή[ρως] χρησιέ χαίρε.
Άριΰ1. 193. Τμήμα βράχου, άποσχισθέν έκ Η άνάγνωσις των ονομάτων παρέχει ουσχε-
τών υπερκειμένων ύπό τών νεωτέρων καϊ εΰρισκό- ρείας' οτι δεν ήτο ή Δάφνα, άποοεικνΰουσι τά έπι-
μενον νυν ολίγον ένοον του τεί/ους του μεσαίου φερόμενα" οτι δεν είναι άπαραίτητον, άλλα λίαν
3ρα/ώδους λόφου της πόλεως τών Γόννων, όστις πιθανόν, νά ύπονοήσωμεν σφάλμα τι του χαρα-
φαίνεται /ρησιμεύσας έν τή άρχαιότητι ώς λατο- /.του π. χ. Δαφναΐζε^ Ανσίον, αποδεικνύει ή έπι-
μεΐον. Παρ'αυτό εΰρηνται Μ τίνος μάνδρας' βά- μελής χάραξις' όνομα Δαφναϊος άπαντα όντως
θρα στηλών και άνθέμιον καϊ τμήματα όμοιων (βλ. εν ταΐς έπιγραφαΐς τών Γόννων άνω άριθ. 132·
κάτω άριθ. 198). 177 κά.* εκ τούτου ήούνατο νά σχηματισθή Δα-
Έπι του βράχου έ/αράχθη ομοίωμα στήλης φνάς (πρβ. Δάφνος).
\-1 , , . ■ . , Άλλ' όνομα Ίλύσως ή Ίλνσίας θά ήτο δυσχερές
αετά νόΐΑΦου !_I , έφ ού του υέσου άπεοόθη οια , . , ·,.,'„..,
, Λ ) ^μτ>^ ρ . , 1 νά έρμηνευθή, προκείμενης ετέρας αναγνώσεως,
χαραγής έπίσης σ/ήμα άνθρωπου, όρθοΟ ισταμένου ήν παρεθέσαμεν κατ'αυτήν τό όνομα εκφέρεται
κατενώπιον, έκτείνόντος τάς χείρας, βεβαίως έρμου δια δοτικής Δαφνάι Λυσίου (τόδε άνετέ&η- ύπο-
ΈρμοΟ Χθονίου- ύπό τήν στήλην έχαράχθη άβα- νόησον) και ή όλη προσφώνησις έχει τύπον άνα-
θώς κα! σ/εόόν καλώς επιγραφή, φθαρεϊσα ίκανώς" θέσεως τω άφηρωϊσθέντι νεκρω, ώς εις θεόν ό άφη-
Θεσσαλικοί έπιγραφαί- ύπό Α. Αρβαητοπούλου.
ΑΝΤΙΜΑΧΟΣ Αντίμαχος ΗΡΑΚΛΗΟΗΓ ..Ο Ήραχλ[ή]ς Ή[ρ](ο)σ-
^ΥΗΟΙΔΟΥ Ε]ύη(#)ίδου. ..ΑΤΟ τρ]«το[υ.
Ό χαράκτης παρέλιπεν, ή άπέοωκε γραπτώς, Δύναται τις να άναγνω /^.Ηρακλής ηρως [Δη-
τήν εσω στιγμήν του Θ. 'αο~ κττ·) οτράτο υ.
Έκ του σχήματος των γραμμάτων, ανηκόντων του σΧ''1{Αατοί τών γραμμάτων εμφαίνεται
τω πρώτω τουλάχιστον ήμίσει της Γ' πΧ εκατόν- 6τ' ή έπιγραφή ανήκε τοις ολίγον πΧ ή μΧ /?ό-
ταετηρίδος, καθίσταται πιθανόν οτι ό έν τω άνω νοίς· ^° *ε °νο\*·Ά Η90οτρατος Οά ήτο νέον έν ταϊς
ψηφίσματι άριθ. 124 ταγός ΕνηΜδης Άντι μά - θεσσαλιχαϊς έπιγραφαϊς.
χου δύναται νά είναι υιός του έν τη περί ής ό λό-
γος στήλη έμφανιζομένου. 194 (είκ· 2' ™ταλ· *9&· 150). Στήλη
μάρμαρου λευκοφαίου, έκ ούο τμημάτων συναρμο-
*Λρΐ*. 192 (καταλ. άριύ. 143). Στήλη μαρ- ^™ ά*έΡα!0ς< πλ*)ν *νω *ατά ™ ^σον άποκο-
~ , . '„' ~ή?' κατωτάτω σώζονται έκνύυιχτα ΐλολύβδου,ύπό·
ααρου υπομεΛανος, εκ των πΛευοων ακεοαιο;" ανω - λ. ι- ι
>γ ■ ~ \ , ' λ , Λοιπά τήςάρμογής αυτής έν τόρμω βάθοου-έποιτΟτ,
σώζεται μέρος του λείου γραπτού ποτε ανθεμίου, Μ ) ν^ .. ,
λ, ν - - , '-νι π.Μ!7 ■> η οη 0 εν ε'οει να'ισκου κατα μίμησιν στενής πλευοά;
αποσ/ισθεντος τα ποΛΛα. ϊψ. () ο7, πλ. Ο"*", Ν( ' ' ' ; '· ι *
πά 0Ό95 ναόΟ" οιότι άνιυ λήγει εις αέτωμα μετ ακρωτηρίων,
ι?, * λ ~ « , λ ιηη λπ/ι , > „ άποκοπέντων τά άκρα' έπί τοΟ μέσου τοΟ τυμπάνου
Ευρέθη μετα των ανω αριθ. 1 Η( γ 1Η1 ύπό του , , ,
ύπαρνει έκτύπως άναγεγλυμμένη άσπίς" άνέγουσι
αύλακος. >, . \ , «,, » ,
■ τγ , , , , Λ , η λ. < οε τό άέτωαα οΰο κίονε; άνευ αΰλάκων μετά 3ρα-
η επιγραφή ε/αρα/θη μετρίως ραθεως και σ/ε- , , „ν,, . η,. . Α ,
- ' λ λ] ι λλο- 5 , λ λ/ο χεων κιονόκρανων. Ιψ. 1-06, πλ. 0-8/, πάχ.009.
οον καλώς- υψ. γρ. υ 1)14-1) ϋοζ οιάστ. Ι) ϋ1·ν .^, , , , Τ ,. .
ηύρεθη εν τη οικία 1 ριανταφυλΛου 1ουγουλα
ΠΕΙΈΙΣ Πεΐσις εν ^ερελί, δστις λέγει οτι εύρεν αυτήν Βορειοόυ-
ΦΙΛΕΤΑΙΡΟΥ Φ,λεταίρου. ^ικώς τών τεί*ών ά^*ς ™λεως ^
το Τουοκικον νεκοοταί&εϊον.
Τό όνομα Ζ7εΓσίς (πρβ. /7είσί'ας) είναι νέον έν Έπ1 το° ^ιστυλίου έχαράχθη βαθέως και έπι-
ταΐς θεσσαλικαΐς έπιγραφαΐς. Τπ' αυτήν ύπάρχει ^ελώ? ή Επιγραφή· ύ'ψ. γραμμ. 0-023-0*05·
το σύνηθες διά γραπτήν παράστασιν κενόν διά-
:η μα.
ΔΑΦΝΑΙΛΥΣΙΟΥΗ "ΧΡΗΣΤΕΧΑΙΡΕ
Δαφνάι Λυσίου - ή[ρως] χρησιέ χαίρε.
Άριΰ1. 193. Τμήμα βράχου, άποσχισθέν έκ Η άνάγνωσις των ονομάτων παρέχει ουσχε-
τών υπερκειμένων ύπό τών νεωτέρων καϊ εΰρισκό- ρείας' οτι δεν ήτο ή Δάφνα, άποοεικνΰουσι τά έπι-
μενον νυν ολίγον ένοον του τεί/ους του μεσαίου φερόμενα" οτι δεν είναι άπαραίτητον, άλλα λίαν
3ρα/ώδους λόφου της πόλεως τών Γόννων, όστις πιθανόν, νά ύπονοήσωμεν σφάλμα τι του χαρα-
φαίνεται /ρησιμεύσας έν τή άρχαιότητι ώς λατο- /.του π. χ. Δαφναΐζε^ Ανσίον, αποδεικνύει ή έπι-
μεΐον. Παρ'αυτό εΰρηνται Μ τίνος μάνδρας' βά- μελής χάραξις' όνομα Δαφναϊος άπαντα όντως
θρα στηλών και άνθέμιον καϊ τμήματα όμοιων (βλ. εν ταΐς έπιγραφαΐς τών Γόννων άνω άριθ. 132·
κάτω άριθ. 198). 177 κά.* εκ τούτου ήούνατο νά σχηματισθή Δα-
Έπι του βράχου έ/αράχθη ομοίωμα στήλης φνάς (πρβ. Δάφνος).
\-1 , , . ■ . , Άλλ' όνομα Ίλύσως ή Ίλνσίας θά ήτο δυσχερές
αετά νόΐΑΦου !_I , έφ ού του υέσου άπεοόθη οια , . , ·,.,'„..,
, Λ ) ^μτ>^ ρ . , 1 νά έρμηνευθή, προκείμενης ετέρας αναγνώσεως,
χαραγής έπίσης σ/ήμα άνθρωπου, όρθοΟ ισταμένου ήν παρεθέσαμεν κατ'αυτήν τό όνομα εκφέρεται
κατενώπιον, έκτείνόντος τάς χείρας, βεβαίως έρμου δια δοτικής Δαφνάι Λυσίου (τόδε άνετέ&η- ύπο-
ΈρμοΟ Χθονίου- ύπό τήν στήλην έχαράχθη άβα- νόησον) και ή όλη προσφώνησις έχει τύπον άνα-
θώς κα! σ/εόόν καλώς επιγραφή, φθαρεϊσα ίκανώς" θέσεως τω άφηρωϊσθέντι νεκρω, ώς εις θεόν ό άφη-