Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1918)

αε 1918

Ή Αχαϊκή Συμπολιτεία κατ έπιγραφάς εξ Επιδαύρου" υπό II. Καββαδία. 1 23

Μετά τά είρημένα υπολείπεται νά έξετάσωμεν Στ. 1. 'Αρχέλοχος 'Αριστοφάντου: Έν τη έπο-

τ^ς ό λόγος της υπό των Ρωμαίων έπιδειχθείσης Ρ·έν"0 επιγραφή άρ. 2 άπαντα νοαογοάνος «Αρ-

εύνοίας προς τους Έπιδαυρίους" έζητήθη ο ύπό γέλοχος Τιμαίδα Έπιδαύριος».
των άρ/αιολογούντων και ό λόγος της επιδειχθεί- Στ. 5. εγενήϋη φιλία και συμμαχία: Παρα-

σης εύνοιας προς τους θυρρείους και προς τους Τε- τηρητέος ό μεταγενέστερος τύπος εγενήφη (άντί

νεάτας διότι και ούτοι φιλικώς ειχον προς τους έγένετο), όστις είνε συνηθέστατος παρά ΓΙολυβίω.
Ρωμαίους (σ. 121). Στ. 6-8. καί του δόγματος του γενομένου και

Τον λόγον τής πρός τους Έπιδαυρίους εύνοιας παραδοθέντος εις το ταμιειον κλ. ί'δε ανωτέρω (σ.

των Ρωμαίων δυνάμεθα ίσως νά άποδώσωμεν εις 122, γ').— Άπό του 367 π.Χ. κατετίθεντο τά δόγ-

τήν έν Ρώμη λατρείαν του εξ Επιοαύρου Ασκλη- ματα της Συγκλήτου έν τω του Κρόνου ίερω, έ'νθα

πιου. Ό Αίβιος (Χ, 48) αφηγείται δτι οί Ρωμαίοι καί τό δημόσιον ταμιειον (&θγ&γϊιιπι), 6 έχρησί-

κατατουγόμενοι ύπό λιμού έπεμψαν έν έ'τει 293 μευε και ώς γραμματοφυλάκιον ^. Αί δέ συνθήκαι

π. Χ·, κατά συμβουλήν των Σιβυλλείων Βιβλίων, συμμαχίας και άλλα σημαντικά έγγραφα έχαράσ-

πρεσβείαν εις Έπίδαυρον, ήτις έκόμισεν εις Ρώμην σοντο έπΐ χαλκό0, ώς έν σ. 122 έλέ/θη, καί κα-

ενα των έν τω Ίερω του Ασκληπιού διαιτωμένων τετίθεντο έν τω Καπιτωλίω.

οφεων, όν ΐδόντες οί Ρωμαίοι έξέλαβον ώς αυτόν τον Στ. 9. εδοξε τοις συνέδροις και τω δάμω: Έν

θεόν. Αφιχθέντος δέ του πλοίου εις Ρώμην, έξώρ- άλλω ψηφίσματι των Έπιδαυρίων, χρονολογουμέ-

μησεν ές αύτοϋ' ό οφιςκαι κολυμβών άνερριχήθη εις νω έκ του 31 π.Χ., τω έν ΙΟ. IV άρ. 932, (πρβ.

την απέναντι του Καπιτωλίου νήσον του Γιβέρεως, σ. 124), άπαντα: εδοςε καί τοις άρχουσιν και τοις

την ίεράν νήσον καλουμένην, έ'νθα οί Ρωμαίοι άνή- συνέδροις' συνέδρων δ' άπαντα και έν άλλη ές Έπι-

γειραν τον ναό ν του νέου τούτου θεοΟ ^ · δαύρου επιγραφή, τη έν Ρ (Γ Ερίάαιινβ I άρ. 235

Περί των καθ' έκαστα της έπιγραφής προσ- κα) 7(9. IV άρ. 944. Φαίνεται δ' ότι ό έν Έπι-

μειωτέον ολίγα τινά, τά έςής: δαύρω θεσμός συνεδρίου καί συνέδρων έσ/εν αρ-
χήν ές ομωνύμου θεσμού τής Αχαϊκής συμπολι-

Ρώμη υπό Ρωμαίων δημοσίων υπαλλήλων (?δε Ρ. ΡοιιοηγΙ : 8β- τείας' έν Επιδαυρίοις ψηοίσμασι τής 4^ καί

ηαίη& - βοη&ιιΜβ άβ Ι'αη 170 αναηΐ ηοίνβ βτβ, σ. 7), οϋτω · ~ οης - '^ »,νΛ...' „„

) ^ & ν μ&.ρ& ι &χοι . ο ν τ 1 ^ ι ο ο,, α.>/αιο»ί.οοις

δε μεταπεφρασμένα έστέλλοντο εις τά; ενδιαφερόμενα; πόλεις. Ευ- ( ι ' 1

νόητόν δ' είνε δτι οί Ρωμαίοι μεταφρασταί οεν ησαν αρκούντως εγ- ^ως τοϋ 242, ήτοι Τθ0 έτους καθ Ο ή ΈπίΟαυ-

κρατεϊς τής ελληνικής γλώσσης- δια τΓόδτό αί υπ'αΰτών γινόμεναι 00~ ποοσενώοησεν είς ττ,ν τών Άναΐών Συυ-

Τ ,, - , « . ... ι - ι /. ι I I Λ ι

μεταοοασεις εινε κακοζηλοι, ημαοχηαεναι και εν τισιν ακατάληπτοι. . ; ι\, , /5 , - - . 0 . ,

„ΤΪ. ',. τρ τ τπ ' ' ι οο" π β · Γν ' πολιτειαν, οεν απαντά συνεοριον, άλλα ρουλά και

Ιοε Μοηΐιηδβη: ΖϊρΛ. Έρΐ$Τ. I σ. 28ο. Πρρ. και γ,-ζαΓίκα * γ λνλ·

γράμματα πρός 'Ωρωπίονζ, υπό Σπ. Βάση. εν ^.οχ. ' Εφημερίδι δάμος * .

1884 σελ. 101 V 4 /I "I '

^τ. 11- γραμμαοιν : 1/νη μόνον των, γρααμα-

1 Ή προς του: Θυοοειου; εύνοια δύναται ν απόδοση εις τον ' '~ 1 ι ι » ι

ι'σ/υοισαόν'τών Άκαρνάνων οτι αυτοί μονοί τών Ελλήνων δεν έξε- των διακρίνονται, άλλ ή άνάγνωσις είνε ασφαλής.

στράτευσαν κατά τής Τροία:, έξ ου κατώρθώθη ώσ.τε να άναγνωρί- Μηδέ νομίση τΐς ΟΤΙ θα ήτο δυνατή άνάγνωσίς \

σωσιν οί Ρωααΐοι (οί καυχώμενοι δτι Ικ Τροία; ειλκον την κατάγω- ,

γήν) τήν αύ'τονομίαν τής Ακαρνανίας. Πρ^ί ^τρά^. (10,2 σ. «ΛΓρα^μασίν» .

396): «τούτοις δε τοις λο'γοις επακολουθήσαντες οί Άκαρνάνες, σο- Στ. 14. Ο τό τέταρτον καί τρίακΟΟτδν έτος.'

φίσασθαι λέγονται Ρωααίους καί την αυτονοαίαν τζλο' αυτών έίανύ- ' ττι , , , \ , ■,'τ7,<>'

„·,',·,,, , , ' , ϋοωταται, τις η αργή γρονολογιας εν ϋπιόαυοω,

σασσαι λεγοντε: ω; ου αετασνοιεν αονοι της επι του; προγονούς τους ' ' 1 ' 1 11

εκείνων στοατείας». Κατά δε Διονύσιον τόν Άλΐκαρνασσέα (1, 51) η ζ Λογίστεον το ετος , Ιπεστηρίχυη Οτΐ το

οί συμπλευσαντες καί οδηγησαντες τον Αινείαν καί τοϋ; αετ' αυτού
έκ τών ακτών τής Ηπείρου εις Ίταλίαν ησαν Άκαρνανες, εΐ'/ον

δ' άρ/ηγον συμπλωτήρα Πάτρωνα τινα κάτοικον'Θυρρείου. παλαίεις έπιδετ/θείσης ευνοίας προς άνανέωσιν τής παλαιάς συμμα-

Είς γενεαλογικούς λόγου; σχετιζομένους ποο; τήν Τροίαν άπθδί- "/ίας (σ. 121 σημ. 3). Την ευνοιαν δηλ., ήν οί Ρωμαίοι έπεδείξαντο

δονται καί αί φιλικαί σχέσεις Ρωμαίων καί Τενεατών. Πρβ. ΟΐΙΓ- πρό; τοΰ; Επιδαυρίου;, επέδειξαν καί πρός του; αποίκου; τούτων,

1ϊυ8 : ΡβΙορΟΊΙ. II σ. 550 καί ί'δε Στράβ. 8, 380 καί ίδίο^ διότι, ώς έγένετο ήμϊν γνωστόν έξ επιγραφής ευρεθείσης έν Έπιδαύρω

Πάνο. 2,0 'ό: «οί δέ άνθρωποι οασιν οί ταύτη (Τενέα) Τρώες [Ρ. ά'ΕρίάαίΙΤβ I 233. — ΙΟ IV 917), οί 'Αστυπαλαιεϊς ησαν

είναι, αιχμάλωτοι δέ ύπό Ελλήνων εκ Τενέδου γενόμενοι ενταύθα, άποικοι τών Επιδαυρίων.

Αγαμέμνονος δόντο;, οΐκήσαι». 3 — τ- Βάση;: Ρωμαίων Πολιτεία, σ. 393 καί 342.

2 "Έχοντες οϋτω τόν λόγον τής πρό; τοϋ; 'Επιδαυρίους εΰνοίάς 4 ΕοΊΙΪΙΙβδ ά'ΕρίάαίΙΤβ I άρ. 273, 274—275,276 καί '^4ρ£.
τών "Ρωμαίων δυνάμεθα νά έ/ωμεν καί λόγον τής πρός τοϋ; Άσνυ- Έψημερις 1901 σ 58. — ΙΟ IV ίο. 916, 918. 919, 920, 925.

16