DOI Artikel:
Geōrgiadēs, Athanasios S.: Kolōnos Hippios kai Kolōnos Dēmētros Euchloou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14369#0090
Γεωργιάδης: Κολωνός Ιππιος και Κολωνός Αήμητρός. 81
. . .χώρος μεν ιερός πας δδ' εσι'- έχει δέ νιν
σεμνός Ποσειδών εν δ' ό πυρφόρος θεός
Τιτάν Προμηθεύς- δν δ' έπιστείβεις τόπον,
χθονός καλείται τησδε χαλχόπους οδός,
έ'ρεισμ' Αθηνών οϊ δέ πλησίυι γΰαι
ιόν ίππότην Κολωνόν εύχονται σφίσιν
αρχηγό ν είναι.....
Ο. Κ. (54 — 60).
ύπό τού /ορού τών Αθηναίων γερόντων έν τη
αύτη τοαγωδία ύανεΐται Ό Κολω-νος'
. . . τάσδε χώ-
ρας ί'χου τα κράτιστα γάς επαυλα,
τον άργητα Κολωνόν, ενθ'
ά λίγεια μινΰρεται
θαμίζουσα μάλιστ' αη-
δών χλωραΐς υπό βάσσαις,
τον οινώπα νέμουσα κισ-
σόν και τάν ά'βατον θεοϋ
φυλλάδα μυριόκαρπον άνήλιον
άνήνεμόν τε πανιών
χειμώνων. . (Ο. Κ. 668 — 78).
Ό §έ Κηφισός έν καμπύλω βραχίονι παραρρέων
καθίστα τον νώοον εύυδρον
.... ουδ αυ-
πνοι κρήναι μινΰθουσιν
Κηφισού νομάδες ρεέθρων. . . (685 - 87).
Κα: άλλα ίερά τεμένη ΰπήρχον έν τω Κολωνφ'
Ό Παυσανίας (Α' 30,4) παοένει σ,ικοάν πεοιγοαφήν'
«δείκνυται δέκα! χώρος καλούμενος Κολωνός Ίπ-
πιος, ενθα της Αττικής πρώτον έλΟεΤν λέγουσιν
Οιδίποδα: διάφοοα αέν και ταύτα τη Όαήρου ποιή-
σει, λέγουσι § ούν" και βωμός Ποσειδώνος Ίππίου
και Αθήνας Ιππίας, ήρώον δέ Πειοίθου και θη-
ιόιποΟος τε και Άοοαστου το οε αΛσος του
Ποσειδώνος και τον ναον ένέπρησεν Αντίγονος
έσβαλών, και άλλοτε στρατιά κακώσας Άθηναίοις
την γη ν » .
Μεταξύ του Κολωνού και της 'Ακαδημείας του
Πλάτωνος υπήρχε το ίερον των Μουσών και
ταΐς Χάρισιν αγάλματα, έν δέ τω της Εύχλόου
Δήμητρος υπήρχε ίερον και άγαλμα της θεού" έν
τούτοις τοις Κολιυνοΐς υπήρχε πάντως ό τάφος
του Σοφοκλέους, ο; λίαν πιθανώς έκαλύτθη ύπΌ
των έκ του Κηφισού δια μέσου των αιώνων κα-
τενε/Οεισών υλών. ΠιΟανώτερον δέ εκεί κείται
και ό του θείου Πλάτωνος τάφος, ος αποκαλυπτό-
μενος εύνόητον ήλίκην έθνικήν εννοιαν εξει, άπο-
βήσεται δέ προσκυνητήριον του πεπολιτισμένου
κόσυ,ου σύυ,παντος.
ι I
Ό επιμήκης λόφος της Εύχλόου Αή μητρός με-
γαλοπρεπέστερος προς 1)., ώς το πάλαι και νυν,
υψούμενος τυγχάνει έν πολλοίς ωραιότερος του
Ίππίου πάγου ί/ον~ος πετρώδη την κορυφήν και
/Οαμαλωτέραν.
"Ενεκα δέ των πολλών αύτου ουσικών ίοιοτη-
ι I
των και της άει καλλιεργίας και υπό την κατο/ήν
ένός και μόνου ών δεν έβεβηλώθη" ουδέν υπό τοΟ
δήμου και της πολιτείας έρρυμοτομήΟη ευτυχώς,
ο του Ιππίου, ού υ.όνον ή αικοά αύτου Φαλα-
κρά κορυφή άφει'Οη άρρυμοτόμίμος ύπό του δήμου"
σηαα τούτο ύπεοτάτης εΐοωνείας ποό^ τον Κολωνόν*
δοκεΐ δέ μοι ότι έπί του λόφου της Εύχλόου Δή-
μητρος έγκλείονται πολλά έθνικά ημών κειμήλια,
περί ών άν<.υτέριυ ειπον και άτινα ή αρχαιολογική
σ/.απάνη εις φως άςει.
Προς τοΤς ανωτέρω σημειουμεν οτι έπί του
Πελοποννησιακού πολέμου έγένετο επί του Κολω-
νού και ή εκκλησία τού οήμου, ήν ό Θουκυδίδης
(Η 67,2) ούτως ιστορεί: «έπειτα επειδή ή ήμερα
έφήκε, ζννέκλησαν την εκκλησίαν ες τον Κολωνδν
[εστι δε ιερόν Ποσειδώνος εξω πόλεως άπεχον στα-
δίους μάλιστα δέκα)»' και ακριβώς δέκα στάδια
απέχει ό Κολιυνός από τού τείχους τού άστεως,
δηλαδή από της πλησιεστέρας πύλης της έπί τού
Β. τεί/ους κειμένης (νύν μεταξύ των οδών Μενάν-
δρου και Σαπφούς γωνία' όρ. σχέδ. πόλεους Αθηνών
Α. Γεωργιάδου,έ'κδ. 2α , 1923) ακριβώς έπί τού πρώ-
του έν Αθήναις οϊκοδομηΟέντος θεάτρου ήδη κατε-
δα'νίσΟέντο^ (νύν σιδηοουογεΐα και ςυλουογεΐα μέγρε
της κορυοής τού Ίππίου Κολωνού εϊνε δέκα ακρι-
βώς στάδια αττικά (10χ 184, 70 = 1847. μ.),
από δέ της ανωτέρω πύλης εις τον Κολωνόν κα?
αμαξιτός ήγε το πάλαι. Ετέρα όδος ή τών Αχαρ-
νών καλούμενη διήρχετο προς Ά. τών Κολωνών
(νύν Κάδμου—Αλεξανδρείας)" εΐνε δέ ή λίαν γνω-
στή, ήτις ήγεν άπ'Αθηνών δι' Αχαρνών και Φυ-
λής εις Θήβας αρχομένη από της πύλης τών
Αχαρνών της κειμένης έπί της οδού Σοφοκλέους
και Αιόλου ίΑ. γωνία ταγυδοομείων)' είνε δέ νυν
11
. . .χώρος μεν ιερός πας δδ' εσι'- έχει δέ νιν
σεμνός Ποσειδών εν δ' ό πυρφόρος θεός
Τιτάν Προμηθεύς- δν δ' έπιστείβεις τόπον,
χθονός καλείται τησδε χαλχόπους οδός,
έ'ρεισμ' Αθηνών οϊ δέ πλησίυι γΰαι
ιόν ίππότην Κολωνόν εύχονται σφίσιν
αρχηγό ν είναι.....
Ο. Κ. (54 — 60).
ύπό τού /ορού τών Αθηναίων γερόντων έν τη
αύτη τοαγωδία ύανεΐται Ό Κολω-νος'
. . . τάσδε χώ-
ρας ί'χου τα κράτιστα γάς επαυλα,
τον άργητα Κολωνόν, ενθ'
ά λίγεια μινΰρεται
θαμίζουσα μάλιστ' αη-
δών χλωραΐς υπό βάσσαις,
τον οινώπα νέμουσα κισ-
σόν και τάν ά'βατον θεοϋ
φυλλάδα μυριόκαρπον άνήλιον
άνήνεμόν τε πανιών
χειμώνων. . (Ο. Κ. 668 — 78).
Ό §έ Κηφισός έν καμπύλω βραχίονι παραρρέων
καθίστα τον νώοον εύυδρον
.... ουδ αυ-
πνοι κρήναι μινΰθουσιν
Κηφισού νομάδες ρεέθρων. . . (685 - 87).
Κα: άλλα ίερά τεμένη ΰπήρχον έν τω Κολωνφ'
Ό Παυσανίας (Α' 30,4) παοένει σ,ικοάν πεοιγοαφήν'
«δείκνυται δέκα! χώρος καλούμενος Κολωνός Ίπ-
πιος, ενθα της Αττικής πρώτον έλΟεΤν λέγουσιν
Οιδίποδα: διάφοοα αέν και ταύτα τη Όαήρου ποιή-
σει, λέγουσι § ούν" και βωμός Ποσειδώνος Ίππίου
και Αθήνας Ιππίας, ήρώον δέ Πειοίθου και θη-
ιόιποΟος τε και Άοοαστου το οε αΛσος του
Ποσειδώνος και τον ναον ένέπρησεν Αντίγονος
έσβαλών, και άλλοτε στρατιά κακώσας Άθηναίοις
την γη ν » .
Μεταξύ του Κολωνού και της 'Ακαδημείας του
Πλάτωνος υπήρχε το ίερον των Μουσών και
ταΐς Χάρισιν αγάλματα, έν δέ τω της Εύχλόου
Δήμητρος υπήρχε ίερον και άγαλμα της θεού" έν
τούτοις τοις Κολιυνοΐς υπήρχε πάντως ό τάφος
του Σοφοκλέους, ο; λίαν πιθανώς έκαλύτθη ύπΌ
των έκ του Κηφισού δια μέσου των αιώνων κα-
τενε/Οεισών υλών. ΠιΟανώτερον δέ εκεί κείται
και ό του θείου Πλάτωνος τάφος, ος αποκαλυπτό-
μενος εύνόητον ήλίκην έθνικήν εννοιαν εξει, άπο-
βήσεται δέ προσκυνητήριον του πεπολιτισμένου
κόσυ,ου σύυ,παντος.
ι I
Ό επιμήκης λόφος της Εύχλόου Αή μητρός με-
γαλοπρεπέστερος προς 1)., ώς το πάλαι και νυν,
υψούμενος τυγχάνει έν πολλοίς ωραιότερος του
Ίππίου πάγου ί/ον~ος πετρώδη την κορυφήν και
/Οαμαλωτέραν.
"Ενεκα δέ των πολλών αύτου ουσικών ίοιοτη-
ι I
των και της άει καλλιεργίας και υπό την κατο/ήν
ένός και μόνου ών δεν έβεβηλώθη" ουδέν υπό τοΟ
δήμου και της πολιτείας έρρυμοτομήΟη ευτυχώς,
ο του Ιππίου, ού υ.όνον ή αικοά αύτου Φαλα-
κρά κορυφή άφει'Οη άρρυμοτόμίμος ύπό του δήμου"
σηαα τούτο ύπεοτάτης εΐοωνείας ποό^ τον Κολωνόν*
δοκεΐ δέ μοι ότι έπί του λόφου της Εύχλόου Δή-
μητρος έγκλείονται πολλά έθνικά ημών κειμήλια,
περί ών άν<.υτέριυ ειπον και άτινα ή αρχαιολογική
σ/.απάνη εις φως άςει.
Προς τοΤς ανωτέρω σημειουμεν οτι έπί του
Πελοποννησιακού πολέμου έγένετο επί του Κολω-
νού και ή εκκλησία τού οήμου, ήν ό Θουκυδίδης
(Η 67,2) ούτως ιστορεί: «έπειτα επειδή ή ήμερα
έφήκε, ζννέκλησαν την εκκλησίαν ες τον Κολωνδν
[εστι δε ιερόν Ποσειδώνος εξω πόλεως άπεχον στα-
δίους μάλιστα δέκα)»' και ακριβώς δέκα στάδια
απέχει ό Κολιυνός από τού τείχους τού άστεως,
δηλαδή από της πλησιεστέρας πύλης της έπί τού
Β. τεί/ους κειμένης (νύν μεταξύ των οδών Μενάν-
δρου και Σαπφούς γωνία' όρ. σχέδ. πόλεους Αθηνών
Α. Γεωργιάδου,έ'κδ. 2α , 1923) ακριβώς έπί τού πρώ-
του έν Αθήναις οϊκοδομηΟέντος θεάτρου ήδη κατε-
δα'νίσΟέντο^ (νύν σιδηοουογεΐα και ςυλουογεΐα μέγρε
της κορυοής τού Ίππίου Κολωνού εϊνε δέκα ακρι-
βώς στάδια αττικά (10χ 184, 70 = 1847. μ.),
από δέ της ανωτέρω πύλης εις τον Κολωνόν κα?
αμαξιτός ήγε το πάλαι. Ετέρα όδος ή τών Αχαρ-
νών καλούμενη διήρχετο προς Ά. τών Κολωνών
(νύν Κάδμου—Αλεξανδρείας)" εΐνε δέ ή λίαν γνω-
στή, ήτις ήγεν άπ'Αθηνών δι' Αχαρνών και Φυ-
λής εις Θήβας αρχομένη από της πύλης τών
Αχαρνών της κειμένης έπί της οδού Σοφοκλέους
και Αιόλου ίΑ. γωνία ταγυδοομείων)' είνε δέ νυν
11