αε 1917
11, 7). Έν Αθήναις δ' έκ της έπο/η; τών προσ- εκ τοΰ ήρωϊκοΰ κύκλου υίών τοΰ ΆσκληπιοΟ
«αποποιήσεων αναφέρονται ώς υίοϊ τοΰ ΆσκληπιοΟ Ποδαλείριος είναι ήδη γνωστό; ήμϊν έκ λαμπρών
ό ιατρός της έλονοσίας Ίανίσκος και ό κατά πά- αγαλμάτων της κλασσικής έπο/ής του Ε' αιώνος
σης ασθενείας προσβοηθών άλεςίκακος θεός 'Αλεζή- πΧ. ώς και έν παιδική ήλικία εικονιζόμενος και δή
νωρ (Σχόλια Άριστου. Πλούτ. 701). ύπο τον πασίγνωστον τύπον τοΰ άπακανϋίζοντος
Του Δ -Χ αιώνος άττικουργές άνάγλυφον τοΰ ή άπακαν&ιζομένου, ήτοι τοΟ οι άπακανθισμοΰ
Ε. Μουσείου (άρ. 1387), έκ Κύθνου εικονίζει τον θεραπεύοντας άλλων ή καϊ έαυτοΰ του; πόδας κα'ι
άρ/αιότατον ίατρόν ήρωα τών Αθηναίων "Αμννον διά τούτο όντος ποδών άλεωρής (Σβορώνου ΕΑΜ
ή κα'ι έγνώριόν τίνα νησιώτην θεον ίατρόν, οεχό- σ. 178). Οτι ο ήοη περί τά μέσα του Ε αιώνος
μενον τήν έπίσκεψιν τοΰ θεοΟ της Επιδαύρου, συν- εμφανιζόμενος τύπος ούτος τοΰ αύτουΐαχανΰιζομέ-
οδευομένου υπό τεσσάρων ό'λως γυμνών και εφήβων νου (ΚθίηβοΗ 1, 404, 17()'^, έν Ρώμη. 143, 6,
ήδη υίών αύτοΰ (Σβορώνου ΑΕΜ σ. 331, πίνας έν Φλωρεντία, 144, 1, 2, 4) ή άπαχαν&ίζοντος
XXXIX, 4, άριθ. 1387). ΤοΟ Ε'και Δ'βμω; αϊώ- άλλους παιδιού (ΒΜΟ&1. ΟοπηΙΙι ρ. 110, 57 ρΐ.
νος ανάγλυφα, τά προερχόμενα ές αυτής ταύτης της XXIX, 11 νομίσματα Αμ3ρακιωτών του δευτε-
Έπιδαύοου (Σβορώνου ΑΕΜ σ. 423 πίν. Ι,ΧΙΧ) ρου ήμίσεος τοΰ Ε' πΧ αιώνος και ΒΜΟβΙ. ΙΙβΙν
και τών συγγενικών Ασκληπιείων, τοΰ τών Αθη- σ. 184 είκ. 182 νεώτερα τούτων νομίσματα
νών 1, ήτοι τοΰ τής πελοποννησιακής θυρέας 2. ώ- του- Τάραντος) δεν είναι, ώς κοινώς νομίζεται,
και τοΰ τών Πατρών », είκονίζουσι τον 'Ασκλη- ρωπογράφημα τι. θνητός τις δηλαοή νεανίσκος δρο-
πιόν συνοδευόμενον υπό μόνου τοΰ ενός 4 ή το πολυ μεύς τυχών τοΰ άθλου παρ' όλην τήν τυχαίως έμ-
καί τών δύο έκ τοΰ ήρωικοΰ κύκλου υίών αύτοΰ παγεϊσαν εις τον πόδα αύτοΰ άκανθαν (Β&Ι1Π1&8Γ-
Μα'/άονος και Ποδαλειρίου, είκονιζομένων ώς έφή- Ιθπ, Ώ\β ΗβΠβηίκίΊιβ Καΐΐιπ* ο. 272), αλλά μικρό;
3ων ήδη, τοΰτο δέ, ώς προς τήν Έπίδαυρον, προ- τις θείος ιατρός τοΰ ήρωϊκοΰ κύκλου, μαρτυρεΐται
φανώς διότι οί Τελεσφόρος και Ακεσις δέν είχον έκ τοΟ ύπ' αύτοΟ άπακανθιζομένου μν&ολογιχον και
ακόμη προσωποποιηθή έν Έπιδαύρω. Ότι τά δύο ανυπάρκτου έν τω καθημερινώ βίω Πήγασου τών
παιδία τοΰ ές Επιδαύρου ύπο έζέτασιν συμπλε- νομισμάτων τής Κορίνθου κα'ι τοΰ ίππου τού
γματος τών ρωμαϊκών χρόνων, τά δυστυ/ώς ουδέν έπωνύμου μυθολογικού ήρωος τής πόλεως Τάραν-
σύμβολον ειδικής εκάστου αναγνωρίσεως φέροντα τος. Περιέχων δ έν έαυτώ ό τύπος ούτος τοΰ άπ-
ή διασώσαντα, δύνανται νά είναι οί δύο έκ τοΰ ήρωϊ- ακανθιζομένου, όσον ούδε'ις άλλος, τήν έ'ννοιαν τής
κοΰ κύκλου και τών ανάγλυφων τοΰ Κ κα'ι Δ' αϊώ- αύτοΰεραπείας ήτο ουσικόν νά οίκειοποιηΟή εύθύς
νος μόνοι γνωστοί υίοί τοΰ ΑσκληπιοΟ Ποδαλείριος κατόπιν ύπο τών υ.α/.ράν τών πόλεοιν βιούντων
και Μα/άων, Οποθέτω ένεκα τοΰ γεγονότος, ότι ποιμένων τών ερήμων ανθρώπων καϊ μάλιστα
είναι άδύνατον νά πρόκειται περ'ι τοΰ έκ τοΰ με- ίατοών όοέων τής Ελλάδος προσαρμοσθείς ώς σύμ-
ταγενεστέρου κύκλου Τελεσφόρου, άφ' ού ούτος βολον τής ιατρικής αύτοθεραπείας εις τον παρ' αύ-
ούδέποτε εικονίζεται γυμνός, άλλά πάντοτε και χοΐς λατρίυόμενον Πανίσκον ή και αϋτον τον Πάνα
σταθερώτατα μετά πελώριας κάπας, άπό κορυφής ή .Σατυρον. Δια τοΰτο έ'/ομεν εικόνας Πανίσκου
μέχρι; άκρων τών ποδών καλυπτούσης αυτόν, το (ΚβϊηβοΗ II, 144, 'ά) ή Πάνος (ΑγοΙι. Αιιζ. 1896
περίγραμμα δέ τής ιατρικής σικύας, ήν ό Τελεσφό- α. 148—ΚοδοΗβΓ ΜγΐΗ. Γ;βχ. 8. ν. Ρβη σ. 1448)
ρος προσωποιεϊ, άπομιμουμένης ·, ό ο έτερος τών αύταπακανίϊιζομένων, προς δέ εικόνας Πανίσκου
(ΗΪγΙ, ΒίΙάθΓΐ) 2 Τ&ί XX, 9) ή Πανός (ΚβίπΗοΗ
1 Σβορώνου ΑΚΜ -ίν. XXXV, 1372, XI,, 1362 — ΧΕ,νΐΙ, 1,412,1742.111,39,1) όρεσίβιον Σάτυρον άπα-
1370. κανΟιζόντων ή και ύπ' αύτοΰ άπακανθιζοαένων
-» Άο. 1402 Σβορώνου ΕΑΜ α. 351, πίν. XXXV 4. . . . _ ,!Γ
:ί ΗοΙΙδηάβΓ, ϊ. ά. ,. 105 «χ. 44. (ΚοΜίθΓ, Μγ«1. Ι.ΘΧ. η. V. Ρβη σ. 1 44 /. Ο ύπο
4 ϋβορώ»ο« Ι. ά. πίν. XXXVII, 1364 >-.αί πίν. χχχΐχ χοΰ μικοοΰ θεού Ερωτος άπα/.ανΟιζόμενος Πάν
1144 α *\ «· , ι ι < <
, „ , , „ συυ.ρολΐι.ει αλλην εοωτικην και ουνι ίατρικήν
;> Σρορώνας Εν Αγγέλου Βλί/ου. Πεντηκονταντηρις Αθήναι 11 ,
1903. α. 15-19. έ'ννοιαν θεραπείας!). Ομοίως τήν έν ταϊς παλαί-
11, 7). Έν Αθήναις δ' έκ της έπο/η; τών προσ- εκ τοΰ ήρωϊκοΰ κύκλου υίών τοΰ ΆσκληπιοΟ
«αποποιήσεων αναφέρονται ώς υίοϊ τοΰ ΆσκληπιοΟ Ποδαλείριος είναι ήδη γνωστό; ήμϊν έκ λαμπρών
ό ιατρός της έλονοσίας Ίανίσκος και ό κατά πά- αγαλμάτων της κλασσικής έπο/ής του Ε' αιώνος
σης ασθενείας προσβοηθών άλεςίκακος θεός 'Αλεζή- πΧ. ώς και έν παιδική ήλικία εικονιζόμενος και δή
νωρ (Σχόλια Άριστου. Πλούτ. 701). ύπο τον πασίγνωστον τύπον τοΰ άπακανϋίζοντος
Του Δ -Χ αιώνος άττικουργές άνάγλυφον τοΰ ή άπακαν&ιζομένου, ήτοι τοΟ οι άπακανθισμοΰ
Ε. Μουσείου (άρ. 1387), έκ Κύθνου εικονίζει τον θεραπεύοντας άλλων ή καϊ έαυτοΰ του; πόδας κα'ι
άρ/αιότατον ίατρόν ήρωα τών Αθηναίων "Αμννον διά τούτο όντος ποδών άλεωρής (Σβορώνου ΕΑΜ
ή κα'ι έγνώριόν τίνα νησιώτην θεον ίατρόν, οεχό- σ. 178). Οτι ο ήοη περί τά μέσα του Ε αιώνος
μενον τήν έπίσκεψιν τοΰ θεοΟ της Επιδαύρου, συν- εμφανιζόμενος τύπος ούτος τοΰ αύτουΐαχανΰιζομέ-
οδευομένου υπό τεσσάρων ό'λως γυμνών και εφήβων νου (ΚθίηβοΗ 1, 404, 17()'^, έν Ρώμη. 143, 6,
ήδη υίών αύτοΰ (Σβορώνου ΑΕΜ σ. 331, πίνας έν Φλωρεντία, 144, 1, 2, 4) ή άπαχαν&ίζοντος
XXXIX, 4, άριθ. 1387). ΤοΟ Ε'και Δ'βμω; αϊώ- άλλους παιδιού (ΒΜΟ&1. ΟοπηΙΙι ρ. 110, 57 ρΐ.
νος ανάγλυφα, τά προερχόμενα ές αυτής ταύτης της XXIX, 11 νομίσματα Αμ3ρακιωτών του δευτε-
Έπιδαύοου (Σβορώνου ΑΕΜ σ. 423 πίν. Ι,ΧΙΧ) ρου ήμίσεος τοΰ Ε' πΧ αιώνος και ΒΜΟβΙ. ΙΙβΙν
και τών συγγενικών Ασκληπιείων, τοΰ τών Αθη- σ. 184 είκ. 182 νεώτερα τούτων νομίσματα
νών 1, ήτοι τοΰ τής πελοποννησιακής θυρέας 2. ώ- του- Τάραντος) δεν είναι, ώς κοινώς νομίζεται,
και τοΰ τών Πατρών », είκονίζουσι τον 'Ασκλη- ρωπογράφημα τι. θνητός τις δηλαοή νεανίσκος δρο-
πιόν συνοδευόμενον υπό μόνου τοΰ ενός 4 ή το πολυ μεύς τυχών τοΰ άθλου παρ' όλην τήν τυχαίως έμ-
καί τών δύο έκ τοΰ ήρωικοΰ κύκλου υίών αύτοΰ παγεϊσαν εις τον πόδα αύτοΰ άκανθαν (Β&Ι1Π1&8Γ-
Μα'/άονος και Ποδαλειρίου, είκονιζομένων ώς έφή- Ιθπ, Ώ\β ΗβΠβηίκίΊιβ Καΐΐιπ* ο. 272), αλλά μικρό;
3ων ήδη, τοΰτο δέ, ώς προς τήν Έπίδαυρον, προ- τις θείος ιατρός τοΰ ήρωϊκοΰ κύκλου, μαρτυρεΐται
φανώς διότι οί Τελεσφόρος και Ακεσις δέν είχον έκ τοΟ ύπ' αύτοΟ άπακανθιζομένου μν&ολογιχον και
ακόμη προσωποποιηθή έν Έπιδαύρω. Ότι τά δύο ανυπάρκτου έν τω καθημερινώ βίω Πήγασου τών
παιδία τοΰ ές Επιδαύρου ύπο έζέτασιν συμπλε- νομισμάτων τής Κορίνθου κα'ι τοΰ ίππου τού
γματος τών ρωμαϊκών χρόνων, τά δυστυ/ώς ουδέν έπωνύμου μυθολογικού ήρωος τής πόλεως Τάραν-
σύμβολον ειδικής εκάστου αναγνωρίσεως φέροντα τος. Περιέχων δ έν έαυτώ ό τύπος ούτος τοΰ άπ-
ή διασώσαντα, δύνανται νά είναι οί δύο έκ τοΰ ήρωϊ- ακανθιζομένου, όσον ούδε'ις άλλος, τήν έ'ννοιαν τής
κοΰ κύκλου και τών ανάγλυφων τοΰ Κ κα'ι Δ' αϊώ- αύτοΰεραπείας ήτο ουσικόν νά οίκειοποιηΟή εύθύς
νος μόνοι γνωστοί υίοί τοΰ ΑσκληπιοΟ Ποδαλείριος κατόπιν ύπο τών υ.α/.ράν τών πόλεοιν βιούντων
και Μα/άων, Οποθέτω ένεκα τοΰ γεγονότος, ότι ποιμένων τών ερήμων ανθρώπων καϊ μάλιστα
είναι άδύνατον νά πρόκειται περ'ι τοΰ έκ τοΰ με- ίατοών όοέων τής Ελλάδος προσαρμοσθείς ώς σύμ-
ταγενεστέρου κύκλου Τελεσφόρου, άφ' ού ούτος βολον τής ιατρικής αύτοθεραπείας εις τον παρ' αύ-
ούδέποτε εικονίζεται γυμνός, άλλά πάντοτε και χοΐς λατρίυόμενον Πανίσκον ή και αϋτον τον Πάνα
σταθερώτατα μετά πελώριας κάπας, άπό κορυφής ή .Σατυρον. Δια τοΰτο έ'/ομεν εικόνας Πανίσκου
μέχρι; άκρων τών ποδών καλυπτούσης αυτόν, το (ΚβϊηβοΗ II, 144, 'ά) ή Πάνος (ΑγοΙι. Αιιζ. 1896
περίγραμμα δέ τής ιατρικής σικύας, ήν ό Τελεσφό- α. 148—ΚοδοΗβΓ ΜγΐΗ. Γ;βχ. 8. ν. Ρβη σ. 1448)
ρος προσωποιεϊ, άπομιμουμένης ·, ό ο έτερος τών αύταπακανίϊιζομένων, προς δέ εικόνας Πανίσκου
(ΗΪγΙ, ΒίΙάθΓΐ) 2 Τ&ί XX, 9) ή Πανός (ΚβίπΗοΗ
1 Σβορώνου ΑΚΜ -ίν. XXXV, 1372, XI,, 1362 — ΧΕ,νΐΙ, 1,412,1742.111,39,1) όρεσίβιον Σάτυρον άπα-
1370. κανΟιζόντων ή και ύπ' αύτοΰ άπακανθιζοαένων
-» Άο. 1402 Σβορώνου ΕΑΜ α. 351, πίν. XXXV 4. . . . _ ,!Γ
:ί ΗοΙΙδηάβΓ, ϊ. ά. ,. 105 «χ. 44. (ΚοΜίθΓ, Μγ«1. Ι.ΘΧ. η. V. Ρβη σ. 1 44 /. Ο ύπο
4 ϋβορώ»ο« Ι. ά. πίν. XXXVII, 1364 >-.αί πίν. χχχΐχ χοΰ μικοοΰ θεού Ερωτος άπα/.ανΟιζόμενος Πάν
1144 α *\ «· , ι ι < <
, „ , , „ συυ.ρολΐι.ει αλλην εοωτικην και ουνι ίατρικήν
;> Σρορώνας Εν Αγγέλου Βλί/ου. Πεντηκονταντηρις Αθήναι 11 ,
1903. α. 15-19. έ'ννοιαν θεραπείας!). Ομοίως τήν έν ταϊς παλαί-