10 Τέσσαρες ανάγλυφοι προτομαι έν τώ Έΰν. Αρχ. Μουσείω υπό Ά. Φιλαδελφέως.
ΛΕ 1916
■/ρουν, τούτο δέ προέρχεται έκ τοΰ' σκιερού, βαθυ- πλακός 0." 12, μετά του' ανάγλυφου 0"30.
χρόου γρανιτώδους συστάσεως λίθου, ές" ου είσι Έπ αύτοΟ παρίσταται άνήρ γενειοφόρος ωρίμου·
λελαξευμέναι. Ό λίθος ούτος είνε ηφαιστειογενής ηλικίας, φέρων δέ πανοπλίαν, ές" οδ εικάζεται οτι
και καλείται τραχείτης ή διάβασης ή άκρίβέστερον θα ήτο στρατηγός τις ή άρχων στρατιωτικον κα-
αύγιτικός άνδεσίτης 1 ευρίσκεται δέ έν Ελλάδι, έν τέχων άξίωμα. Ή κεφαλή κλίνει προς τον άριστε-
Μικρά Ασία και άλλα/ου, ώστε έκ μόνου του λί- ρον αυτοΟ ώμον και ολίγον τι προς τάνω, ή δε
θου ουδέν ακριβές δυνάμεθα νά συμπεράνωμεν περί κόμη σχηματίζει μικρούς βοστρύχους, οί'τινες πί-
της προελεύσεως των. πτουσιν όπισθεν μέχρι του αύχένος, τινές δέ και
Και ήδη προβαίνομεν εις την λεπτομερή έκά- έπι τοΟ μετώπου. Έπι του στήθους και περί το-
στου ανάγλυφου περιγραφήν: άνω μέρος του σώματος φέρει θώρακα μεταλλικόν
'Αριϋ'. 1 (είκ. Τ). Άνάγλυαιον τετραγωνικών έκ φολίδων ή πετάλων, συγκρατούμενον άπό του
ώμου δι' ά,ορτΨίρο:, όστις έν σχήματι
έπιμήκους συνδέσμου ή ίμάντος δία-
σκελίζων τον δεξιΌν ώμον καϊ έξι-
κνούμενος μέχρι του στήθους, εϊνε
προσηλωμένος έπι του θώρα/.ος οιά
σειράς ήλων, ών διακρίνονται αί πέντε
στρογγύλαι κεφαλαί. Έπι δέ του προ-
στηθαίου του θώρακος ύπάρχουσιν ά-
νάγλυπτα κοσμήματα έν σχήματι
τρίφυλλου. Και έκ μεν τοΟ δεξιοΟ
ώαου έςαοτώνται κοοσσο'ι πιθανόν
μετάλλινοι, ώς ό θώρας, επί δέ του
άριστεοοΟ καταπίπτει εκ των νώτων
ποός το στήθος ίμάτιον ή χλαμύς
στρατιωτική καλύπτουσα τον άριστε-
ρόν βραχίονα μέχρι του καρπού της
αριστεράς χειρός, ήτις κρατεί έπι του
στήθους στηριζομένη κύλινδρον ίείλι-
τάριον) έΗ αρχαίας μεμοράνης ή πα-
πύρου.
Ή οψις αύτοϋ' φαίνεται μάλλον
βαρβαρική" έχει τάς οφρΰς δασείας,
τους οφθαλμούς μικρούς και λοξούς,
προς τάνω δ ατενίζοντας, το μέτω-
πον συνο'φρύ, την ρίνα μάλλον μι-
κράν και ευθείαν, το στόμα ολίγον
άσύμμετρον προς την θέσιν της ρι-
νός, ο δέ μύστας" και ό πώγών δη
λουνται δι εγχάρακτων γραμμών
πλαγίων και κατακορύφων.
Είκ· 1- Έπι της εκατέρωθεν της κεφαλής
έκ λίθου σκληρού χονδρόκοκκου, μολυοδόχρου. Αί έπιφανείας της πλακός τοΰ άναγλύ-
διαστάσεις αύτοΰ εΐσιν: ύψ. 0"θ3, πλ. 0'43, πάχ. φου, ήτις εΐνε κανονικώς λελαξευμένη και λελεα-
1 Την ση ι.
με,νσιν »1 ίν σελ. 17. σμένη, εΐσ'ι κεχαραγμέναι οι ελληνικών χαράκτη-
ΛΕ 1916
■/ρουν, τούτο δέ προέρχεται έκ τοΰ' σκιερού, βαθυ- πλακός 0." 12, μετά του' ανάγλυφου 0"30.
χρόου γρανιτώδους συστάσεως λίθου, ές" ου είσι Έπ αύτοΟ παρίσταται άνήρ γενειοφόρος ωρίμου·
λελαξευμέναι. Ό λίθος ούτος είνε ηφαιστειογενής ηλικίας, φέρων δέ πανοπλίαν, ές" οδ εικάζεται οτι
και καλείται τραχείτης ή διάβασης ή άκρίβέστερον θα ήτο στρατηγός τις ή άρχων στρατιωτικον κα-
αύγιτικός άνδεσίτης 1 ευρίσκεται δέ έν Ελλάδι, έν τέχων άξίωμα. Ή κεφαλή κλίνει προς τον άριστε-
Μικρά Ασία και άλλα/ου, ώστε έκ μόνου του λί- ρον αυτοΟ ώμον και ολίγον τι προς τάνω, ή δε
θου ουδέν ακριβές δυνάμεθα νά συμπεράνωμεν περί κόμη σχηματίζει μικρούς βοστρύχους, οί'τινες πί-
της προελεύσεως των. πτουσιν όπισθεν μέχρι του αύχένος, τινές δέ και
Και ήδη προβαίνομεν εις την λεπτομερή έκά- έπι τοΟ μετώπου. Έπι του στήθους και περί το-
στου ανάγλυφου περιγραφήν: άνω μέρος του σώματος φέρει θώρακα μεταλλικόν
'Αριϋ'. 1 (είκ. Τ). Άνάγλυαιον τετραγωνικών έκ φολίδων ή πετάλων, συγκρατούμενον άπό του
ώμου δι' ά,ορτΨίρο:, όστις έν σχήματι
έπιμήκους συνδέσμου ή ίμάντος δία-
σκελίζων τον δεξιΌν ώμον καϊ έξι-
κνούμενος μέχρι του στήθους, εϊνε
προσηλωμένος έπι του θώρα/.ος οιά
σειράς ήλων, ών διακρίνονται αί πέντε
στρογγύλαι κεφαλαί. Έπι δέ του προ-
στηθαίου του θώρακος ύπάρχουσιν ά-
νάγλυπτα κοσμήματα έν σχήματι
τρίφυλλου. Και έκ μεν τοΟ δεξιοΟ
ώαου έςαοτώνται κοοσσο'ι πιθανόν
μετάλλινοι, ώς ό θώρας, επί δέ του
άριστεοοΟ καταπίπτει εκ των νώτων
ποός το στήθος ίμάτιον ή χλαμύς
στρατιωτική καλύπτουσα τον άριστε-
ρόν βραχίονα μέχρι του καρπού της
αριστεράς χειρός, ήτις κρατεί έπι του
στήθους στηριζομένη κύλινδρον ίείλι-
τάριον) έΗ αρχαίας μεμοράνης ή πα-
πύρου.
Ή οψις αύτοϋ' φαίνεται μάλλον
βαρβαρική" έχει τάς οφρΰς δασείας,
τους οφθαλμούς μικρούς και λοξούς,
προς τάνω δ ατενίζοντας, το μέτω-
πον συνο'φρύ, την ρίνα μάλλον μι-
κράν και ευθείαν, το στόμα ολίγον
άσύμμετρον προς την θέσιν της ρι-
νός, ο δέ μύστας" και ό πώγών δη
λουνται δι εγχάρακτων γραμμών
πλαγίων και κατακορύφων.
Είκ· 1- Έπι της εκατέρωθεν της κεφαλής
έκ λίθου σκληρού χονδρόκοκκου, μολυοδόχρου. Αί έπιφανείας της πλακός τοΰ άναγλύ-
διαστάσεις αύτοΰ εΐσιν: ύψ. 0"θ3, πλ. 0'43, πάχ. φου, ήτις εΐνε κανονικώς λελαξευμένη και λελεα-
1 Την ση ι.
με,νσιν »1 ίν σελ. 17. σμένη, εΐσ'ι κεχαραγμέναι οι ελληνικών χαράκτη-