DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0051
44 Σ Β Κουγέα' Το Κοινόν τών Ελλήνων κατ έπιγραφήν Επιδαύρου.
νάτω τιμηϋή. μη ταφήτω έν τή ' Αττική μηδέ εν
τή των συμμάχων παρβ. χαΐ ΒιιβοΗ, Όβν ζ\νθί£θ
αίΗβηίδοΙίθ Βυηά έν Πθοΐίθίδθη'8 ΙαΙίΓβποΙιβΓ
7 διιρρίθΐιίθηίβειηά (1874) σ. 659). "Ισως δ' εν-
τεύθεν παραληφθέν εισήχθη και ύπο του Φίλιπ-
που παρόμοιον άρθρον έν ταΐς προς τους "Ελλη-
νας συνθήκαις, διότι τοιούτον τι βλέπομεν έφαρ-
μοζόμενον έν τη κατά των Θηβαίων κρίσει ύπο
του Αλεξάνδρου τω 335, καθ' ήν ή άπειθήσασα
πόλις κατασκάπτεται και οί κάτοικοι αυτής έξαν-
δραποδίζονται [Δρόϋζεν Α',166,ι ). Ή διάταξις
αύτη προερ/οαένη έκ του παλαιού καταστατικού
της Μακεδόνικη; συμμαχίας και έν μέρει ύπο του
Πολυσπέρχοντος έφαρμοσθεΐσα (Διόδ. XVIII,57),
©υσικόν ήτο νά άναζήση έν τη νέα τη ύπο Αντι-
γόνου του Δώσωνος ΟπαγορευΟείση συνθήκη. Παρό-
μοια δέ οιάταξις, καθ ήν επίσης επιβάλλεται ποινή
θανάτου εϊς τον παραβιάζοντα τάς συνθή/ας, εμ-
φανίζεται και έν ταΐς όμολογίαις του Κοινού των
Αχαιών, ώς μαρτυρεί ή μεταξύ Αχαιών και
Όρχομενίων διασωθεΐσα ομολογία {8ΐ^ΙΙθ(^β?'
490,5 : καϊ εξεστω τώι βονλομένωι δίκαν θανά-
του είσάγειν το Κοινόν των Αχαιών) Όρθώς δέ
παρατηοεΐ Ό Δρόϋζεν ότι κατά την περί δικαίου
θεωρίαν των Ελλήνων τοιαύτη ποινική εξουσία
προσήκεν εις την φύσιν των ομοσπονδιών και πα-
οαπλήσιόν τι άοθρον θα περιείνετο και έν τη συν-
θήκη του ύπο του Φιλίππου συμπηχθέντος Κοι-
νού [Δρόϋζεν Α 166 2 ).
Ο στ. 16, ένθα το ποώτον γράαμα είναι μάλ-
λον Τ ή Γ συμπληοωτέος ίσως κατά των εναν\-
τίων στρατευό[μενοι. Έν στ. 17/18 συμπληρω-
τέον ίσως αύ τών συμφώνως προς το έν στ.
33. ΠερΊ της τροπής του ψιλού εις δασύ και προ
ψιλουμένης λέξεως, ουγι ασυνήθους έν τή κοινή
διαλέκτω, παρβ. Τΐιιιηιϋ, ΌΊβ §πθο1ι. 8ρι·αο1ΐθ ίιη
ΖθίίίΐΙίβΓ άθδ Ηθ11θΐιί8ΐιιιΐ8σ. 64 καΐ Μβί8ΐβν1ιαη8-
8β/ΐϊνρζ6Γ, ΟτΕΐΐϊΐΐϊίαΙίΙί άβΓ Αίί. Ιιΐδοΐιπίΐβη σ.
87. Έν στ. 18 προ του ΞΙΝ σώζεται σαφώς ίχ-
νος Ε έν τω λίθω. Έν στ. 19 ή σωζόμενη έν τώ
λίθω άκρα του Ω και το άκολουθοΟν προσγεγραμ-
μένον | απαιτεί την συμπληρωσιν λόγω]ι ή εργωι
είσαγ[γέλλειν αντί του είσαγ[άγηιτοϋ έκδοτου, οπερ
είναι αδύνατον, διότι ό χαράκτης τηρεί άπαρεγ-
κλίτως την συλλαβικήν διαίρεσιν τών λέξεων έν
ΑΕ 1921
τώ χωρισμώ του στίχου." Έν στ. 21 συμπληρω-
τέον ό,τιχρή παϋ·]εϊν ή άποτεϊααι ( Αριοτ. 'Αϋην.
Πολ. 61,2 63,3 67,5. Αρποκρατίων έν λέξει
ατίμητος άγων και τιμητός).
Εν στ 22 ό Κεραμόπουλλος άνέγνωσεν έν τώ
λίθω ή ΰά λαττα καϋαρά ήι, δπερ συμπληοωτέον
ίσως: έπιμελεϊσϋαι δπως ή ϋα\λαττα καθαρά ήι.
Ή φράσις αυτη άπετέλει καθώς φαίνεται τυπικόν
νομικόν δρον δηλούντα την έλευθερίαν της θα-
λασσοπλοίας, τήν άπαγόρευσιν δηλονότι της απα-
γωγής ή της κατασχέσεως τών πλοίων και τών φοο-
τίων (κατάγειν τά πλοϊα), και τήν άπαλλαγήν τών
θαλασσών από τών πειρατών, οίτινες ανέκαθεν
έμάστιζον τους θαλασσοπλοοΰντας έμπορους. Έν
Αθήναις ό Μοιροκλής έγραψε ψήφισμα κατά τών
άδικούντων τους εμπόρους και έ'πεισεν Αθηναίους και
τους συμμάχους ψυλακήν τών κάκουργούντων ποι-
ήσασϋ'αι. Εγραψε δέ έν τω ψηφίσματι έκείνω ό Μοι-
ροκλής, ώς τ.Χ'ηροζορεΧ Ό (ψευδο)Δηαθσθένης Κ.
θεοκρίνους 53: «καΦαράν είναι τήν ϋ'άλατιαν».
Ό δέ Διόδωρος (XX,25; παρέχει τήν είδησιν οτι ό
ήγεμών τών Κιμμερίων Εύ'μη/ο ς (304 π.Χ.) νπερ
τών -λεόντων τον ΤΙόντον πόλεμον έξενέγκας προς
τους ληστενειν εΐωϋότας βαρβάρους Ηνιόχους και
Ταύρους, ετι δ' Αχαιούς, καΦαράν λΐ]θτών
άττέδειξε τήν Φάλατταν. Ή ρράσις αύτη εύρι-·
σκομένη έν τώ εγγράφω τούτω της Επιδαύρου
αποδεικνύει ότι έν τή μεταξύ Αντιγόνου και Ελ-
λήνων άνανεωθείση συνθήκη έξησφαλιζετο διά
ρητής διατάξεως και ή ελευθερία τών θαλασσών.
Ό ορός ούτος ασφαλώς δεν είναι νέος, άλλα περιεί-
χετο εν τε τ αϊ; παλαιαΐς μεταξύ Φιλίππου και
Αθηναίων συνθήκαις (Δημοσθ. περί "Αλοννήσου
14) και έν ταΐς ύστερον,ταΐς μετά τήν έν Χαιρώ-
νεια μάχην έπι Φιλίππου και Αλεξάνδρου συνο-
μολογηθείσαις συνθήκαις, έν αις άπετέλει ό'ρον θε-
μελιώδη. Εν τώ Περί τών προς 'Αλέξανδρον συν-
θηκών λόγω του (ψευδο)Δημοσθένους § 19 ανα-
φέρεται: εστι γάρ δήπου εν ταϊς συν&ήκαις τήν
Φάλατταν πλεΐν τους μετέχοντας της ειρήνης και
μηδένα κωλύειν αυτούς μηδε κατάγειν πλοϊον μη-
δένα τούτων εάν δέτις παρά ταϋτα ποιήι, πολέ-
μιον είναι πάσι τοις της ειρήνης μετέχουσι. Ή δέ
διάταξις αύτη, ήτις ύπηγορεύθη τότε ύπο του Φί-
λιππου όπως σημάνη τήν κατάλυσιν της θαλασ-
νάτω τιμηϋή. μη ταφήτω έν τή ' Αττική μηδέ εν
τή των συμμάχων παρβ. χαΐ ΒιιβοΗ, Όβν ζ\νθί£θ
αίΗβηίδοΙίθ Βυηά έν Πθοΐίθίδθη'8 ΙαΙίΓβποΙιβΓ
7 διιρρίθΐιίθηίβειηά (1874) σ. 659). "Ισως δ' εν-
τεύθεν παραληφθέν εισήχθη και ύπο του Φίλιπ-
που παρόμοιον άρθρον έν ταΐς προς τους "Ελλη-
νας συνθήκαις, διότι τοιούτον τι βλέπομεν έφαρ-
μοζόμενον έν τη κατά των Θηβαίων κρίσει ύπο
του Αλεξάνδρου τω 335, καθ' ήν ή άπειθήσασα
πόλις κατασκάπτεται και οί κάτοικοι αυτής έξαν-
δραποδίζονται [Δρόϋζεν Α',166,ι ). Ή διάταξις
αύτη προερ/οαένη έκ του παλαιού καταστατικού
της Μακεδόνικη; συμμαχίας και έν μέρει ύπο του
Πολυσπέρχοντος έφαρμοσθεΐσα (Διόδ. XVIII,57),
©υσικόν ήτο νά άναζήση έν τη νέα τη ύπο Αντι-
γόνου του Δώσωνος ΟπαγορευΟείση συνθήκη. Παρό-
μοια δέ οιάταξις, καθ ήν επίσης επιβάλλεται ποινή
θανάτου εϊς τον παραβιάζοντα τάς συνθή/ας, εμ-
φανίζεται και έν ταΐς όμολογίαις του Κοινού των
Αχαιών, ώς μαρτυρεί ή μεταξύ Αχαιών και
Όρχομενίων διασωθεΐσα ομολογία {8ΐ^ΙΙθ(^β?'
490,5 : καϊ εξεστω τώι βονλομένωι δίκαν θανά-
του είσάγειν το Κοινόν των Αχαιών) Όρθώς δέ
παρατηοεΐ Ό Δρόϋζεν ότι κατά την περί δικαίου
θεωρίαν των Ελλήνων τοιαύτη ποινική εξουσία
προσήκεν εις την φύσιν των ομοσπονδιών και πα-
οαπλήσιόν τι άοθρον θα περιείνετο και έν τη συν-
θήκη του ύπο του Φιλίππου συμπηχθέντος Κοι-
νού [Δρόϋζεν Α 166 2 ).
Ο στ. 16, ένθα το ποώτον γράαμα είναι μάλ-
λον Τ ή Γ συμπληοωτέος ίσως κατά των εναν\-
τίων στρατευό[μενοι. Έν στ. 17/18 συμπληρω-
τέον ίσως αύ τών συμφώνως προς το έν στ.
33. ΠερΊ της τροπής του ψιλού εις δασύ και προ
ψιλουμένης λέξεως, ουγι ασυνήθους έν τή κοινή
διαλέκτω, παρβ. Τΐιιιηιϋ, ΌΊβ §πθο1ι. 8ρι·αο1ΐθ ίιη
ΖθίίίΐΙίβΓ άθδ Ηθ11θΐιί8ΐιιιΐ8σ. 64 καΐ Μβί8ΐβν1ιαη8-
8β/ΐϊνρζ6Γ, ΟτΕΐΐϊΐΐϊίαΙίΙί άβΓ Αίί. Ιιΐδοΐιπίΐβη σ.
87. Έν στ. 18 προ του ΞΙΝ σώζεται σαφώς ίχ-
νος Ε έν τω λίθω. Έν στ. 19 ή σωζόμενη έν τώ
λίθω άκρα του Ω και το άκολουθοΟν προσγεγραμ-
μένον | απαιτεί την συμπληρωσιν λόγω]ι ή εργωι
είσαγ[γέλλειν αντί του είσαγ[άγηιτοϋ έκδοτου, οπερ
είναι αδύνατον, διότι ό χαράκτης τηρεί άπαρεγ-
κλίτως την συλλαβικήν διαίρεσιν τών λέξεων έν
ΑΕ 1921
τώ χωρισμώ του στίχου." Έν στ. 21 συμπληρω-
τέον ό,τιχρή παϋ·]εϊν ή άποτεϊααι ( Αριοτ. 'Αϋην.
Πολ. 61,2 63,3 67,5. Αρποκρατίων έν λέξει
ατίμητος άγων και τιμητός).
Εν στ 22 ό Κεραμόπουλλος άνέγνωσεν έν τώ
λίθω ή ΰά λαττα καϋαρά ήι, δπερ συμπληοωτέον
ίσως: έπιμελεϊσϋαι δπως ή ϋα\λαττα καθαρά ήι.
Ή φράσις αυτη άπετέλει καθώς φαίνεται τυπικόν
νομικόν δρον δηλούντα την έλευθερίαν της θα-
λασσοπλοίας, τήν άπαγόρευσιν δηλονότι της απα-
γωγής ή της κατασχέσεως τών πλοίων και τών φοο-
τίων (κατάγειν τά πλοϊα), και τήν άπαλλαγήν τών
θαλασσών από τών πειρατών, οίτινες ανέκαθεν
έμάστιζον τους θαλασσοπλοοΰντας έμπορους. Έν
Αθήναις ό Μοιροκλής έγραψε ψήφισμα κατά τών
άδικούντων τους εμπόρους και έ'πεισεν Αθηναίους και
τους συμμάχους ψυλακήν τών κάκουργούντων ποι-
ήσασϋ'αι. Εγραψε δέ έν τω ψηφίσματι έκείνω ό Μοι-
ροκλής, ώς τ.Χ'ηροζορεΧ Ό (ψευδο)Δηαθσθένης Κ.
θεοκρίνους 53: «καΦαράν είναι τήν ϋ'άλατιαν».
Ό δέ Διόδωρος (XX,25; παρέχει τήν είδησιν οτι ό
ήγεμών τών Κιμμερίων Εύ'μη/ο ς (304 π.Χ.) νπερ
τών -λεόντων τον ΤΙόντον πόλεμον έξενέγκας προς
τους ληστενειν εΐωϋότας βαρβάρους Ηνιόχους και
Ταύρους, ετι δ' Αχαιούς, καΦαράν λΐ]θτών
άττέδειξε τήν Φάλατταν. Ή ρράσις αύτη εύρι-·
σκομένη έν τώ εγγράφω τούτω της Επιδαύρου
αποδεικνύει ότι έν τή μεταξύ Αντιγόνου και Ελ-
λήνων άνανεωθείση συνθήκη έξησφαλιζετο διά
ρητής διατάξεως και ή ελευθερία τών θαλασσών.
Ό ορός ούτος ασφαλώς δεν είναι νέος, άλλα περιεί-
χετο εν τε τ αϊ; παλαιαΐς μεταξύ Φιλίππου και
Αθηναίων συνθήκαις (Δημοσθ. περί "Αλοννήσου
14) και έν ταΐς ύστερον,ταΐς μετά τήν έν Χαιρώ-
νεια μάχην έπι Φιλίππου και Αλεξάνδρου συνο-
μολογηθείσαις συνθήκαις, έν αις άπετέλει ό'ρον θε-
μελιώδη. Εν τώ Περί τών προς 'Αλέξανδρον συν-
θηκών λόγω του (ψευδο)Δημοσθένους § 19 ανα-
φέρεται: εστι γάρ δήπου εν ταϊς συν&ήκαις τήν
Φάλατταν πλεΐν τους μετέχοντας της ειρήνης και
μηδένα κωλύειν αυτούς μηδε κατάγειν πλοϊον μη-
δένα τούτων εάν δέτις παρά ταϋτα ποιήι, πολέ-
μιον είναι πάσι τοις της ειρήνης μετέχουσι. Ή δέ
διάταξις αύτη, ήτις ύπηγορεύθη τότε ύπο του Φί-
λιππου όπως σημάνη τήν κατάλυσιν της θαλασ-