9( *) Καστριώτης: Ά καδήμεια.
Τον λόοον τούτον Ό ΒιΐΓβίαη ταύτίζει, έσφαλ-
μένως προς τον λόφον Σικελία, όστις, ώς γνωστόν,
νΟν τοποθετείται παρά τά παλαιά Σφαγεία, με-
σημβρινώς της Ακροπόλεως και επί της άριστε-
οας όχθης του ΊλισοΟ (ΚβγΙθιι νοη ΑΜΠίίΐ ΤβχΙ
Μ " _.....,
Ό "Ιππιος Κολωνός ήτο ή πατρίς του εξόχου
τραγικού Σοφοκλέους, ό'ν ούτος οΥ ιδίου ύμνησε
δοάαατος. Εκ τούτου εΦερον από της πόλεως πι·
θανώς αί Ίππάδες λεγόμεναι πύλαι.
Λ'.ά της αθανάτου γραφίοος του περιγράφει ό
Σο©οκλης, έν βαθεΐ γήρατι ευρισκόμενος, μετά
ποιητικής /άριτος και τοπογραφικής ακριβείας
την φυσικήν '/άριν της θέσεως ταύτης, ϊόίως έν
ττ, παοαΒάσει του γοροΟ (Οιδίπους έπϊ Κολ. στιγ.
668-692)
> Εύ'ίππου ξένε τάς δε χώρας
> ϊκου τά κράτιστα γάς επαυλα
» τον άργητα Κολωνόν έ'νθ'
» Α λιγεία μι>ΰρεται
» θαμίζουσα μάλιστ' αηδών
> χλωραϊς υπό βάσσαις
» τον οϊνώπα νέμουσα κισσόν
» και τον αβατον θεοΰ
» φυλλάδα μυριόκαρπον άνήλιον
» άνήνεμον τε πάντων
» χειμώνων ην ό βακχιώτας
» αεί Διόνυσος έμβαιεΰει
» θεαϊς άμφιπολών τιθήναις
» θάλλει δ£οΰρανίας ύπ' άχνης
* ό καλλίβοτρυς κατ' ήμαρ αεί
> νάρκισσος μεγάλαιν Οεαΐν
> άρχαϊον στεφανωμ' δτε
» χρυσαυγής κρόκος, ούδ άϋ
» πνοι κρήναι μινΰθουσι
» Κηφισού νομάδες ρεέ-
» θρων7 αλλ αΐέν έπ' ηματι
» ωκυτόκων πεδίων έπινίσσεται
» άκυράτω ξύν δμβρω
» στερνοΰχου χσονός ουδέ Μουσών
* χορός ήν άπεστύγησαν, ούδ, ά.
Παρά τω δήμω τούτω αναφέρεται ότι έλατρεύ-
ετο, ίος είπομεν, ιδιαζόντως ό Ποσειδών, όστις
παρά τοις άρχαίοις εθεωρείτο ώς θεός προστάτης
των ίππων και τών αρμάτων αναντιρρήτως δέ
Α Ε Ηί&£-.
καθ' όν νοόνον εγραφεν ό Σοφοκλής θα ύπήρνε
Λ. Γ I ι , , I I\ I,
ναός του Ποσειοώνος έν τώ δήμω Κωλώνω, του-
λάχιστον έν τή τραγωδία οίς αναφέρεται βωμός:
τοΰ" ένυαλίου Οεου (Οίο. έπί Κολωνω Στί/. 885-
1150), όστις και ονομάζεται επιστάτης του Κο-
λωνού και κατά τον ΣοΦοκλέα ποώτο^ εν Κολωνω
εισήγαγε τον χαλινόν ό Ποσειδών (στί/' 772-776V
Ο άοίδιμος ήαών συνάδελφος Σβορώνος έν τώ
συγγράμματι αύτοϋ' «2ο εν 'Αθήναις Εϋνικόν
Μονσεΐον» σ. 388 ποοκειαένου πεοί τών έν τώ
όήμω Κολωνω αναφερομένων ιερών λέγει τά έξης*
α Δυστυχώς ούδενός τών ρηΟέντων ιερών και μνη-
μείων τοΰ Κολωνοΰ γνωρίζομεν ακριβώς την -
σιν »
Καθ τ,υΛζ τά τοία κυοιώτεοα ίεοά τά έν τώ
δήαω Κολωνού άνα'οεοόυ,ενα δύνανται εύνερώς
και μ·τά πολλής πιθανότητος νά τοποθετηθώσιν
ώς έςής: Τονμέννα^ν του Ποσειδώνος τοποΟετοΰ-
μεν έν τώ κτήυ.ατι του Εύστ. Μπεκιάοη ίποώην
Βλάγου) κειαένω εις 200 μέτοων άπόστασιν ουτι-
κώς το Ο λόφου του Κολωνού, ένθα τό έκκλησίδιον
του Αγίου Νικολάου άντιστοίνου θαλάσσιου θεοΟ
τών Χριστιανών Γον ναον τούτον ώς και το υπό
του Παυσανι'ου (Α. 30,4) άναφερόμενον άλσος ένέ-
πρησεν ό Αντίγονος ό Δημητρίου, στρατιά τε αυ-
τός είσβαλών εις Αθήνας, έν έ'τει 266 π. Χ.
έπί τοΰ Χοεμωνιδείου λεγομένου πολέμου (πρβ.
Παυσ. I 703 και III, 6,5).
Ή Οέσις τοΰ ναοΰ τοΰ Ποσειδώνος ένταΰΟα νο-
μίζοαεν ό'τι άνταποκοίνεται πληρέστατα προς τ?.ς
άοναίας μαοτυρίας και δή τοΰ Παυσανίου ότι ήν
άλσώδης και δενδρόφυτος. Και σήμερον ακόμη
είναι καταφυτον το υ.εοος τούτο εν ω επι του λο-
φου Κολωνοΰ, ενθα τό έδαφος ώς ςηρόν και βρα-
όώδες ουδεμίαν βλάστησιν επιτρέπει" άλλ ούοέ
και ελάχιστον λείψανον έ'στω και θεμελίων άρ/αίου
κτιρίου επ' αύτοΰ ευρέθη κακώς δέ ένόμισαν οί
ΟΓΟίίθ (ΗΪ8ίοι*γ οί Ογθθοθ VIII, 47) και ΒΐΗΈί&η*
(Οθθ§Γ3ρ1πθ νοη ΟΐΊβοΙίθΐιΙαηά I, σ. 324), ότι
τό ίεοόν τοΰ Ποσειδώνος εκείτο έπί τοΰ λόφου Κο-
λωνοΰ. Έκ τών άοναίων συγγραφέων μόνος ό
Θουκυδίδης (8,672) αναφέρει μόνον βωμόν Πο-
σειδώνος έπί τοΰ Κολωνοΰ. Και ώς προς την άνα-
φερομένην άπόστασιν φωνής ή βοής άνθρωπου,
ώς αναφέρεται έν στι/. 884-6, ενθα ό'/ορος κα-
26" Ζ 2/
Τον λόοον τούτον Ό ΒιΐΓβίαη ταύτίζει, έσφαλ-
μένως προς τον λόφον Σικελία, όστις, ώς γνωστόν,
νΟν τοποθετείται παρά τά παλαιά Σφαγεία, με-
σημβρινώς της Ακροπόλεως και επί της άριστε-
οας όχθης του ΊλισοΟ (ΚβγΙθιι νοη ΑΜΠίίΐ ΤβχΙ
Μ " _.....,
Ό "Ιππιος Κολωνός ήτο ή πατρίς του εξόχου
τραγικού Σοφοκλέους, ό'ν ούτος οΥ ιδίου ύμνησε
δοάαατος. Εκ τούτου εΦερον από της πόλεως πι·
θανώς αί Ίππάδες λεγόμεναι πύλαι.
Λ'.ά της αθανάτου γραφίοος του περιγράφει ό
Σο©οκλης, έν βαθεΐ γήρατι ευρισκόμενος, μετά
ποιητικής /άριτος και τοπογραφικής ακριβείας
την φυσικήν '/άριν της θέσεως ταύτης, ϊόίως έν
ττ, παοαΒάσει του γοροΟ (Οιδίπους έπϊ Κολ. στιγ.
668-692)
> Εύ'ίππου ξένε τάς δε χώρας
> ϊκου τά κράτιστα γάς επαυλα
» τον άργητα Κολωνόν έ'νθ'
» Α λιγεία μι>ΰρεται
» θαμίζουσα μάλιστ' αηδών
> χλωραϊς υπό βάσσαις
» τον οϊνώπα νέμουσα κισσόν
» και τον αβατον θεοΰ
» φυλλάδα μυριόκαρπον άνήλιον
» άνήνεμον τε πάντων
» χειμώνων ην ό βακχιώτας
» αεί Διόνυσος έμβαιεΰει
» θεαϊς άμφιπολών τιθήναις
» θάλλει δ£οΰρανίας ύπ' άχνης
* ό καλλίβοτρυς κατ' ήμαρ αεί
> νάρκισσος μεγάλαιν Οεαΐν
> άρχαϊον στεφανωμ' δτε
» χρυσαυγής κρόκος, ούδ άϋ
» πνοι κρήναι μινΰθουσι
» Κηφισού νομάδες ρεέ-
» θρων7 αλλ αΐέν έπ' ηματι
» ωκυτόκων πεδίων έπινίσσεται
» άκυράτω ξύν δμβρω
» στερνοΰχου χσονός ουδέ Μουσών
* χορός ήν άπεστύγησαν, ούδ, ά.
Παρά τω δήμω τούτω αναφέρεται ότι έλατρεύ-
ετο, ίος είπομεν, ιδιαζόντως ό Ποσειδών, όστις
παρά τοις άρχαίοις εθεωρείτο ώς θεός προστάτης
των ίππων και τών αρμάτων αναντιρρήτως δέ
Α Ε Ηί&£-.
καθ' όν νοόνον εγραφεν ό Σοφοκλής θα ύπήρνε
Λ. Γ I ι , , I I\ I,
ναός του Ποσειοώνος έν τώ δήμω Κωλώνω, του-
λάχιστον έν τή τραγωδία οίς αναφέρεται βωμός:
τοΰ" ένυαλίου Οεου (Οίο. έπί Κολωνω Στί/. 885-
1150), όστις και ονομάζεται επιστάτης του Κο-
λωνού και κατά τον ΣοΦοκλέα ποώτο^ εν Κολωνω
εισήγαγε τον χαλινόν ό Ποσειδών (στί/' 772-776V
Ο άοίδιμος ήαών συνάδελφος Σβορώνος έν τώ
συγγράμματι αύτοϋ' «2ο εν 'Αθήναις Εϋνικόν
Μονσεΐον» σ. 388 ποοκειαένου πεοί τών έν τώ
όήμω Κολωνω αναφερομένων ιερών λέγει τά έξης*
α Δυστυχώς ούδενός τών ρηΟέντων ιερών και μνη-
μείων τοΰ Κολωνοΰ γνωρίζομεν ακριβώς την -
σιν »
Καθ τ,υΛζ τά τοία κυοιώτεοα ίεοά τά έν τώ
δήαω Κολωνού άνα'οεοόυ,ενα δύνανται εύνερώς
και μ·τά πολλής πιθανότητος νά τοποθετηθώσιν
ώς έςής: Τονμέννα^ν του Ποσειδώνος τοποΟετοΰ-
μεν έν τώ κτήυ.ατι του Εύστ. Μπεκιάοη ίποώην
Βλάγου) κειαένω εις 200 μέτοων άπόστασιν ουτι-
κώς το Ο λόφου του Κολωνού, ένθα τό έκκλησίδιον
του Αγίου Νικολάου άντιστοίνου θαλάσσιου θεοΟ
τών Χριστιανών Γον ναον τούτον ώς και το υπό
του Παυσανι'ου (Α. 30,4) άναφερόμενον άλσος ένέ-
πρησεν ό Αντίγονος ό Δημητρίου, στρατιά τε αυ-
τός είσβαλών εις Αθήνας, έν έ'τει 266 π. Χ.
έπί τοΰ Χοεμωνιδείου λεγομένου πολέμου (πρβ.
Παυσ. I 703 και III, 6,5).
Ή Οέσις τοΰ ναοΰ τοΰ Ποσειδώνος ένταΰΟα νο-
μίζοαεν ό'τι άνταποκοίνεται πληρέστατα προς τ?.ς
άοναίας μαοτυρίας και δή τοΰ Παυσανίου ότι ήν
άλσώδης και δενδρόφυτος. Και σήμερον ακόμη
είναι καταφυτον το υ.εοος τούτο εν ω επι του λο-
φου Κολωνοΰ, ενθα τό έδαφος ώς ςηρόν και βρα-
όώδες ουδεμίαν βλάστησιν επιτρέπει" άλλ ούοέ
και ελάχιστον λείψανον έ'στω και θεμελίων άρ/αίου
κτιρίου επ' αύτοΰ ευρέθη κακώς δέ ένόμισαν οί
ΟΓΟίίθ (ΗΪ8ίοι*γ οί Ογθθοθ VIII, 47) και ΒΐΗΈί&η*
(Οθθ§Γ3ρ1πθ νοη ΟΐΊβοΙίθΐιΙαηά I, σ. 324), ότι
τό ίεοόν τοΰ Ποσειδώνος εκείτο έπί τοΰ λόφου Κο-
λωνοΰ. Έκ τών άοναίων συγγραφέων μόνος ό
Θουκυδίδης (8,672) αναφέρει μόνον βωμόν Πο-
σειδώνος έπί τοΰ Κολωνοΰ. Και ώς προς την άνα-
φερομένην άπόστασιν φωνής ή βοής άνθρωπου,
ώς αναφέρεται έν στι/. 884-6, ενθα ό'/ορος κα-
26" Ζ 2/