Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1918)

124 Ή Αχαϊκή Συμπολιτεία κατ επιγραφάς έξ Επιδαύρου- υπό Π. Καββαδία

ΑΕ 1918

ετος της αλώσεως της Κορίνθου, ήτοι το 146, έττε- χωμα ύπερέχον του δαπέδου του ναοΟ τοσούτον,

βλήθη ή εισήχθη και έκράτησεν εν Ελλάδι, και ώστε νά είνε δυνατόν νά χρησιμεύη και ώς θρανίον.

κυρίως εν Πελοποννήσω (ΡουοαιΊ; εν Βα8 II Έκ του έτερου των δύο τούτων τειχωμάτων, τοΟ

116α) ώς άρχή χρονολογίας (αβ?*α)1. Και ναι παρά την βορείαν πλευράν, εξήχθη ή έναντι εν

μεν δεν δύναται νά βεβαιιωθή οτι πασαι αί ύπό πανομοιότυπα» δημοσιευομένη επιγραφή ύπ' άρ. 2

του ΡΌαο&Γί; άπαριθμούμεναι έπιγραφαί χρονικήν (είκ. 2), γεγραμμένη έπι στήλης έκ λευκού τιτα-

άρχήν εχουσι το 146, ασφαλώς όμως ή έξ Αρ- νολίθου, κολοβής το κάτω μέρος, εχούσης ύψος

γους επιγραφή (ΙΟ. IV 558) τοιαύτην εχει αρχήν 0,60, πλάτος 0,43 και πάχος 0,19. 3 Είνε δ' ή

χρονολογίας. Εσχάτως δ' έςηκριβώθη και έ3ε- έπιγραφή γεγραμμένη στοιχηδόν ό δε πολλαχοΰ

βαιώθη, οτι και έν Έπιδαύρω ήτο έν χρήσει ή κενός χώρος ενός γράμματος μεταξύ δύο λέξεων
αυτή χρονική αρχή, διότι ή έν ΙΟ. IV 932 έπι- ' είνε σημεΐον στίξεως, ής όμως γίνεται αδιάκριτος

γραφή χρονολογείται ασφαλώς άπαριθμουμένου χρήσις, οιότι πολλάκις αποχωρίζεται δια τοιαύ-

του έν αυτή μνημονευομένου «τετάρτου και έ[βδ]ο- της στίξεως το όνομα του πατρός άπο του όνό-

μηκοστοϋ (άνάγνωσις του \νί11ιβ1ιπ) ετουςη ούχι ματος του υίου. Παρατηρητέον δ' οτι τοιούτον

άπο έτους 125, ώς ό ΕΓ&βηΙζθΙ φρονεί, άλλ' άπο σημεΐον στίξεως άπαντα και έν άλλη έξ Έπιδαύ-

του έτους 146, ώς ό \νί11ΐθ1πι εδειξεν. 2 Άπο τού- ρου έπιγραφή-, τή περι όροθεσίας της χώρας Έπι-

του άρα του έτους δέον νά άπαριθμήσωμεν και το δαυρίων και Κορινθίων, ήτις χρονολογείται, ση-

έν τή προκειμένη έπιγραφή τέταρτον και τριακο- μειωτέον, άπο τών μεταξύ του 242 και 235 π.Χ.

στον ετος. Κατ'άκολουθίαν ή έπιγραφή προέρχε- χρόνων ^ . Παρόμοιον δέ τι σύστημα εμφανίζεται,

ται έκ του έτους π. Χ. και έν τή έν σ. 130 ύπ άρ. 3 έπιγραφή, τή έκ

Στ. 15. έγ]δότω δ [επι]μελητάς: ΓΙρώτην φο- του 223 π.Χ. πιθανώς προερχομένη, συν τή

ράν γνωρίζομεν οτι τοιαύτη άρχή ύπήρχεν έν Επι- διαφορά οτι ό χώρος ένός γράμματος δεν κατα-

δαύρω. Δύο επιμεληται ύπήρχον έν Κλεωναΐς λείπεται κενός, άλλά πληρούται δι έγχαρά-

(10. IV, 490) και δύο έν Καλαυρεία (ΙΟ. IV, 840 ξεως οριζόντιας γραμμής, δια τούδε — του ση-

και 841), επιμεληται δ' ύπήρχον και έν Αίγίνη μείου (ίδε είκ. 4) Γνωρίζομεν άρα διά τών έπι-

(10. IV, 2). γραφών τούτων καινοφανές σύστημα στίξεως

κρατούν έν Επιδαύρω κατά το δεύτερον ήμισυ

Επιγραφή άρ. 2. τής 3ης π.Χ. εκατονταετήριδος.

(νομογράφοι Ά/αιών). Αναγράφονται δ έν τή προκειμένη στήλη τά

Είκ. 2. ονόματα και τό πατρωνυμικόν νομογράφων τής τών

Αχαιών συμπολιτείας, οίτινες νόμον, όν έγραψαν,

Τό έν σ. 115 μνημονευθέν έκκλησίδιον του άνέθηκαν εις το έν Έπιδαύρω ιερόν του 'Ασκλη-

'Αγίου Ιωάννου, ό'περ είχε τήν στέγην καμαρω- πιου. Έκ τής χρήσεως δέ του άρθρου τον νόμον7

τήν, κατεσκευασμένην δηλ. διά σφηνοειδών τό στ. 2) δηλουται οτι Ό νόμος ήτο κεχαραγμένος ή

σχήμα λίθων, κατά τους ύστερον χρόνους διέτρεχε έν αυτή ταύτη τή στήλη, ύπό τά όνόματα τών

κίνδυνον καταπτώσεως' προς στερέωσιν δ' αύτοΟ νομογράφων, ή έν άλλη στήλη ιδρυμένη πλησίον

κατεσκευάσθη έν τώ έσωτερικώ, παρ έκατέρα τών (έπι του αύτου βάθρου πιθανώς). Ή δευτέρα έκδο-

μακρών πλευρών, πλατύ μεν άλλά ταπεινόν τεί- χή είνε πιθανωτέρα, διότι άλλως ή φράσις θά είχε

1 "Οτι τό ετος αλώσεως και υποταγής χώρας τινός δύναται νά 3 Σημειωτέον οτι έκ τοΰ' αυτού τειχώματος εξήχθησαν συγχρόνως
έπιβληθή ώς άρχή χρονολογίας, δύναται νά έξαχθή και έξ όσων παρα- τή προκειμένη στήλτ) και τά τρία μεγάλα τεμάχια (α' β' καϊ γ')
δίδει Δίων ό Κάσσιος (ΝΑ', 19, 6), όστις αναφέρει ψήφισμα τής τής κατά τήν εικόνα 3 (σ. 129) ενεπίγραφου στήλης, έξ ών άποτε-
Ρωμαϊκής συγκλήτου θεσπίζον ιτήν τε ημέραν εν ϊ] ή "Αλεξάνδρεια λεΐται ή έπιγραφή άρ. 3 (και 3α, 3β). "Ιδε σ. 130 και 131).
εάλω (30 π. Χ.) άγα&ήν τε είναι, και ες τά έπειτα ε'τη αρχήν τής 4 ΙΟ IV άρ. 926, ενθα ιδε (έν σ. 202) και τά περί τής χρονο-
άπαριϋ'μήσεως αυτών νομίζεσ&αι. λογίας (242-235 π.Χ.) τής έπιγραφής. Πρβ. ί">ΟΠηβ: Όβ ατϋΐ-

2 Α. \νΐ11ιβ1 ηι : Ββίίνάςβ ζην ξ/νίββϊι. Ιη8β/ι?'ί%βηάιιηάβ, ίτίβ βχίβτηίδ 1888 σ. 30. — Αρχ. Έφημερϊς 1887 σ. 9 (Β.
σ. 112 κ. έ. Στάης). — Ρ. Ο&ννΗάί&δ : ΡοιιίΙΙβδ ά'Ερίάαιιτβ I άρ. 234.