DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0036
Α Ε 1921
Σ. Β. Κουγέα' Το Κοινδν τών Ελλήνων κατ έπιγραφήν Επιδαύρου. 29
ναι οοιστικαι και ανέκκλητοι. Ιο ύπό του Πολυ-
βίου (IV, 26 και 30) ίστορούμενον, δτι άποφασι-
σθέντο; ύπο του συνεδρίου των Ελλήνων έν Κορίν-
θου του κατ χ των Αιτωλών πολέμου (220 π. Χ.),
του επικληθέντος συμμαχικοΟ, αοί σύνεδροι παρα-
χρήμα έξαπέστελλον πρεσβεντάς προ; τους συμ-
μάχους, ίνα παρ έκάστοις δια των πολλών έπικυ-
ρωΰέντος τού δόγματος έκφερωσι πάντες τοις
Αιτωλοις τον από της χώρας πόλεμον», δέν αντι-
τίθεται προς την διάταξιν ταύτην της επιγραφής.
Διότι ή πρέπει νά ύποθέσωμεν δτι ή διάταξις
αύτη άφορα εις πάσας τάς άλλας αποφάσεις του
συνεδρίου των Ελλήνων πλην των περι πολέμου,
οπότε ίσως προκειμένου περι κηρύξεως ομαδικού
σΛμμαχικοΟ πολέμου άπητεΐτο τυπική και ύπο
των διεθνών ούτως ειπείν εθίμων υπαγορευόμενη
ή από εκάστης συμμαχικής χώρας ιδιαιτέρα κή-
ρυξις αύτου, ή οτι ή περίπτωσιν της ύτό εκάστης
των συαυ,ανικών πόλεων ΐδιαιτέοα; έπικυρώσεως
ι ι /. Γ · <
και κηρύξεως του κατά των Αιτωλών πολέμου
αποτελεί δλως έξαιοετικΌν μέτοον οπών λάβτπ σο-
βαρωτέραν σημασίαν το πράγμα και έμποιήση με-
γαλυτέραν έντύπωσιν εις τους Αιτωλούς ό από
της χώρας εκάστης πόλεμος. Κατ' άκολουθίαν ή
παρατήρησις του ΚαθΓβΙ (Κΐι. Μΐΐ8. ε ά. σ
553,ι), οτι αί αποφάσεις του υπό Αντιγόνου του
Δώσωνος άνανεωθέντος κοινού των Ελλήνων συν-
εδρίου δεν ήσαν κύριαι και ανέκκλητοι, ως ήσαν
πρότερον επί Φιλίππου και Αλεξάνδρου, ελέγ-
χεται ύπό της επιγραφής ούχι ακριβής, ή δέ μνεία
μιας και μόνης περιπτώσεως ύπό του Πολυβίου
και διαφόρου μάλιστα φύσεως, δέν δύναται νά άπο-
τελέση κανόνα.
ερμηνεύει ϊσ/υριζο'μενος οτι «δείκνυται έκ τούτων οτι ή κατά Πολύ-
βΐιν σύνοδος και βουλή (τό συνέδρ·ον\ δεν εξέδιδε προβουλεύματα
άλλ' ήτο κυρίαρ/ον σωμα» και οτι (σ. 142) «ή κατ"* Πολύβιον σύ-
νοδο; η βουλή =Τνα·. κχτά τήν προκειμένην έπιγραφήν συνέδρίον»,
Ό Πολύβιος ενταύθα |ΐν,7,|) λέγει σαιω; οτι «οι 'Λ^αιοΐ κα&η-
κονσης αυτοις ϊκ τών νόμων αννόδον ηκον εις Αΐγιον και οννελ-
Κόντες εις έκκλησίαν... εψηφίηαντο βοηϋεΐν τοις Μεσσηνίοις και
σννάγειν τους Αχαιούς εν δττλοις' ο δ αν τοις οννελΰοναι βονλευο-
μενοις δόξϊ), τοΰτ' είναι κνριον» ."Ο,τι αν δηλαδή άποφασίσωσι περί
του πράγμανο; οί μίλλοντες νά συνέλθωσι βουλευτά!. τοΰ:ο νά εΤναι
όριστικόν και άνέκκλητον. Όμιλεΐ λοιπόν ό Πολύβιο; ενταύθα περί
εντελώς εξαιρετική; περιπτώσεο:>ς, καθ* ή ν δι" εΐδκοϋ ψηφίσματος ή
εκκλησία των Ά/αιων παρέχει δι' ώρισμένον ζήτημα έκ των ποο-
τέρων κΰρος ίίς τό δόγμα της βουλής, ήτις συνήθως εξέδιδε αόνον
-προβουλεύματα.
Δια της ακολούθου φράσεως καθορίζεται ή
απαρτία του συνεδρίου, δπερ διά νά έπιληφθή
των έργασιών αύτου έπρεπε ν χ παρίστανται έν
αύτώ σύνεδροι πλείονες του ήμίσεος. Χαρακτηρι-
στική δέ είναι, ώς και ό Καββαδίας παρατηρεί (ε. ά.
σ. 14ο , ή ακολουθούσα διάταξις, καθ' ήν ρητώς
απαγορεύεται εις τους συνέδρους νά χρηματίζωσι,
δηλαδή νά συνεδριάζωσιν, αν είναι όλιγώτεροι
του ήμίσεος. Ο άριθμός των συνέδρίον Οά ήτο έκ
τών προτέρων γνωστός, διότι εκάστη πόλις ή έθνος
(δηλαδή κοινόν) άντεπροσωπεύετο έν τω συνε-
δρία) ύπο ώρισμένου άριθμοΟ συνέδρων άναλόγως
του πληθυσμού αυτής. Δέν ίσχυε δηλονότι ενταύθα
ή άρχή της ισοψηφίας μεγάλων και μικρών πό-
λεων, άλλα το δικαίωμα και ό άοιθυός τών φήοων
I ι I Τ I Τ
είχε κατανεμηθή κατ άναλογίαν του πληθυσμού
τών πόλεων (ΚαβΓ8ΐ I2 σ. 283). Τούτο έδιδάχθη-
μεν παρά του λνΐΠίθΙιη (ε. ά. σ. 30), όστις δι'
ευφυούς συνδυασμού τήν πρότερον ύπΌ του ΚοΗΙθγ
άποδιδομένην εις τήν συμμαχίαν τών Ελλήνων
κατά τον Λαμιακόν πόλεμον Άττικήν έπιγραφήν
Ι.Ο.ΙΙ, 184, έν ή άναγράφεται κατάλογος τών συμ-
μάχων πόλεων υ,ετά του άοιΟαου τών άντιποοσώ-
πων εκάστης, άνήγαγεν εις τό ύπό τού; Μακεδόνας
συνέδρίον τών Ελλήνων. Έν τω τεμαχίω έκείνω,
τό δποΐον κατά την άνακάλυψιν του λνϊΐΐιβίιη ανήκει
εις τήν Λττικήν έπιγραφήν 1.6.11,160, τήν πε-
ριέλουσαν συνθήκην τών Αθηναίων και του Αλε-
ξάνδρου (ΛνΐΙΙΐΘΐηι,ε. ά. σ. Η), και αποτελεί τμή-
μα μιας και τής αυτής στήλης (νυν άπό της δη-
μοσιεύσεως του \νΠ1ΐθ1ηι, αί δύο αύται έπιγρα-
φαί ΙΟ.II 184 και ΙΟ.ΙΙ 160 συνεκδίδονται ώς
μία" παρβ. τήν νέαν εκδοσιν τών Αττικών επι-
γραφών Π και III θά. ΐϊΐίη. αριθ. 236. 8ί/ΙΙθ(/β3
260. Ηίβ1ϋ8-ΗίΙΙ άρ 154) αναφέρονται 37 ψή-
φοι συνέδρων, ήτοι τών Θεσσαλών 10. 'Ελημιω-
τών 2. Σαμοθράκων και θασίων 2. Φωκέων 3.
Οίταίων, Μαλιεων και Α'ινιάνων 3 'Αγραίων
και Δολόπων 3. Πεοοαιβών 2. Ζακύνθου και Κε-
φαλληνίας 3 κ.λ.π. Κατά ταΰτα, συμφώνως και
προς τάς περί πληθυσμού τών Ελλήνων θεωρίας
του Ββίοοίι, ό λΥΠΙίθΙηι ήκασεν οτι Ό άριθμός τών
άντιπροσώπιον εκάστης πόλεως ή κοινού έν τω
συνεδρία» αναλογεί προς τον πληθυσμον τών έν
τή πόλει ή τω κοινώ έλευθέρων κατοίκων, >"*ι δη
Σ. Β. Κουγέα' Το Κοινδν τών Ελλήνων κατ έπιγραφήν Επιδαύρου. 29
ναι οοιστικαι και ανέκκλητοι. Ιο ύπό του Πολυ-
βίου (IV, 26 και 30) ίστορούμενον, δτι άποφασι-
σθέντο; ύπο του συνεδρίου των Ελλήνων έν Κορίν-
θου του κατ χ των Αιτωλών πολέμου (220 π. Χ.),
του επικληθέντος συμμαχικοΟ, αοί σύνεδροι παρα-
χρήμα έξαπέστελλον πρεσβεντάς προ; τους συμ-
μάχους, ίνα παρ έκάστοις δια των πολλών έπικυ-
ρωΰέντος τού δόγματος έκφερωσι πάντες τοις
Αιτωλοις τον από της χώρας πόλεμον», δέν αντι-
τίθεται προς την διάταξιν ταύτην της επιγραφής.
Διότι ή πρέπει νά ύποθέσωμεν δτι ή διάταξις
αύτη άφορα εις πάσας τάς άλλας αποφάσεις του
συνεδρίου των Ελλήνων πλην των περι πολέμου,
οπότε ίσως προκειμένου περι κηρύξεως ομαδικού
σΛμμαχικοΟ πολέμου άπητεΐτο τυπική και ύπο
των διεθνών ούτως ειπείν εθίμων υπαγορευόμενη
ή από εκάστης συμμαχικής χώρας ιδιαιτέρα κή-
ρυξις αύτου, ή οτι ή περίπτωσιν της ύτό εκάστης
των συαυ,ανικών πόλεων ΐδιαιτέοα; έπικυρώσεως
ι ι /. Γ · <
και κηρύξεως του κατά των Αιτωλών πολέμου
αποτελεί δλως έξαιοετικΌν μέτοον οπών λάβτπ σο-
βαρωτέραν σημασίαν το πράγμα και έμποιήση με-
γαλυτέραν έντύπωσιν εις τους Αιτωλούς ό από
της χώρας εκάστης πόλεμος. Κατ' άκολουθίαν ή
παρατήρησις του ΚαθΓβΙ (Κΐι. Μΐΐ8. ε ά. σ
553,ι), οτι αί αποφάσεις του υπό Αντιγόνου του
Δώσωνος άνανεωθέντος κοινού των Ελλήνων συν-
εδρίου δεν ήσαν κύριαι και ανέκκλητοι, ως ήσαν
πρότερον επί Φιλίππου και Αλεξάνδρου, ελέγ-
χεται ύπό της επιγραφής ούχι ακριβής, ή δέ μνεία
μιας και μόνης περιπτώσεως ύπό του Πολυβίου
και διαφόρου μάλιστα φύσεως, δέν δύναται νά άπο-
τελέση κανόνα.
ερμηνεύει ϊσ/υριζο'μενος οτι «δείκνυται έκ τούτων οτι ή κατά Πολύ-
βΐιν σύνοδος και βουλή (τό συνέδρ·ον\ δεν εξέδιδε προβουλεύματα
άλλ' ήτο κυρίαρ/ον σωμα» και οτι (σ. 142) «ή κατ"* Πολύβιον σύ-
νοδο; η βουλή =Τνα·. κχτά τήν προκειμένην έπιγραφήν συνέδρίον»,
Ό Πολύβιος ενταύθα |ΐν,7,|) λέγει σαιω; οτι «οι 'Λ^αιοΐ κα&η-
κονσης αυτοις ϊκ τών νόμων αννόδον ηκον εις Αΐγιον και οννελ-
Κόντες εις έκκλησίαν... εψηφίηαντο βοηϋεΐν τοις Μεσσηνίοις και
σννάγειν τους Αχαιούς εν δττλοις' ο δ αν τοις οννελΰοναι βονλευο-
μενοις δόξϊ), τοΰτ' είναι κνριον» ."Ο,τι αν δηλαδή άποφασίσωσι περί
του πράγμανο; οί μίλλοντες νά συνέλθωσι βουλευτά!. τοΰ:ο νά εΤναι
όριστικόν και άνέκκλητον. Όμιλεΐ λοιπόν ό Πολύβιο; ενταύθα περί
εντελώς εξαιρετική; περιπτώσεο:>ς, καθ* ή ν δι" εΐδκοϋ ψηφίσματος ή
εκκλησία των Ά/αιων παρέχει δι' ώρισμένον ζήτημα έκ των ποο-
τέρων κΰρος ίίς τό δόγμα της βουλής, ήτις συνήθως εξέδιδε αόνον
-προβουλεύματα.
Δια της ακολούθου φράσεως καθορίζεται ή
απαρτία του συνεδρίου, δπερ διά νά έπιληφθή
των έργασιών αύτου έπρεπε ν χ παρίστανται έν
αύτώ σύνεδροι πλείονες του ήμίσεος. Χαρακτηρι-
στική δέ είναι, ώς και ό Καββαδίας παρατηρεί (ε. ά.
σ. 14ο , ή ακολουθούσα διάταξις, καθ' ήν ρητώς
απαγορεύεται εις τους συνέδρους νά χρηματίζωσι,
δηλαδή νά συνεδριάζωσιν, αν είναι όλιγώτεροι
του ήμίσεος. Ο άριθμός των συνέδρίον Οά ήτο έκ
τών προτέρων γνωστός, διότι εκάστη πόλις ή έθνος
(δηλαδή κοινόν) άντεπροσωπεύετο έν τω συνε-
δρία) ύπο ώρισμένου άριθμοΟ συνέδρων άναλόγως
του πληθυσμού αυτής. Δέν ίσχυε δηλονότι ενταύθα
ή άρχή της ισοψηφίας μεγάλων και μικρών πό-
λεων, άλλα το δικαίωμα και ό άοιθυός τών φήοων
I ι I Τ I Τ
είχε κατανεμηθή κατ άναλογίαν του πληθυσμού
τών πόλεων (ΚαβΓ8ΐ I2 σ. 283). Τούτο έδιδάχθη-
μεν παρά του λνΐΠίθΙιη (ε. ά. σ. 30), όστις δι'
ευφυούς συνδυασμού τήν πρότερον ύπΌ του ΚοΗΙθγ
άποδιδομένην εις τήν συμμαχίαν τών Ελλήνων
κατά τον Λαμιακόν πόλεμον Άττικήν έπιγραφήν
Ι.Ο.ΙΙ, 184, έν ή άναγράφεται κατάλογος τών συμ-
μάχων πόλεων υ,ετά του άοιΟαου τών άντιποοσώ-
πων εκάστης, άνήγαγεν εις τό ύπό τού; Μακεδόνας
συνέδρίον τών Ελλήνων. Έν τω τεμαχίω έκείνω,
τό δποΐον κατά την άνακάλυψιν του λνϊΐΐιβίιη ανήκει
εις τήν Λττικήν έπιγραφήν 1.6.11,160, τήν πε-
ριέλουσαν συνθήκην τών Αθηναίων και του Αλε-
ξάνδρου (ΛνΐΙΙΐΘΐηι,ε. ά. σ. Η), και αποτελεί τμή-
μα μιας και τής αυτής στήλης (νυν άπό της δη-
μοσιεύσεως του \νΠ1ΐθ1ηι, αί δύο αύται έπιγρα-
φαί ΙΟ.II 184 και ΙΟ.ΙΙ 160 συνεκδίδονται ώς
μία" παρβ. τήν νέαν εκδοσιν τών Αττικών επι-
γραφών Π και III θά. ΐϊΐίη. αριθ. 236. 8ί/ΙΙθ(/β3
260. Ηίβ1ϋ8-ΗίΙΙ άρ 154) αναφέρονται 37 ψή-
φοι συνέδρων, ήτοι τών Θεσσαλών 10. 'Ελημιω-
τών 2. Σαμοθράκων και θασίων 2. Φωκέων 3.
Οίταίων, Μαλιεων και Α'ινιάνων 3 'Αγραίων
και Δολόπων 3. Πεοοαιβών 2. Ζακύνθου και Κε-
φαλληνίας 3 κ.λ.π. Κατά ταΰτα, συμφώνως και
προς τάς περί πληθυσμού τών Ελλήνων θεωρίας
του Ββίοοίι, ό λΥΠΙίθΙηι ήκασεν οτι Ό άριθμός τών
άντιπροσώπιον εκάστης πόλεως ή κοινού έν τω
συνεδρία» αναλογεί προς τον πληθυσμον τών έν
τή πόλει ή τω κοινώ έλευθέρων κατοίκων, >"*ι δη