DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0041
ΑΕ ΐυϋΐ
οι του συνεδρίου ώφειλον αύτοι νά άποφασίζω-
σιν άπο κοινοΟ περί τίνων ζητημάτων θά βουλεύ-
ωνται εν τω συνεδρίω, άφου τά ζητήματα ταΟτα
ύποβαλλόμενα ύπο παντός βουλευομένου ήσαν
ύποχρεωμένοι να είσαγάγωσιν εις το συνέδριον οί
πρόεδροι, δεν Οά ήτο δέ και καμμία ανάγκη νά
κρατώσιν αυτοί αντίγραφα του προγράμματος
έσφραγισμένα. Ένώ διά της συμπληρώσεως ταύ-
της οί ποόεδροι καταρτίζουσι την ήμερησίαν διά-
ταξιν [προτιΰ'έναι) περί δσων πρέπει νά γίνη συζή-
τησις έν τω συνεδρίω ίΤϊερ* ων χοή βονλεύεσ&αι),
και δσα ήθελον άποφασισθή (α «V παραδί-
δουσιν εις τους γραμματείς και κρατουτι και αυ-
τοί αντίγραφα έσφραγισμένα. Είναι δε πολύ δικαία
και εύλογος ή ύποχρέωσις των προέδρων νά κρα-
τώσι και αυτοί αντίγραφα και μάλιστα έσφραγι-
σμένα των του συνεδρίου δογμάτων, άτινα έπηρεά-
ζοντα μεγάλα και σπουδαία συμφέροντα, ήδύναντο
εν τινι περιπτώσει νά διατρέξωσι κίνδυνον παραχα-
ράξεως ύπΌ τών μισθωτών και ανεύθυνων γραμμα-
τέων. Ούτω πάντα έν τω άρθρω τούτω εύοδούνται
και δρθώς έςηγούνται. Άντιτού α αν) δόξ\ηι ή τοΟ
εύφωνοτέρου δσ' αν\ δόξ[ηι, διάτα όποια ίσως δεν
ήθελε φανή έπαρκής Ό χώρος του /άσματος, θά
ήδύνατο νά προταθή και ή συμπλήρωσις κ[αι αν]
δόξ[ηι μετά κράσεως (παρβ. έπιγρ 01.Α.II.
403,78 τοΟ τέλους τοΟ 3ου αιώνος άνέ$ηκε = ά
ανέβηκε κα! ΜθίδίθΓΐιειηδ, (τΓαηιηι. ά. Α Μ. ΙηδοΙίΓ.
σ. 71), ή κ αι τά] δόξ[αντα παραδιδόναι, λαμβανο-
μένου ύπ' δψιν οτι ή άνάγνωσις του Η έν τη λέςει
δόξ[. δεν είναι απολύτως ασφαλής- παρβ. και
στ. 18. τά δόξαντα και στ. 20 των δοξάντων.
Τδ μετά την λεξιν σεσημ)ασμ[ένα έν στ.
26 άκολουθοΰν χάσμα θά ήδύνατό τις νά συμ-
πλήρωση [και τάς δίκας πά]σας είσάγειν, άφου
ώς γνωστόν το συνέδριον των Ελλήνων έπελαμ-
βάνετο και δικαστικών υποθέσεων (παρβ. 8^1-
Ιθ@β3 283,ΐ4: και κρίνεσΰαι εν τω των Ελλή-
νων συνεδρίω) Άλλ' έπειδή το δικαστικδν έργον
του συνεδρίου τούτου δεν ήτο το κύριον ουδέ σύνηθες
(ΚαβΓβί I2 383ΐ, άλλά τοιοΟτον ήτο μάλλον το πο-
λιτικόν, δια τοΟτο προετίμησα την συμπλήρωσιν
[και τάς γνώμας πά)σας είσάγειν. Οί πρόεδροι δη -
λονότι εϊχον καθήκον νά είσάγωσιν εις το συνέ-
δριον προς συζήτησιν τάς ύπο τών αντιπροσώπων
πόλεώς τίνος ή κοινοΟ ή άλλου τίνος σώματος ύπο·
βαλλομένας προτάσεις. Μετά τΌ είσάγειν και έπι-
μελεΐσΰ'αι έν στ. 27 διακρίνεται σαφώς το γράμμα
Τ άκολουθούμενον ύπο χάσματος 7 περίπου γραμ-
μάτων, μεθ' ο έπεται Η μετά του άνω ήμίσεος
έτερου γράμματος, όπερ ήδύνατο νά είναι γ άλλά
πιθανώτερον ήτο Χ. Ακολουθεί χάσμα έξ 7 και
ένταΰθα γραμμάτων, μεθ' δ άναγινώσκονται τά
γράμματα ΖΕΙΝΕ. Τά δύο ταύτα χάσματα μετά
τοΟ έν τέλει τοΟ αυτού στ. 27 ευρισκομένου (τρί-
του χάσματος 17—19 γραμμάτων συνεπλή-
ρωσα τ[ον λέγειν] ή χρηματί)ζειν έ[ν κόσμωι,
τσυς δε σννεδρεύ]οντας τον άτακτοϋντα ζημιονν —.
Το έ[ν κόσμωι, δπερ ήδύνατο νά είναι και ε[ν-
κόσμως, παρέλαβον έκ της Αριστοτ. Άΰην.
πολ. 28,3 : εν κόσμω λεγόντων, παρβ. και 44,3 :
οΐ δε παραλαβόντες (τδ πρόγραμμα) της ενκοσμίας
επιμελούνται και ΰπερ ών δει χρηματίζειν προτι
ΰέασιν. «άτακτονντα» έννοεΐ τον κατά την συζή-
τησιν παρεκτρεπόμενον ή άκοσμουντα ρήτορα.
Περί άκοσμιών τών ρητόρων και του κολασμού
αυτών παρβ. τον παρ Αίοχίντ] Κ. Τιμ. 35
Αττικδν νόμον. Αντί του έ[ν κόσμωι θά ήδυ-
νάμεθα νά συμπληρώσωμεν και έ[φεξής ή ε'^ζής
=κατά σειράν, άν ή εκτασις τοΟ χάσματος ήθελε
φανή μικρά δια τό εν κόσμωι.
Κατά ταύτα το δλον άρθρον 7, τδ διαγράφον
τά καθήκοντα τών προέδρων τοΟ συνεδρίου άνα-
γνωστέον ούτω: 7ον[τονς δε σννα]γαγεΐν τε τους
συνέδρους κ[αί δύο] γραμματείς άπο του κ[οινοΰ
λαβείν και____] ϋπηρέτας και προτιΰ'έναι περί
ώ[ν χρή βου^εύεσΦαι κ[αι τά] δόξ[αντα παραδι-
δόναι] τοις γραμματεϋσι και αυτούς εχ[ειν άν]τίγρο-
φα [σεσημ]ασ[μένα, και τάς γνώμας πά]σας είσά-
γειν και έπιμελεισΰαι τ[οϋ λέγειν] η χ[ρηματί]ζειν
έ[ν κόσμωι, τους δε συνεδρεύ] οντάς τον άτακτοϋντα
ζημιοΰν—- Δηλαδή: Οί δέ πρόεδροι πρέπει και
τους συνέδρους νά συγκαλέσωτι και δύο γραμμα-
τείς καΐ (τόσους) ύπηρέτας νά προσλάβωσι δαπα-
νώντες άπο τού κοινού ταμείου, καΐ νά καταρτί-
ζωσι την ήμερησίαν διάταξιν περί δσων πρέπει
νά γίνη συζήτησις έν τω συνεδρίω και νά παρα-
δίδωσι τάς αποφάσεις εις τους γραμματείς καΐ
νά κρατώσι και οί ίδιοι αντίγραφα αυτών έσφρα-
γισμένα, και τάς προτάσεις πάσας νά είσάγωσιν
οι του συνεδρίου ώφειλον αύτοι νά άποφασίζω-
σιν άπο κοινοΟ περί τίνων ζητημάτων θά βουλεύ-
ωνται εν τω συνεδρίω, άφου τά ζητήματα ταΟτα
ύποβαλλόμενα ύπο παντός βουλευομένου ήσαν
ύποχρεωμένοι να είσαγάγωσιν εις το συνέδριον οί
πρόεδροι, δεν Οά ήτο δέ και καμμία ανάγκη νά
κρατώσιν αυτοί αντίγραφα του προγράμματος
έσφραγισμένα. Ένώ διά της συμπληρώσεως ταύ-
της οί ποόεδροι καταρτίζουσι την ήμερησίαν διά-
ταξιν [προτιΰ'έναι) περί δσων πρέπει νά γίνη συζή-
τησις έν τω συνεδρίω ίΤϊερ* ων χοή βονλεύεσ&αι),
και δσα ήθελον άποφασισθή (α «V παραδί-
δουσιν εις τους γραμματείς και κρατουτι και αυ-
τοί αντίγραφα έσφραγισμένα. Είναι δε πολύ δικαία
και εύλογος ή ύποχρέωσις των προέδρων νά κρα-
τώσι και αυτοί αντίγραφα και μάλιστα έσφραγι-
σμένα των του συνεδρίου δογμάτων, άτινα έπηρεά-
ζοντα μεγάλα και σπουδαία συμφέροντα, ήδύναντο
εν τινι περιπτώσει νά διατρέξωσι κίνδυνον παραχα-
ράξεως ύπΌ τών μισθωτών και ανεύθυνων γραμμα-
τέων. Ούτω πάντα έν τω άρθρω τούτω εύοδούνται
και δρθώς έςηγούνται. Άντιτού α αν) δόξ\ηι ή τοΟ
εύφωνοτέρου δσ' αν\ δόξ[ηι, διάτα όποια ίσως δεν
ήθελε φανή έπαρκής Ό χώρος του /άσματος, θά
ήδύνατο νά προταθή και ή συμπλήρωσις κ[αι αν]
δόξ[ηι μετά κράσεως (παρβ. έπιγρ 01.Α.II.
403,78 τοΟ τέλους τοΟ 3ου αιώνος άνέ$ηκε = ά
ανέβηκε κα! ΜθίδίθΓΐιειηδ, (τΓαηιηι. ά. Α Μ. ΙηδοΙίΓ.
σ. 71), ή κ αι τά] δόξ[αντα παραδιδόναι, λαμβανο-
μένου ύπ' δψιν οτι ή άνάγνωσις του Η έν τη λέςει
δόξ[. δεν είναι απολύτως ασφαλής- παρβ. και
στ. 18. τά δόξαντα και στ. 20 των δοξάντων.
Τδ μετά την λεξιν σεσημ)ασμ[ένα έν στ.
26 άκολουθοΰν χάσμα θά ήδύνατό τις νά συμ-
πλήρωση [και τάς δίκας πά]σας είσάγειν, άφου
ώς γνωστόν το συνέδριον των Ελλήνων έπελαμ-
βάνετο και δικαστικών υποθέσεων (παρβ. 8^1-
Ιθ@β3 283,ΐ4: και κρίνεσΰαι εν τω των Ελλή-
νων συνεδρίω) Άλλ' έπειδή το δικαστικδν έργον
του συνεδρίου τούτου δεν ήτο το κύριον ουδέ σύνηθες
(ΚαβΓβί I2 383ΐ, άλλά τοιοΟτον ήτο μάλλον το πο-
λιτικόν, δια τοΟτο προετίμησα την συμπλήρωσιν
[και τάς γνώμας πά)σας είσάγειν. Οί πρόεδροι δη -
λονότι εϊχον καθήκον νά είσάγωσιν εις το συνέ-
δριον προς συζήτησιν τάς ύπο τών αντιπροσώπων
πόλεώς τίνος ή κοινοΟ ή άλλου τίνος σώματος ύπο·
βαλλομένας προτάσεις. Μετά τΌ είσάγειν και έπι-
μελεΐσΰ'αι έν στ. 27 διακρίνεται σαφώς το γράμμα
Τ άκολουθούμενον ύπο χάσματος 7 περίπου γραμ-
μάτων, μεθ' ο έπεται Η μετά του άνω ήμίσεος
έτερου γράμματος, όπερ ήδύνατο νά είναι γ άλλά
πιθανώτερον ήτο Χ. Ακολουθεί χάσμα έξ 7 και
ένταΰθα γραμμάτων, μεθ' δ άναγινώσκονται τά
γράμματα ΖΕΙΝΕ. Τά δύο ταύτα χάσματα μετά
τοΟ έν τέλει τοΟ αυτού στ. 27 ευρισκομένου (τρί-
του χάσματος 17—19 γραμμάτων συνεπλή-
ρωσα τ[ον λέγειν] ή χρηματί)ζειν έ[ν κόσμωι,
τσυς δε σννεδρεύ]οντας τον άτακτοϋντα ζημιονν —.
Το έ[ν κόσμωι, δπερ ήδύνατο νά είναι και ε[ν-
κόσμως, παρέλαβον έκ της Αριστοτ. Άΰην.
πολ. 28,3 : εν κόσμω λεγόντων, παρβ. και 44,3 :
οΐ δε παραλαβόντες (τδ πρόγραμμα) της ενκοσμίας
επιμελούνται και ΰπερ ών δει χρηματίζειν προτι
ΰέασιν. «άτακτονντα» έννοεΐ τον κατά την συζή-
τησιν παρεκτρεπόμενον ή άκοσμουντα ρήτορα.
Περί άκοσμιών τών ρητόρων και του κολασμού
αυτών παρβ. τον παρ Αίοχίντ] Κ. Τιμ. 35
Αττικδν νόμον. Αντί του έ[ν κόσμωι θά ήδυ-
νάμεθα νά συμπληρώσωμεν και έ[φεξής ή ε'^ζής
=κατά σειράν, άν ή εκτασις τοΟ χάσματος ήθελε
φανή μικρά δια τό εν κόσμωι.
Κατά ταύτα το δλον άρθρον 7, τδ διαγράφον
τά καθήκοντα τών προέδρων τοΟ συνεδρίου άνα-
γνωστέον ούτω: 7ον[τονς δε σννα]γαγεΐν τε τους
συνέδρους κ[αί δύο] γραμματείς άπο του κ[οινοΰ
λαβείν και____] ϋπηρέτας και προτιΰ'έναι περί
ώ[ν χρή βου^εύεσΦαι κ[αι τά] δόξ[αντα παραδι-
δόναι] τοις γραμματεϋσι και αυτούς εχ[ειν άν]τίγρο-
φα [σεσημ]ασ[μένα, και τάς γνώμας πά]σας είσά-
γειν και έπιμελεισΰαι τ[οϋ λέγειν] η χ[ρηματί]ζειν
έ[ν κόσμωι, τους δε συνεδρεύ] οντάς τον άτακτοϋντα
ζημιοΰν—- Δηλαδή: Οί δέ πρόεδροι πρέπει και
τους συνέδρους νά συγκαλέσωτι και δύο γραμμα-
τείς καΐ (τόσους) ύπηρέτας νά προσλάβωσι δαπα-
νώντες άπο τού κοινού ταμείου, καΐ νά καταρτί-
ζωσι την ήμερησίαν διάταξιν περί δσων πρέπει
νά γίνη συζήτησις έν τω συνεδρίω και νά παρα-
δίδωσι τάς αποφάσεις εις τους γραμματείς καΐ
νά κρατώσι και οί ίδιοι αντίγραφα αυτών έσφρα-
γισμένα, και τάς προτάσεις πάσας νά είσάγωσιν