DOI Artikel:
Geōrgios Mistriōtēs
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0072
64 Γεώργιος Μιστριώτης
Α Ε 1916
χρόνως έδημιοΰργει και λεγεώνα δλην εχθρών
και αντιπάλων, οΐτινες μή αντιλαμβανόμενοι
τό ύψηλόν τοΰ άγώνος καΐ το ευγενές τοϋ
ανδρός ήθος, κατεσβόλουν καΐ έπροπηλάκιζον,
δια δηλητηριωδών δέ της σατύρας βελών έπει-
ρώντο να καταρρίψωσιν εις την κοινήν συνεί-
δησιν την ύπέροχον αύτοϋ προσωπικότητα.
Άλλ' ήδη, ότε ό τάφος χαίνει, ό δέ άτεγ-
κτος και παγερός θάνατος διαχέει την γαλή-
νην και σιγήν τών παθών, ήδη προ τοΰ σιγών-
τος τούτου μεγαλείου της άνυπαρξίας, πάντες
και αύτοι οί εχθροί τοΰ Γεωργίου Μιστριώ-
του θάνομολογήσωσι την εύγένειαν της ψυχής
και τό υψιπετές της διανοίας του. Έάν υπήρξε
τραχύς, ορμητικός καΐ άδυσοόπητος δια την
ώραίαν και προαιωνίαν ημών γλώσσαν, τοΰτο
έποίησεν εξ υπερβάλλοντος και είλικρινοΰς έρω-
τος προς την γλώσσαν έκείνην, ήν ώμίλουν επί
χιλιετηρίδας οί Θεοί επί τοΰ Όλύμπου, καΐ ήν
μετεχειρίσθη καΐ ό καταρρίψας αυτούς εκείθεν
εξ Ιουδαίας Θεάνθρωπος. Μόνον οί άγνοοϋν-
τες την ύπέροχον τής νεωτέρας έλλην. γλώσσης
πλαστικότητα και άρμονίαν και οί μη μελέτη-
σαντες την ίστορικήν ταύτης έξέλιξιν δύνανται
νά θεωρώσι νεκράν την γλώσσαν, ήτις από πέντε
ήδη αιώνων προσέλαβε πάντας τους άναλυτι-
κούς τύπους και διεπλάσθη καθ' οΐον τρόπον
σήμερον χειρίζονται ταύτην θαυμασίως άπειρο-
πληθεΐς συγγραφείς, δημοσιογράφοι, πολιτευταί,
νομικοί, δικασταί, επιστήμονες καΐ λογογράφοι.
Τιμή και δόξα λοιπόν τω έμπνευσμένω αγω-
νιστή, όστις ύπερήσπισε τό κάλλος κατά τής
δυσμορφίας και τήν περίτεχνον και περίκομ-
ψον, ως γλυφάς τοΰ Ερεχθείου, φράσιν κατά
τοΰ κακοζήλου και άπειροκάλου αύτοσχεδίου
κατασκευάσματος, όπερ πειρώνται οί χυδαϊσταί
νά έπιβάλωσιν ήμΐν ως έ&νικήν γλώσσαν!
Δέν άρκεϊ νά έχη τις ιδανικά εις τον κόσμον
τούτον καΐ εύγενεΐς-εμπνεύσεις, ενόσω δέν έχει
τό σθένος και τήν τόλμην νά τας προασπίζη.
"Ηδη ό μέγας Πλάτων διεκήρυξε διά τοϋ στό-
ματος τοΰ Σωκράτους, ότι ούδεμίαν άξίαν έχουσι
συλλήβδην πασαι αί άρεταί, έάν έλλείπη ή αν-
δρεία. Λοιπόν τοιούτος άνδρείος, αληθής γό-
νος τής εύάνδρου Αρκαδίας, ύπήρξε δι' όλου
τοΰ βίου ό μεταστάς πολύκλαυστος ημών Δι-
δάσκαλος. Και ήδη τήν στιγμήν ταύτην, καθ'
ήν ή μυριόστομος φωνή τοΰ έλλην. τύπου θά
φέρη και εις τάς εσχατιάς τής έλλην. γής τό
θλιβερόν άγγελμα τοϋ θανάτου τοΰ σεβαστοΰ
και σοφού Καθηγητού, μυριάδες οφθαλμοί θά
ύγρανθώσι και θά θρηνήσωσιν έκ βάθους ψυ-
χής και μετ'άλγους, δτι εν αύτώ άπώλετο μία
ισχυρά και εύγενής προσωπικότης, μία ψυχή,
ήτις έχουσα τό «θείον πν^» έν έαυτή, άνήπτεν
ώς δας και έθέρμαινεν, έφώιιζε καΐ κατηύγαζεν
όλόκληρον τό έϋνικόν ημών στερέωμα!
ΈπΙ τω θανάτω τοΰ μεγαθύμου ανδρός
τό τε Έθν. Πανεπιστήμιο ν και πλείστα περι-
φανή έθνικά ιδρύματα έτίμησαν τήν μνήμην
αύτοΰ, ή δ' Άρχαιολ. Εταιρεία απένειμε πά-
σας τάς όφειλομένας τω τετιμημένω αύτής Άν-
τιπροέδρω τιμάς, έψήφισε δ' ϊνα έν τή μεγάλη
αίθούση τοΰ Καταστήματος τής Εταιρείας άν-
ιδρυθή πλησίον τών προτομών τών προγενε-
στέρων αύτής Προέδρων και Αντιπροέδρων
και ή τοΰ μεταστάντος πολυκλαύστου Γεωρ- Ι
γ ίου Μιστριώτου.
Τέλος έντολή τής Άρχαιολ. Εταιρείας έξε-
φώνησε τον έπικήδειον ό έκ τών συμβούλων
αύτής και έφορος άρχαιοτήτοον κ. Αλέξανδρος
Φιλαδελφενς.
Α Ε 1916
χρόνως έδημιοΰργει και λεγεώνα δλην εχθρών
και αντιπάλων, οΐτινες μή αντιλαμβανόμενοι
τό ύψηλόν τοΰ άγώνος καΐ το ευγενές τοϋ
ανδρός ήθος, κατεσβόλουν καΐ έπροπηλάκιζον,
δια δηλητηριωδών δέ της σατύρας βελών έπει-
ρώντο να καταρρίψωσιν εις την κοινήν συνεί-
δησιν την ύπέροχον αύτοϋ προσωπικότητα.
Άλλ' ήδη, ότε ό τάφος χαίνει, ό δέ άτεγ-
κτος και παγερός θάνατος διαχέει την γαλή-
νην και σιγήν τών παθών, ήδη προ τοΰ σιγών-
τος τούτου μεγαλείου της άνυπαρξίας, πάντες
και αύτοι οί εχθροί τοΰ Γεωργίου Μιστριώ-
του θάνομολογήσωσι την εύγένειαν της ψυχής
και τό υψιπετές της διανοίας του. Έάν υπήρξε
τραχύς, ορμητικός καΐ άδυσοόπητος δια την
ώραίαν και προαιωνίαν ημών γλώσσαν, τοΰτο
έποίησεν εξ υπερβάλλοντος και είλικρινοΰς έρω-
τος προς την γλώσσαν έκείνην, ήν ώμίλουν επί
χιλιετηρίδας οί Θεοί επί τοΰ Όλύμπου, καΐ ήν
μετεχειρίσθη καΐ ό καταρρίψας αυτούς εκείθεν
εξ Ιουδαίας Θεάνθρωπος. Μόνον οί άγνοοϋν-
τες την ύπέροχον τής νεωτέρας έλλην. γλώσσης
πλαστικότητα και άρμονίαν και οί μη μελέτη-
σαντες την ίστορικήν ταύτης έξέλιξιν δύνανται
νά θεωρώσι νεκράν την γλώσσαν, ήτις από πέντε
ήδη αιώνων προσέλαβε πάντας τους άναλυτι-
κούς τύπους και διεπλάσθη καθ' οΐον τρόπον
σήμερον χειρίζονται ταύτην θαυμασίως άπειρο-
πληθεΐς συγγραφείς, δημοσιογράφοι, πολιτευταί,
νομικοί, δικασταί, επιστήμονες καΐ λογογράφοι.
Τιμή και δόξα λοιπόν τω έμπνευσμένω αγω-
νιστή, όστις ύπερήσπισε τό κάλλος κατά τής
δυσμορφίας και τήν περίτεχνον και περίκομ-
ψον, ως γλυφάς τοΰ Ερεχθείου, φράσιν κατά
τοΰ κακοζήλου και άπειροκάλου αύτοσχεδίου
κατασκευάσματος, όπερ πειρώνται οί χυδαϊσταί
νά έπιβάλωσιν ήμΐν ως έ&νικήν γλώσσαν!
Δέν άρκεϊ νά έχη τις ιδανικά εις τον κόσμον
τούτον καΐ εύγενεΐς-εμπνεύσεις, ενόσω δέν έχει
τό σθένος και τήν τόλμην νά τας προασπίζη.
"Ηδη ό μέγας Πλάτων διεκήρυξε διά τοϋ στό-
ματος τοΰ Σωκράτους, ότι ούδεμίαν άξίαν έχουσι
συλλήβδην πασαι αί άρεταί, έάν έλλείπη ή αν-
δρεία. Λοιπόν τοιούτος άνδρείος, αληθής γό-
νος τής εύάνδρου Αρκαδίας, ύπήρξε δι' όλου
τοΰ βίου ό μεταστάς πολύκλαυστος ημών Δι-
δάσκαλος. Και ήδη τήν στιγμήν ταύτην, καθ'
ήν ή μυριόστομος φωνή τοΰ έλλην. τύπου θά
φέρη και εις τάς εσχατιάς τής έλλην. γής τό
θλιβερόν άγγελμα τοϋ θανάτου τοΰ σεβαστοΰ
και σοφού Καθηγητού, μυριάδες οφθαλμοί θά
ύγρανθώσι και θά θρηνήσωσιν έκ βάθους ψυ-
χής και μετ'άλγους, δτι εν αύτώ άπώλετο μία
ισχυρά και εύγενής προσωπικότης, μία ψυχή,
ήτις έχουσα τό «θείον πν^» έν έαυτή, άνήπτεν
ώς δας και έθέρμαινεν, έφώιιζε καΐ κατηύγαζεν
όλόκληρον τό έϋνικόν ημών στερέωμα!
ΈπΙ τω θανάτω τοΰ μεγαθύμου ανδρός
τό τε Έθν. Πανεπιστήμιο ν και πλείστα περι-
φανή έθνικά ιδρύματα έτίμησαν τήν μνήμην
αύτοΰ, ή δ' Άρχαιολ. Εταιρεία απένειμε πά-
σας τάς όφειλομένας τω τετιμημένω αύτής Άν-
τιπροέδρω τιμάς, έψήφισε δ' ϊνα έν τή μεγάλη
αίθούση τοΰ Καταστήματος τής Εταιρείας άν-
ιδρυθή πλησίον τών προτομών τών προγενε-
στέρων αύτής Προέδρων και Αντιπροέδρων
και ή τοΰ μεταστάντος πολυκλαύστου Γεωρ- Ι
γ ίου Μιστριώτου.
Τέλος έντολή τής Άρχαιολ. Εταιρείας έξε-
φώνησε τον έπικήδειον ό έκ τών συμβούλων
αύτής και έφορος άρχαιοτήτοον κ. Αλέξανδρος
Φιλαδελφενς.