DOI Artikel:
Sborōnos, Iōannēs N.: Asklēpiaka mnēmeia kai kionolatreia en Athēnais
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0097
αε ΐΜ7 Ασκληπιακά μνημεία και κωνολατρεία εν Άΰήναις ύπο I. Σβορώνον. 85
12 (ΑΕ 19091|$ βίκ. \\): Άοκληπιος παις και Τρύγων ννμφη.
οι έμέ ότι κατά ράΟος πρόκειται -ερΐ άνθρωπο- ή -ερι-τώσει ταΟτα είναι (ώς δεικνύει Ό τό~ος της
μοροικης παραστάσεως του άρ^ικοϋ μύθου, καθ'6ν ό άνακαλύψεως και ή συνήθεια του νά εϊχονίζωνται
Ασκληπιός ήτο ζί©ις τρεφόμενος διά των τρυγόνων, συννά ώς παιδία τά τέκνα τοΟ Ασκληπιού) μέλη
ας, ώς καΟεκάστην κα'ι νυν συμβαίνει, συνελάμβανε τη; πολυμελεστάτης αύτοΰ οικογενείας;
κοιμωμένας ή και απλώς καθημένας επί τών δέν- Ως άρρενα τέκνα του Ασκληπιού γνωρίζομε*;
δρων. Ομοίαν πελωρίαν δια'ροράν τό σώμα οει- εκ μεν τοΰ ήρωϊκοϋ κύκλου τους Μαχάονα (ίατρόν
κνύει πλην Απειραρίθμων άλλων μνημείων και τό /ειρουργόν των εκ των μαχών τραυμάτιυν και
παρακείμενον εν τω αύτώ μουσείω ρωμαϊκών /ρό- ασθενειών) και Ποδαλείριον, τον ποδών άλεοιρήν,
νων άνάγλυφον (σαρκοφάγου ; ές Αθηνών, τ'ο είκο- ήτοι 8οή0ειαν (παθολόγον εν γένει ίατρον τον σί^-
νίζον τον άρτιτοκον, άλλά πελώριον το σώμα. Ηρα- κώνοντα εις τά πόδια των τους έκ των λοιπών
κλίσκον, πνίγοντα του; δράκοντα; -αρά τους πό- ασθενειών πάσ/οντας|. Έκ δέ τοϋ μεταγενεστέρου
δας τοΰ θνητοΟ αύτοϋ πατρός Λμφιτρύονος Σ3ο- κύκλου τών προσωποποιήσεων γνωρίζομεν έν μεν
ρώνου ΑΕΜ πίνας ΙιΧΧνί άρ. Ι4.">7). Επιδαύρω τον Τελεοφόρον, (προσωποποιοΟντα, ώς
ΑπλοΟν συγκριτικόν βλέμμα έπΐ τών δύο £ν εδειςα άλλοτε, το κατ' έςογήν τελεσφόρον ΐατρι-
λόγω έπιδαυρικών μνημείων διδάσκει ηυ,ά; νϋν κον όργανον της σικύας, της γνώμης μου λαμπρώς
σαφώς ό'τι ή έπΐ του ύπο έςέτασιν συμπλέγματος βεβαιωθείσης κατόπιν δια της άνακαλύψεως σι-
είκονιζομένη παράστασις είναι εκείνη τεσσάρων κυών, άπομιμουμένων έςωτερικώς το σώμα τοϋ
?>εών παιόΥων άθελων, ώ; άδελ-ρικώ; έναγκα- Τελεσφόρου (Ε. Ηθ11&η(1θΓ, ΡΙηηΙϊ^ πηά Μβίΐίοίη.
λιζομένων άλληλα και ενός ϋ·νητοΰ άνδρός, «ΙιιΙΙ^αηΙ 1912 σ. 135 κες. και σ. 139 εικ. 681»
στενώ; και τούτου προς αυτά συνδεομένου, ώς σα- και τον Ακεοιν, προσιυποποιοϋντα πάσαν παυσί-
^ώ; δεικνύει ή τε συμπαράστασι; και μάλιστα ό πονον Οεραπείαν κα'ι μάλιστα δι' νπαλειμμάτων ή
εναγκαλισμό; αύτοϋ υπό τοϋ παρακειμένου Οεοΰ εμπλάστρων. Προς τον Ακεσιν της Επιδαύρου
παιδιού, έταυτίζετο ύπο τών Έπιδαυρίων ό Ευημεριών της
Τίθεται ούτω το ζΓτηαα, τις δύναται νά είναι ό Κορινθιακής πόλεω; ϊιτάνης, όν πάλιν οί Περγα-
Ονητός ούτος και τίνα τά θείας τ,ύσεως παιδία, εν μηνο'ι έταύτιζον προς τον Γελεσφόρον ( ΙΙαυσαν. Β
12 (ΑΕ 19091|$ βίκ. \\): Άοκληπιος παις και Τρύγων ννμφη.
οι έμέ ότι κατά ράΟος πρόκειται -ερΐ άνθρωπο- ή -ερι-τώσει ταΟτα είναι (ώς δεικνύει Ό τό~ος της
μοροικης παραστάσεως του άρ^ικοϋ μύθου, καθ'6ν ό άνακαλύψεως και ή συνήθεια του νά εϊχονίζωνται
Ασκληπιός ήτο ζί©ις τρεφόμενος διά των τρυγόνων, συννά ώς παιδία τά τέκνα τοΟ Ασκληπιού) μέλη
ας, ώς καΟεκάστην κα'ι νυν συμβαίνει, συνελάμβανε τη; πολυμελεστάτης αύτοΰ οικογενείας;
κοιμωμένας ή και απλώς καθημένας επί τών δέν- Ως άρρενα τέκνα του Ασκληπιού γνωρίζομε*;
δρων. Ομοίαν πελωρίαν δια'ροράν τό σώμα οει- εκ μεν τοΰ ήρωϊκοϋ κύκλου τους Μαχάονα (ίατρόν
κνύει πλην Απειραρίθμων άλλων μνημείων και τό /ειρουργόν των εκ των μαχών τραυμάτιυν και
παρακείμενον εν τω αύτώ μουσείω ρωμαϊκών /ρό- ασθενειών) και Ποδαλείριον, τον ποδών άλεοιρήν,
νων άνάγλυφον (σαρκοφάγου ; ές Αθηνών, τ'ο είκο- ήτοι 8οή0ειαν (παθολόγον εν γένει ίατρον τον σί^-
νίζον τον άρτιτοκον, άλλά πελώριον το σώμα. Ηρα- κώνοντα εις τά πόδια των τους έκ των λοιπών
κλίσκον, πνίγοντα του; δράκοντα; -αρά τους πό- ασθενειών πάσ/οντας|. Έκ δέ τοϋ μεταγενεστέρου
δας τοΰ θνητοΟ αύτοϋ πατρός Λμφιτρύονος Σ3ο- κύκλου τών προσωποποιήσεων γνωρίζομεν έν μεν
ρώνου ΑΕΜ πίνας ΙιΧΧνί άρ. Ι4.">7). Επιδαύρω τον Τελεοφόρον, (προσωποποιοΟντα, ώς
ΑπλοΟν συγκριτικόν βλέμμα έπΐ τών δύο £ν εδειςα άλλοτε, το κατ' έςογήν τελεσφόρον ΐατρι-
λόγω έπιδαυρικών μνημείων διδάσκει ηυ,ά; νϋν κον όργανον της σικύας, της γνώμης μου λαμπρώς
σαφώς ό'τι ή έπΐ του ύπο έςέτασιν συμπλέγματος βεβαιωθείσης κατόπιν δια της άνακαλύψεως σι-
είκονιζομένη παράστασις είναι εκείνη τεσσάρων κυών, άπομιμουμένων έςωτερικώς το σώμα τοϋ
?>εών παιόΥων άθελων, ώ; άδελ-ρικώ; έναγκα- Τελεσφόρου (Ε. Ηθ11&η(1θΓ, ΡΙηηΙϊ^ πηά Μβίΐίοίη.
λιζομένων άλληλα και ενός ϋ·νητοΰ άνδρός, «ΙιιΙΙ^αηΙ 1912 σ. 135 κες. και σ. 139 εικ. 681»
στενώ; και τούτου προς αυτά συνδεομένου, ώς σα- και τον Ακεοιν, προσιυποποιοϋντα πάσαν παυσί-
^ώ; δεικνύει ή τε συμπαράστασι; και μάλιστα ό πονον Οεραπείαν κα'ι μάλιστα δι' νπαλειμμάτων ή
εναγκαλισμό; αύτοϋ υπό τοϋ παρακειμένου Οεοΰ εμπλάστρων. Προς τον Ακεσιν της Επιδαύρου
παιδιού, έταυτίζετο ύπο τών Έπιδαυρίων ό Ευημεριών της
Τίθεται ούτω το ζΓτηαα, τις δύναται νά είναι ό Κορινθιακής πόλεω; ϊιτάνης, όν πάλιν οί Περγα-
Ονητός ούτος και τίνα τά θείας τ,ύσεως παιδία, εν μηνο'ι έταύτιζον προς τον Γελεσφόρον ( ΙΙαυσαν. Β