Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1923)

2 8ίίΐάηίθζΙΰα,: Σνμπλήρωσις τήζ έκτης νοτιάς μετόπης τον Παρθενώνος.

ΛΕ 1923

ύπ έμοΟ πληροφορίαν του Κουρουνιώτου φαίνεται,
δτι το βραδύτερον πρόκειται περί οικοδομήματος
των πρώτων βυζαντιακών χρόνων.Συνεπώς θά ήδύ-
νατό τις νά θεωρήση ώς άφορμήν προς άπόσπασιν
της κεφαλής άπο του Παρθενώνος ίσως τάς οίκοδο-
μικάς έργασίας κατά την μετατροπήν τοΟ ναοΟ εις
έκκλησίαν. Ή κεφαλή έλειπε κατά το ετος 1674,
ό'τε ό σχεδιαστής του Νοίπίβΐ (πρότερον πλειστάκις
ώς «I. 0&ΓΓθγ θεωρούμενος) εικόνισε τήν σειράν
τών νοτίων μετοπών (ε'ΐΗ. β κατά τον Οπιοπί.
ΑΐΙιβηβδ &α XVII. δίβοΐβ, πίν. 4, ληφθείσα και

1-4: Κεφαλή

«Γοππι. Ιιβίΐ. δίαά. XXXVI 1916, 357 κέ.). Το
κάτω τεμάχιον τοΟ δεξιοΟ όπισθίου σκέλους τοΟ
ίππου έ'μεινεν έν Αθήναις, έν Λονδίνο) δέ συνεπλη-
ρώθη διά γύψου.

Ή μετόπη άνήκει εις τάς ετι αρχαΐζουσας πως

αΰτη έκ του Αηζβϊ^βΓε. ά.). "Αλλως δέ τΌ άνά-
γλυφον τότε έσωζετο ετι μάλλον άρτιώτερον ή νΰ» .
Σχεδόν ήδη ομοίως άποκεκρουμένον εικονίζει το
έπϊ τοΟ Παρθενώνος ετι τώ 1763/66 γενόμενον
σχεδίασμα υπό τοΟ \ν. Ρ&Γ8, ό'περ υπόκειται τη
εΐκόνι τών ΑηΙϊθ[ΐιΐί;ϊβ3 ο£ ΑίΙιβηβ IV 4 πίν. 30.
Τάς τελευταίας βλάβας υπέστη ή μετόπη πιθα-
νώς κατά τήν πτώσιν αύτής άπο τοΟ ναοΟ κατά
το ετος 1788, ίσως δέ και κατά τάς περαιτέρω πε-
ριπέτειας της εκτάκτου τύχης αυτής μέχρι της
εισόδου εις τήν συλλογήν Ε1«ϊη (Α. Η. 8ιηϊ11ι έν

Λαπί&ον

ώς ήδη διδάσκουσιν αί μονότονοι, δύσκαμπτοι πτυ-
χώσεις τοΟ ένδύματος και ή μή οργανική συναρ-
μογή τοΟ στήθους του ίππου μετά της έπιπολαίως
έσνηματισμένη; κοιλίας τοΰ ανθρώπου και αί περί
τον όμφαλόν έγκεναραγμέναι πτυχαί τοΟ δέρμα-